Brasil 2014 19
Zico is een van de beste
Braziliaanse voetballers ooit,
bijgenaamd de Witte Pelé. Nu
zet hij zich met zijn stichting in
om kinderen een betere
toekomst te geven.
Zico
eger al en nu nog'
p zo'n veertig kilometer
van de beroemde stranden
van Copacabana en Ipane-
ma ligt het complex van
het project van oud-voet
baller Zico. Ver van alle
drukte liggen de vijf voet
balvelden van Escola Zico 10 tussen de
bossen, aan de rand van Rio de Janeiro.
Op enkele velden voetballen kinderen.
De opgewonden kreten vormen het
achtergrondgeluid tijdens de ontmoe
ting met een van de beste voetballers
ooit in de Braziliaanse geschiedenis,
Arthur Antunes Coimbra, beter be
kend als Zico. Het complex is waar hij
de laatste jaren zijn tijd doorbrengt.
„Elke dag kom ik hier, sport wat en
hou me dan bezig met de dagelijkse ac
tiviteiten voor de stichting."
We zitten in een kamer naast zijn kan
toor, met uitzicht op het hoofdveld. Zi-
co's blik dwaalt af en toe af naar het
duel dat buiten aan de gang is. Of naar
de televisie in zijn kantoor, waarvan
hij de deur heeft opengelaten. De laat
ste minuten van de finale van de
Champions League zijn bezig. „Ik kijk
nog veel voetbal, vooral Europese wed
strijden."
Zelf voetballen doet hij minder vaak,
hoewel de 6i-jarige fysiek nog fit ge
noeg is. „Af en toe speel ik met vrien
den hier en soms een helft bij een be
nefietwedstrijd", zucht hij. Zijn tijd als
voetballer mist hij nog regelmatig.
„Maar die periode is allang voorbij."
Nu is zijn doel om arme kinderen een
toekomst te geven. Met sport als mid
del. „Een professionele loopbaan is niet
het doel. Wij willen kinderen laten stu
deren, zodat ze later kans hebben op
een goede baan. Sport helpt ze om het
leven beter te begrijpen."
Zico spreekt met een rustige, warme
stem. Hij is een innemende man, cha
rismatisch, maar niet overheersend.
Hij is dan ook geliefd bij elke Brazili
aan, in tegenstelling tot controversiële
oud-spelers Pelé en Romario. „Ik ben
van het volk", zegt hij met een glim
lach. „Dat was ik als voetballer en dat
ben ik nu nog." In de jaren '70 en '80
reeg hij bij de populairste Braziliaanse
club Flamengo in het beroemde Mara-
cana de goals aan elkaar. Niet voor
niets wordt hij de Koning van Maraca-
na genoemd, met ruim driehonderd
goals in het stadion dat de thuishaven
is van de club.
Nu ligt zijn focus op de generatie van
de toekomst. „Een glimlach op het ge
zicht van een kind is voor mij nu net
zo mooi ais een goal scoren in een vol
gepakt Maracana", zegt hij met passie
in zijn stem. Zijn stichting heeft projec
ten door heel Brazilië waaraan zo'n
65.000 mensen deelnemen.
„Eep druppel op een gloeiende plaat,
want er is nog zoveel te verbeteren in
Brazilië. Maar ik probeer zoveel moge
lijk projecten te bezoeken, mijn ge
zicht te laten zien en contact met de
mensen te hebben."
In zijn internationale loopbaan, van
1976 tot 1988, speelde Zico opvallend
genoeg nooit tegen Nederland. De eni
ge wedstrijd die hij tegen een Neder
lands team speelde, was met Brazilië
in 1979 tegen Ajax. Een oefenwedstrijd
waarin de Amsterdammers in Sao Pau
lo met 5-0 aan de kant werden gezet.
„Het was een vriendschappelijk duel
en ik scoorde twee keer. Socrates ook.
Het was één van de weinige keren dat
we met de spelers samenspeelden die
uiteindelijk het hart vormden van het
team van 1982." Het was de eerste keer
dat Nederland iets te zien kreeg van de
speler, die door veel Brazilianen wordt
gezien als de op twee na beste speler
van Brazilië ooit, na Pelé en Garrincha.
Van het huidige Nederlands elftal weet
Zico, tekenend voor het huidige talen
tenniveau bij Oranje, naar eigen zeg
gen niet zo veel. „Ze hebben zich een
voudig geplaatst voor het WK. Louis
van Gaal levert altijd goed werk en
Oranje heeft een creatieve aanval. Pro
bleem is het overleven van de groepsfa-
se. Spanje en Chili zijn sterke landen",
is zijn algemene analyse. Om lachend
te vervolgen: „Als ze tegen Brazilië spe
len in de tweede ronde, maken ze geen
schijn van kans."
Zico won nooit een WK, een gemis op
zijn palmares, maar het Braziliaanse
team uit 1982 is wereldberoemd dank
zij het schitterende voetbal dat het
speelden. Dat team zit in hetzelfde
schuitje als het Nederlands elftal uit
1974. Bekend om het mooie voetbal,
maar nooit de hoofdprijs gewonnen.
De voormalig nummer 10 trekt een gri
mas. Het is duidelijk dat hij nog steeds
met een WK-trauma rondloopt, „jullie
kwamen in elk geval nog tot de finale."
Zijn stem is doordrenkt met teleurstel
ling. „Zover heb ik het nooit gered."
Voor het WK ziet Zico zijn Brazilië als
grote kanshebber. „Als ze geen blessu
res krijgen, wordt het heel lastig om
dit team te verslaan. De grootste con
current is Argentinië. Met een weerga
loze Lionel Messi. Voor Europese
teams is het bijna onmogelijk om hier
te winnen."
Of Brazilië uiteindelijk die begeerde
zesde titel pakt? Het blijft een tijdje
stil. „Ja, Brazilië wint. Kijk, alle grote
landen hebben in eigen huis gewon
nen. Duitsland, Argentinië, Uruguay,
Italië, Frankrijk. Nu is het de beurt aan
Brazilië."
zaterdag 7 juni 2014
Zico besteedt veel tijd aan zijn
jeugdprojecten. foto VI Images
door Jan Willem Zeldenrust
