Michiel de Ruyter
S
1
Monniken bedienden pelgrims uit armoe
y///m
I
t
i
26 WALCHEREN
rr
ORIONIS WALCHEREN
Honderden mensen bezochten
gistermiddag de open dag van
Orionis Walcheren in Vlissingen.
vpiiaiii» jp^iiiiiii
MIDDELBURG - Rond de Oostkerk,
de Markt en in.de Kuiperspoort
in Middelburg worden vandaag
opnames gemaakt voor de speel
film Michiel de Ruyter. Daarom
geldt sinds gisteravond in een
deel van de omgeving een tijde
lijk parkeerverbod. Voor de uitba
ter van het pannenkoekhuis De
Kabouterhut op het Oostkerk
plein hebben de opnames nauwe
lijks gevolgen. Hem is alleen ge
vraagd de zonnewering niet te la
ten zakken. Volgens de gemeente
zullen ook de ondernemers op de
Markt weinig hinder ondervin
den. Indien nodig informeert de
filmproducent zelf de onderne
mers en de omwonenden. Voor
vanochtend vroeg staan ook lucht
opnames gepland boven de stad.
Volgende week wordt gefilmd op
de Markt, het Abdijplein en het
Koorkerkplein.
VLISSINGEN - Over de Prins Hen-
drikweg in Vlissingen rijden zon
der door te hebben dat er iets
gaande was bij Orionis Walche
ren, zat er gisteren niet in.
Een enorme opblaaschampagne-
fles torende boven de groenstrook
uit. Bij de entree van de Oostsou-
burgseweg stond een handjevol
mannen in fluoriserend gele hes
jes om automobilisten tegen te
houden. „De parkeerplaats is vol.
U kunt parkeren bij het station.
Daar staan taxi's gereed om u hier
heen te brengen."
Het lijkt allemaal niet op te kun
nen bij Orionis, het leerwerkbe-
drijf dat ontstond uit de fusie van
de sociale dienst met de sociale
werkplaats in het gebouw dat 23
miljoen euro kostte.
Maar waar al die miljoenen in zit
ten? De kantoren zijn keurig - me
nig werknemer zou watertanden
bij dat mooie tapijt en die frisse
kleuren - maar niet megalomaan.
En de productiehallen, waarvan
de inhoud uit de Middelburgse
Grevelingenstraat hierheen is ver
huisd, al helemaal niet. Eerder ef
ficiënt.
Eén grote multifabriek is het ei
genlijk. Uit de ene hal komt de
geur van drop, in de ander ruik je
metaal. In dit gebouw wordt ver
pakt, gegraveerd, gelast, geschil
derd, gewassen, getimmerd en ge
sorteerd. Kortom: er wordt ge
werkt.
En dat werk gaat gewoon door,
ook al is het open dag. De werkne
mers dragen vandaag speciaal alle
maal hetzelfde spierwitte Orionis-
polootje, maar daar houdt de 'pop
penkast' wel bij op. De werkne
mers sorteren onverstoorbaar ver
der, af en toe glimlachend naar be
zoekers of ouwehoerend met el
kaar. De sfeer is ontspannen, daar
lijkt niets van gespeeld.
„Het gaat ook stukken beter",
zegt Marcia Wielemaker, die als
voorlichter de taak heeft het be
drijf positief uit te dragen. Maar
Wielemaker kan het weten. Ze
werkt er al meer dan twintig jaar.
„Ik ben begonnen bij de intake
van de sociale dienst. Dat was een
uitkeringsfabriek. Nu zijn we veel
professioneler. Andere doelgroe-
Het is mooier: er
komt eindelijk
licht binnen. Dat
werkt vast fijner
pen, andere opdrachten. We zijn
op weg naar wat we willen zijn.
Al hebben we door de reorganisa
tie echt een rottijd achter de rug.
Maar dat is voorbij. Dat merkten
we vanochtend wel, toen onze be
drijfsfilm aan het personeel was
getoond. Man, je had het moeten
zien. Die sfeer. Iedereen trots. Ie
dereen is blij dat we nu vooruit
gaan. En dat we eindelijk weer
naar buiten kunnen."
Dat was gistermiddag niet nodig.
De mensen kwamen zelf wel,
met honderden tegelijk. In groep
jes liepen bezoekers achter een
Orionis-gids met een bordje aan.
Ze kregen te horen dat de ledlam
pen die Orionis samen met Leds
Progress maakt, de hele wereld
over gaan. En dat de postafdeling
soms wel zesduizend brieven per
dag verwerkt. Eén van de mede
werkers is de zus van Jennie van
Bochhove en Hannie de Pooter.
„Ze werkt hier al 37 jaar", vertelt
Jennie. „Eerst bij uitgeverij ADZ,
nu bij de mailing. Ze vertelt nooit
zoveel over haar werk, maar ze
had ons wel uitgenodigd om eens
te komen kijken tijdens de open
dag. Ik heb zelfbij de sociale werk
plaats in de Grevelingenstraat ge
werkt, dus ik was wel benieuwd.
Het is kleiner dan ik dacht. Maar
toch praktischer. En mooier, want
er komt eindelijk licht binnen.
Dat werkt vast fijner."
Uit het bedrijfsrestaurant kwam
de geur van noordzeesoep, bereid
door cliënten die door de chefkok
worden opgeleid tot horeca-assis-
tent. En om het ideaalplaatje com
pleet te maken: volgens Wielema
ker zaten cliënten en kantoorper
soneel niet toevallig met elkaar
aan tafel. „Dat is altijd zo."
700 jaar
Meer leven dan op de klooster-
gronden, een steenworp verder
op. Keurig gemetselde muurtjes
reconstrueren daar contouren van
een groot middeleeuws klooster.
Hoewel er bankjes omheen zijn
gezet, zie je er zelden iemand.
Dat moet anders, vinden ze in
Vrouwenpolder. Het moet een le
vendige plek worden waar men
sen graag komen, waar zowel in
woners als toeristen zich thuis
voelen, kunstzinnig ingericht met
gevoel voor de historie. Met enige
regelmaat vinden nu workshops
plaats waar inwoners ideeën uit
werken.
Bij een opgraving in 1993 bleek
dat van het klooster nog slechts
een deel van de fundamenten aan
wezig was. Duidelijk werd wel
dat de edelen van Borsele, die de
Augustiner monniken naar Vrou
wenpolder haalden, hen in staat
stelden een indrukwekkend kloos
ter te bouwen, met een woon-
kwartier op kelders, een klooster
gang, kapel en ook nog de koor
kerk. Ze steunden de monniken
weliswaar nog wel door hen kost
bare boeken te laten kopiëren, ver
luchtigen en binden, maar staken
hun vermogen uiteindelijk liever
in krijgsgewoel, bedijkingen en
contacten met de Europese macht
hebbers. Want ook al maakte
Vrouwenpolder destijds furore als
pelgrimsoord (met miraculeus
Madonna-portret), het klooster
bleek al snel noodlijdend. Na nog
geen eeuw, in 1552 waren de 'broe
ders regulieren in sulcken grooten
sculdenlasten ende commeren geco-
menn dat 't selve clooster met al
le zijn toebehoren gescapen was te
commen tot geheelder ruyine', zo
melden de annalen. Toen de Geu
zen zelfs die ruïne in stukken
sloegen, waren de laatste monni
ken al lang verdwenen. Prof. dr. K.
Goudriaan vertelde afgelopen
week tijdens een lezing dat ar
moe de monniken zelfs dwong
hun principes te verlaten. Als aan
hangers van de moderne devotie
streefden ze naar verinnerlijking.
Daarin paste niet de zorg voor pa
rochies en de aanbidding van Ma
riabeelden. Toch belastten ze zich
in Vrouwenpolder en Arnemui-
den met de parochiezorg. Aange
nomen wordt dat ze ook de pel
grims bedienden. Want er moest
natuurlijk wel brood op de plank.
Waarom Eric zo tevreden is
over ons verzekeringspakket?
Lees zijn verhaal op zlm.nl
of vraag het uw ZLM adviseur.
u tevreden,
wij tevreden
verzekeringen
Orionis gaat
weer naar
buiten, stralend i
door Wendy Wagenmakers
Jennie van Bochhove
YRorv>;i'OLJ>K
1.;
door Henk Postma
van I 'iow.
KV
VROUWENPOLDER - In de kuil met
ruwe fundamenten van de oor
spronkelijke Pelgrimskerk, zie je
wel eens kinderen met losgewrikte
brokstukken gooien. Van veel eer
bied voor 't historisch erfgoed ge
tuigt dit niet. Maar het brengt wel
wat leven op die plek, in het hart
van Vrouwenpolder.
r
