Demonstratiekok bij Interieur Paauwe Eames centraal bij 'Meesters bij Pot' II ril ril Wm fr 2 WONEN O -V' Masterchef David Pauka - be kend door zijn finaleplaats in het bekende tv-programma Mas terchef Holland op Nets - is van daag en morgen te gast bij Interi eur Paauwe in Zonnemaire. Hij verzorgt demonstraties tijdens de buitenmeubelshows, waarin hij zal laten zien dat een buiten keuken meer is dan alleen een barbecue. Pauka bleef uit een deelnemers veld van zestien koks (na een voorronde met 114 deelnemers) in de finale met drie koks over. De hoofdprijs ging helaas aan hem voorbij. Bij Interieur Paau we geeft Pauka een demonstra tie op de Grandhall Buitenkeu kens. Op die keuken kun je niet alleen grillen, maar ook bakken, roken, wokken, een pizza bakken, maar zelfs de ovenfunctie gebruiken. Tijdens het demonstratieweek- end presenteert Paauwe ook nieuwe materialen, zoals een keramieken tafelblad wat lijkt op hout. Dat materiaal is ideaal in onderhoud wat het is moge lijk om er uitgebreid op te wer ken en zelfs te snijden. 'Meesters bij Pot' is een serie mas- terclasses bij Pot Interieur in Axel. Tijdens elke masterclass staat een bekende Meester centraal. Dat kan een designer/architect zijn die een grote invloed heeft gehad op de architectuur- en designge schiedenis. In de komende editie, die begint met een masterclass voor architec ten en designers met daarna een consumentenweekend, worden le ven en werk van Charles en Ray Eames belicht. De masterclass vindt plaats op vrijdag 13 juni. Hiervoor wordt een selecte groep (interieur)architecten uitgeno digd. Tijdens het toegankelijke consumentenweekend op 14 en 15 juni is er een expositie, worden le ven en werk belicht in lezingen en films en bezoekers kunnen deelnemen aan een prijsvraag. De hoofdprijs is een vip-trip naar de Vitra Campus in het Duitse Weil am Rhein. Het echtpaar Eames is bekend van een groot aantal tops tukken, waaronder de Lounge Chair. Daarnaast was het paar ac tief op het gebied van industriële en grafische vormgeving, beelden de kunst en film. ID Miep en Bouwe van der Weide zijn na veertien jaar nog steeds verliefd op hun monument aan het Damplein in Mid delburg. Toch staat 'De Gouden Druyfftack' te koop. Het stel wil graag terug naar het noorden van het land om in de buurt van de kinderen en kleinkinderen te wonen. Deze zwarte plavuizen op de vloer vond ik zo mooi. Ik kon er gewoon niet van slapen." Miep van der Weide herinnert zich nog goed de eerste keer dat ze het huis bezichtigde. „Boven dien is het een onder- houdsvriendelijke vloer. Je ziet er niets op. Ik fiets zo met mijn boodschappen naar de koel kast." Miep (71) en Bouwe (73) van der Weide woon den met veel plezier in Lelystad. Aan het eind van Bouwe's loopbaan wilden ze van een rela tief nieuw huis in een nieuwe stad naar een zo oud mogelijk huis met een geschiedenis. Het liefst middenin een stadshart. Het werd Middel burg. „Een heel avontuur", zegt Bouwe over de verhuizing. „Vanaf een camping in de buurt hebben we allerlei huizen bekeken. Dit was pre cies wat we zochten. Inmiddels voelen we ons hier heel goed thuis." Twee dagen na het bezichtigen van het monu- mentenpand tekenden Miep en Bouwe het koopcontract voor Damplein 21, een voormalig restaurant. In de jaren daarop transformeerden ze het pand van horecagelegenheid naar woon huis. Daarna stortte Bouwe zich op de kelder die nu verhuurd is aan een kunstenares. „Vroe ger verhuurden huiseigenaren de kelder altijd apart. Ik denk dat dit een wijnkelder was. Van wege de naam van het pand 'De Gouden Druyfftack'. En het spannendste: ook onder de tuin is een kelder. Die had ik graag nog eens open willen breken." Op de begane grond is een ruim woongedeelte: een hal, een voorkamer met tv-hoek, en een keuken. De open haard bij de keukentafel, het Victoriaans aandoende boeket op de schouw en het wandtapijt dat het verhaal van koning Ar thur met de ridders van de ronde tafel ver beeldt, verraden de voorkeur van de bewoners voor romantiek. Die sfeer is doorgetrokken tot in alle vertrekken van het huis. Zo ook in de zonnige tuinkamer waar vier openslaande deu ren toegang geven tot de stille tuin. „Dit huis heeft twee kanten", zegt Miep. „Aan de voor kant is het levendig. Als je de deur uitstapt, heb je contact met mensen. Daar gebeurt altijd wel wat. Maar hier, aan de achterkant is het onvoor stelbaar rustig." Zoals zo vaak bij oude huizen, lijkt ook dit pand een stukje van de enorme jig saw puzzle die de Middelburgse binnenstad eigenlijk is. Miep wijst op de blinde gevel boven de tuinka mer. „Dat stuk boven onze kamer is van de bu ren." Het oudste deel van het huis dateert van rond 1640. Dit jaartal is terug te vinden op een sier lijk beschilderde plafondbalk op de begane grond. De eikenhouten spiltrap naar de eerste verdieping is een origineel element in het rijks monument. „De hoofdconstructie, de muren, spanten en zware balken staan er ongeveer vijfhonderd jaar", vertelt Bouwe. „En die blijven nog wel even staan. Ik was van plan de archieven in te duiken, maar het is er nooit van gekomen. We hebben wel een kopie van een dagboek van Pie- ter de Morillon, een boekhouder uit de tijd van de West-Indische compagnie. Toen hij hier woonde liet hij van de trapgevel een lijstgevel maken. Dat kwam toen in de mode. De man worstelde nog met de vraag of dat niet iets te hoogmoedig was. Verder heeft hier al van alles gezeten. Zoals een gymnastiekzaal voor jonge joffers en na de oorlog een tijdelijk filiaal van Vroom en Dreesman." Miep en Bouwe hebben al heel wat kijkers over de vloer gehad. Maar bijna allemaal moeten die zelf nog een huis verkopen. Een keer was het voorlopige koopcontract getekend maar kregen de nieuwe eigenaren de hypotheek niet rond. „Zelf gaan we nergens kijken", zegt Miep. „Eerst willen we dit kwijt. Dan gaan we den ken over waar we naar toe willen. Maar het idee dat ik hier vertrek, daar krijg ik buikpijn van, want we zullen nergens meer zo mooi wo nen als hier." I LU Levendig aan voorkant, rustig aan achterkant door Elian van t Westeinde I Volop originele details in het herenhuis aan het Damplein.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2014 | | pagina 50