Beoordeling
Keuzevrijheid of - stress?
4 UIT
Op een vakantiepark in
Renesse heeft een Span
jaard vorig jaar een heu
se Taverna geopend.
Met tapas en met paëlla
en met salsamuziek op
het terras.
„Het voelt alsof ik al hon
derd jaar in Renesse
woon", zegt German Ra
mirez. „Het is een heel
erg fijn dorp."
steeltjes als kippenpootjes. De
empanadas, kleine pasteitjes van
mooi droog knapperig deeg zijn
gevuld met pittig gehakt, vis
(sardine?) en groenten: prima
hapjes. De albondigas, gehaktbal
letjes, liggen in een lekkere verse
tomatensaus: pittig en zoet. En
dan zijn er nog de papas arruga-
das, een recept dat bekend is bij
iedereen die wel eens op een Ca-
narisch eiland is geweest, het
thuisland van uitbater German
Ramirez: kleine aardappeltjes, ge
kookt met veel zout, met mojo -
een rode paprikasaus - erbij.
Aan het tafeltje naast ons bestel
len twee Duitse dames intussen
paëlla. German komt ze speciaal
vertellen dat ze daar minstens
twintig minuten op moeten
wachten, omdat het wat tijd
kost. Dat is goed, knikken de
vrouwen. Even later komt hij bij
ons even babbelen. Hij heet ons
welkom. „Mi casa es tu casa",
mijn huis is jouw huis.
De gambas alla plancha, het
hoofdgerecht van mijn tafelgeno-
te, is zoals we hadden verwacht
bij een Spaans restaurant: goed
gegrillde garnalen, met stukken
rode en groene paprika van de
grill. Ze krijgt er frietjes bij (die
we maar niet opeten, omdat we
niet meer kunnen) en een ge
mengde salade. Op de vraag of al
les versgemaakt is krijgen we
een eerlijk antwoord. „Die deeg
dingetjes niet, die krijgen we zo,
maar de gehakballen hebben ze
vanmiddag gedraaid."
We eten nog een dessert: lekke
re, maar vaste amandeltaart met
chocoladeijs en een coupe met
verschillende soorten (biolo
gisch) ijs, met echte stukken
aardbei. Dik tevreden rollen we
het terras weer op.
KOKEN MET PUCK
Puck Kerkhoven
Als iets de hippe New Yor
kers verbindt, dan is het
wel de drang uniek te
zijn.
Ook in hun eten, of moet je zeg
gen: juist in hun eten. Thuis ko
ken doen ze niet veel, maaltijden
bestellen en buiten de deur eten
des te meer. En dan hebben ze
het graag precies zo als zij het wil
len. Biologisch, mager, low on
carbs, no sugar, kosjer, halal, vege
tarisch, alcoholvrij. Of juist niets
van dat alles en gewoon lekker
rijk, vlezig en vet. Met ketchup,
mayonaise, augurk EN gebakken
uitjes.
O, en doe er nog een eitje boven
op. Gepocheerd, sunny side up,
scrambled?
Hou op, wij krijgen acuut keuze
stress van al die combinatiemoge
lijkheden, bereidingen, gaarhe
den, dressings en toppings. Custo
mize your food, net zoals je je Mi
ni Cooper of Nike sneakers tegen
woordig kunt samenstellen. Die
zolen, die kleur achterkant, dat
materiaal, die neuzen, die veters-
Met koffie gaat het al net zo. Ver
tel maar hoe je het hebben wil: es
presso, slow coffee of French
press? Met of zonder melk of
melkschuim (koe, geit, soja of
amandel), een grote plens of juist
een vingerhoedje? Uiteraard heb
je de keuze uit minimaal zes soor
ten suiker en zoetjes.
Samen met een koffiekenner ver
ken ik de nieuwste eet- en drink-
concepten van deze stad, die
nooit slaapt en altijd hard werkt.
Vooral in de opkomende wijken
als Williamsburg en Brooklyn
bruist en borrelt het in de ketels.
We bezoeken er ambachtelijke
koffiebranderijen en micro-bier
brouwerijen, gevestigd in oude
schoolgebouwen of fabriekshal
len. Home made, lokale produc
ten en een heel eigen twist is ook
hier de trend: zelf kruiden en
groenten verbouwen, zelf worst
draaien, pies en taarten bakken,
sauzen maken.
Veel tijd om te lunchen hebben
de snelle beursjongens en goedge-
klede fashionista's van de luxe
merkwinkels in Downtown Man
hattan en Soho niet, hooguit een
half uurtje. Een formule als Café
Duke speelt daar slim op in. Ze
presenteren in een buffetopstel
ling de heerlijkste gerechten en
eersteklas componenten om je sa
lades, pasta- en roerbakschotels
ter plekke te laten samenstellen
door een kok achter de counter.
De hele operatie neemt niet meer
dan tien minuten in beslag. Je
Waarom ziet
iemand er
brood in
om een
Spaans res
taurant te
openen in
een vakantiehuisjespark in Ren
esse? Gaan de mensen die
Spaans willen eten niet gewoon
liever naar Spanje op vakantie?
Als we binnenkomen begrijpen
we het meteen. We zijn in één
klap in het buitenland. De ont
vangst is allerhartelijkst. Buiten
schalt de salsa over het terras
(dat nu nog veel te koud is voor
een diner) en er is sangria. Druk
is het niet bij De Taverne van
avond: het is het einde van de
meivakantie, buiten is het guur
en het restaurant zit een flink
stuk van het dorp vandaan.
Eerlijk gezegd: het interieur ziet
er niet uit, maar juist dat maakt
het misschien wel Spaans. In
Spanje wordt "ook niet altijd
even veel belang gehecht aan de
entourage in eettentjes. De Ta
verne is simpel ingericht: een
oude tegelvloer, nog uit de tijd
van de kantine van het vakantie
park, houten tafels met een
klein wit kleedje en kleurige
stoelen met groen, blauw en
paars skai. Voor de ramen staan
planten, de bar is van eikenhout,
er hangen Ikealampen en op de
muur is een haardvuur geprojec
teerd op een heel groot scherm.
De kaart is Spaans, met een keu
ze uit tapas, of reguliere voor-
en hoofdgerechten. Bovendien
staat er paëlla op de kaart, alleen
te bestellen voor twee personen
tegelijk.
We bestellen een glas cava, en
krijgen meteen een flesje. „Dat
is handiger", zegt de dame die
ons helpt. „Ik reken wel een
glas." Terwijl we bedenken wat
we willen eten, krijgen we een
stokbroodje, besmeerd met aioli
en belegd met lekkere droge
Spaanse ham.
We vragen advies: hoeveel tapas
zijn er nodig om een volledige
maaltijd te vormen? „Vier is wel
heel veel hoor", waarschuwt de
serveerster. Ik doe het toch
maar, al is het alleen maar om zo
veel mogelijk te kunnen proe
ven. En daar krijg ik spijt van:
binnen twintig minuten wordt
onze tafel helemaal volgezet met
borden. Niet alleen mijn tapas,
maar ook de voor- hoofd - en bij
gerechten van mijn gezelschap.
„Succes", zegt de dame met een
glimlach. „Jullie hebben de tijd."
Mijn tafelgenote heeft de ge
mengde salade 'Canaria' geko
zen: komkommer, tomaat, avoca
do, paprika, ui en groene olijf
met tonijn (uit blik) en een paar
schijven ananas (ook uit blik).
„Simpel, maar lekker", is het
commentaar. „Ik krijg meteen
een vakantiegevoel."
Ik heb vier borden vol met ge
rechtjes: piementos padrones,
een grote stapel kleine groene pa
prika's die gefrituurd zijn, met
wat meegebakken serranoham.
De paprikaatjes zijn pittig, zout
en lekker. Ik kluif ze van hun
Nadia Berkelder
Mi casa es tu casa in Renesse
Prijs-kwaliteit
Redelijk eenvoudig, maar goed ge
kookt Spaans eten. We betaalden 90
euro voor twee personen.
Entourage
Een gedateerd vakantiepark is niet
echt een feestelijke mediterrane om
geving, maar de sfeer is warm.
Bediening
Aardig en attent. We voelen ons hele
maal thuis.
Conclusie:
Een Spaanse verrassing: jammer dat
German met zijn restaurant zit wegge
stopt op een vakantiepark.
De Taverne, Hoogenboomlaan 28,
4325 DJ Renesse. Telefoon: 06-4545
4447. www.de-taverne-renesse.nl
Open van donderdag tot en met zon
dag vanaf 14.00 uur.
De Taverne is redelijk geschikt voor
mensen die in een rolstoel zitten of
slecht ter been zijn.
German Ramirez in zijn Spaans Restaurant De Taverne in Renesse.
In Eten doen de
redacteuren Edith
Ramakers en Nadia
Berkelder beurtelings
verslag van een bezoek
aan Zeeuwse
eetgelegenheden.
