7
Perspectief T ransport
Tekst: Joost de Maat
Foto: Hollandse Hoogte
Slimmer rijden door veel samen te werken.
Distributiecentra
Praktijk
Joost de Maat is directeur van
2W Logistiek BV met vestigingen
in Kapelle en Gilze en Rijen en
voorzitter regio Zuid West TLN
WHATSAPP BERICHT LEIDT TOT
ONTSLAG OP STAANDE VOET
De voorzieningenrechter overwoog in deze zaak onder meer dat een
dergelijk onjuist bericht, in de gegeven omstandigheden waarbij de
werknemer ook nog als veFmist was opgegeven door haar familie,
een dringende reden oplevert voor ontslag op staande voet. D^t is
pas anders indien blijkt dat het doen van die valse mededeling aan de
werknemer als gevolg'van haar psychische toestand niet kan worden
aangerekend.
Social media kan nuttig zijn, maar blijf kritisch op het gebruik ervan bin
nen uw organisatie. Een goed
ziektereglement voor uw werk
nemers met telefonische ziek
melding en controle op de strikte
tl a a -kt c naleving van de regels, voorkomt
n A A I N O veel e||ende
Mr. C.A.F. Haans (Caroline)
Advocaat
Haans Advocaten Bergen op Zoom
Social media is steeds meer ingeburgerd in de maatschappij. Ook op
de werkvloer wordt er op los getwitterd, geappt en gemaild. Vaak gaat
dat goed, maar soms ook niet. Zo heeft de voorzieningenrechter van de
rechtbank Overijssel recent bepaald dat een ziekmelding via whatsapp
niet door de beugel kon, omdat zij valselijk zou zijn gedaan. De werk
nemer bleek namelijk, in weerwil van haar whatsapp bericht dat zij een
blindedarmontsteking had en daardoor in het ziekenhuis lag, helemaal
niet in een ziekenhuis opgenomen. Zij was daarnaast gedurende enige
tijd volledig onbereikbaar en*reageerde niet op verzoeken van de onge
ruste werkgever om contact op te nemen. Deze werkgever bleek een
stuk minder begaan met de werknemer toen bleek dat zij niet ziek was
en gelogen had, waarna ontslag op staande voet volgde.
ZATERDAG 17 MEI 2014
Samen
Nog nagenietend van een zonnig
en druk paasweekend aan de
Zeeuwse kust word ik plots ge
stoord door een telefoontje van
de redactie van deOndernemer
met de vraag of ik mijn mening
eens op papier wil zetten over
hoe het met onze transportsector
gaat. Normaal gesproken ben ik
niet zo'n schrijver, ik praat lie
ver, maar pak toch diezelfde
avond de pen ter hand. Volgend
dilemma. Welke pet zet ik op?
Schrijf ik dit verhaal uit hoofde
van mijn bestuurdersschap bij
een middelgroot transportbedrijf
wat gespecialiseerd is in super
marktdistributie en fijnmazige le
veringen in de horeca of zet ik de
pet op als voorzitter regio Zuid
West bij Transport Logistiek
Nederland (TLN).
KAPELLE - De economie trekt aan,
er schijnt weer licht aan het eind van
de tunnel. Toch lees je iedere dag
over surseance van betaling, faillisse
menten en reorganisaties in de sector.
Om dan nog maar niet te spreken
over het CAO -conflict tussen de
bonden en TLN.
Is het wel allemaal zo rooskleurig in
de transport?
Wordt de transportsector gebruikt als
melkkoe? Laten we daar eens mee be
ginnen. Accijnsverhoging, investeren
in schoon, stil en zuinig materiaal.
Hoe kun je investeren als je de kop
maar amper, of misschien wel net niet
boven water kunt houden. Hier ligt
een groot probleem voor onze sector.
Als men deze aanpassingen niet volle
dig of maar gedeeltelijk kan doorbere
ken aan klanten, hoe kan er dan 3%
meer loon uitgekeerd worden of 4
cent accijns per liter brandstof betaald
worden. Dit wordt een lastig verhaal.
Ander probleem. We zien steeds va
ker witte, vreemde kentekenplaten
over 's lands wegen rijden. Onze
goed opgeleide chauffeurs zitten wer
keloos thuis en het vervoer wordt ge
daan door chauffeurs uit het Oost
blok. Is dat geen broodroof! Ik vind
dat de regering hier eens goed naar
moet kijken en passende maatregelen
moet nemen. Houd je kwaliteit en
knowhow in eigen land. Nederland is
een logistiek land, met prachtige ha
vens, multimodale vervoersstromen
en zeer veel hoogwaardige kennis op
het gebied van logistiek. Koester dat
dan ook!
In de toekomst kijkend denk ik dat
we meer moeten samenwerken. De
transporteurs onderling, maar ook ver
voerders en verladers. Het is toch
nooit rendabel te maken als ik voor
één pallet van Zeeland naar Gronin
gen moet rijden en weer leeg terug.
Doe het samen! Als ik de ene keer
een euro verdien en mijn collega 50
cent en de week daarna is het anders
om, hebben we allebei wat. Dit soort
initiatieven bij een aantal grote super
marktketens (het combineren van
vracht en vervoerstromen) moet je
toejuichen. Je kunt routes combine
ren, lege kilometers reduceren en de
beladingsgraad verhogen. Zo kun je
nog wat verdienen. Samen sterk door
sterk door samenwerking
fcinq fcoftYi
het niet! Laat iedereen nu eens wat
verdienen. Zo is er ruimte voor inves
teringen. Zo haal je de economie ook
weer uit het slop.
Ik verwacht de komende jaren een
verandering in de wijze van aanleve
ren van goederen. Onze economie
wordt nog meer een 24 uurs econo^
mie. We doen de boodschappen op
het internet. We halen ze af waar en
wanneer het ons het beste uitkomt.
Dat kan zijn in een garagebox in een
woonwijk of in een schuur op het be
drijventerrein. We bestellen een paar
schoenen of een nieuw jurkje via het
web. Voor 22.00 uur besteld, volgen
de ochtend in huis. Resultaat: meer
bewegingen in een gebied. Maar we
willen de overlast beperken. Mijns in
ziens ga je dat op deze wijze niet luk
ken. Oplossing: We bouwen een
groot distributiecentrum aan de rand
van de stad waar iedereen zijn of haar
goederen kan aanleveren. Er hebben
tal van (dure) studies plaatsgevonden
naar de haalbaarheid van zo'n stadsdis
tributiecentrum maar ze vergeten in
elke studie de last mile te berekenen.
Dit is nu net waar het om gaat. Wie
gaat de laatste kilometer betalen van
het distributiecentrum naar de klant.
Producenten, leveranciers, opdracht
gevers en transporteurs allemaal niet,
maar wie dan wel? Je zult met alle be
langhebbenden in discussie moeten
om dit te bespreken. Dus ook met de
vervoerende partijen. Die worden
nogal eens vergeten.
Want wat heb je nu? Een vervoerder
moet voor een paar rot centen de he
le dag het snot voor zijn ogen rijden
om voor een bepaalde tijd in het win
kelgebied zijn goederen af te leveren.
Daar zijn vast oplossingen voor te vin
den. Laten we nu eens vaker met el
kaar rond de. tafel gaan. Er is hier ook
een grote taak voor de (lokale) over
heid weggelegd.
Ik wil graag afsluiten met een mooi
praktijkvoorbeeld vanuit mijn eigen
onderneming waarin we door samen
werken goede resultaten kunnen be
reiken.
Ruim een jaar geleden zit ik op het
Provinciehuis in Middelburg bij een
bijeenkomst over het opzetten van
een stadsdistributiecentrum. Ik raak
daar in gesprek met een partij die zich
richt op het leveren van streekproduc
ten in Zeeland. Zij hebben een pro
bleem: Hoe krijg ik van verschillende
leveranciers de producten op een zo
efficiënt mogelijke manier, onder
HACCP condities, geleverd in de su
permarkt, zonder dat al die leveran
ciers hun spullen zelf aan hoeven te le
veren? Tien bakken koffie en wat
Zeeuwse bolussen verder zijn we tot
het volgende resultaat gekomen.
Mijn opdrachtgever, de leverancier
van streekproducten, heeft aan zijn le
veranciers gemeld dat wij twee keer
in de week de goederen bij hun opha
len. Onderweg collecteren wij deze
goederen, zetten ze in de desbetreffen
de rolcontainer en leveren deze con
tainer dezelfde dag nog in de super
markt. Voordeel: één stop aan de
deur in plaats van 10 leveranciers, dus
ook maar één voertuigbeweging, 's
Middags besteld, volgende dag com
plete bestelling in huis. Kostenreduc
tie! Door intensief samen te werken,
samen oplossingen verzinnen, samen
te overleggen, denk ik datje in de toe
komst heel veel kunt bereiken. We
zijn op de goede weg, maar we zijn
er nog niet.
A DV O CAT S N
BERGEN OP ZOOM EN ROOSENDAAL
www.haansadvocaten.nl
