ZEELAND 33
Geen poespas, geen frivole lijn
die niet te verklaren valt De
overgang naar de stad is het
centrale idee. Het gebouw is
spannend en overweldigend
senruimte van 6o centimeter, hal noord om de 1,20
meter - zorgen dat de massaliteit in porties wordt ge-
presenteer. Van den Bos had aanvankelijk voor bak
steen gekozen, maar dat werd te duur. Vandaar dat
er met 'simpele' sandwichpanelen is gewerkt.
In het interieur zijn zwart en grijs net als buiten de
hoofdtinten. Dat is consequent, zou je kunnen zeg
gen. „Wat voor kleur had je anders gewild?", vraagt
de architect. „Die tinten zitten ook in het bedrijfslo
go. In de hal heb ik overwogen om de zijkanten van
de trap met hout te bekleden. Dat werd te duur, dus
dan kies je voor een goedkopere, zwarte variant.
Heb je het koeienleer op de trap gezien? Dat gaat
een mooie gijs-gebruikte uitstraling krijgen."
Van den Bos heeft zich tot in detail met de inrich
ting bemoeid. De gouden meubels in de kantine
heeft hij voorgesteld. Ruime uitzichten vanuit de
kantoorruimtes waren wat hem betreft essentieel.
Vanaf de tweede verdieping kijk je op de Ooster-
schelde. Het zou gek geweest zijn als je die weidse
omgeving niet aan de bewoners van het bedrijfs
pand had aangeboden. Overdag zie je Goes, 's
avonds heb je zicht op de lichten van de haven van
Antwerpen.
De distributieruimte is voorzien van transportban
den voor de verzending van schoenen en tassen.
Een deel van de bedrijfshal is gevuld met 11 meter
hoge stellingkasten, helemaal volgetast met dozen
met schoenen.
Van den Bos: „Soms denken mensen, dat ik mijn
ontwerp heb gebaseerd op schoenendozen. Dat is
dus niet waar. Ik heb steeds geredeneerd vanuit de
locatie waar het pand gebouwd moest worden. Je
gaat vanuit de polder naar de stad. Ik heb met mijn
verspringende volumes geprobeerd de overgang te
verzachten. Dat idee is afgepeld tot op de bodem.
Geen poespas, geen frivole lijn die niet te verklaren
valt. De overgang naar de stad is het centrale idee.
Het gebouw is spannend en overweldigend. Streng,
bruut, dat ook. Er is ooit gezegd dat ik mijn ideeën
bijna calvinistisch doorvoer. Laat ik zeggen: ik houd
ervan om lijnen consequent door te trekken."
met vormen voor hem wel eens een serieuze aangele
genheid kon worden. Na de hts volgde hij de architec
tenopleiding aan de Academie voor Bouwkunst in
Rotterdam. De Middelburgse architect Johan de Ko
ning, die aan de wieg staat van de serie Steengoed en
de verkiezing van het mooiste gebouw van Zeeland,
was zijn afstudeermentor.
Aanvankelijk had Van den Bos zijn bureau in
Bruinisse gevestigd. Anderhalfjaar geleden ver
huisde hij naar Zierikzee. „Het duurde even
voor ik een duidelijke richting koos. Tijdens mijn stu
die had ik echt geen grote voorbeelden. Nu wel. De
Rotterdamse Powerhouse Company komt met hele ri
gide ontwerpen, strak en vanuit één gedachte hele
maal doorgewerkt. Hetzelfde zie je bij Rem Koolhaas.
Bij het ontwerp voor de Nederlandse ambassade in
Berlijn ging hij uit van een wandeling. Zo beleef je
het gebouw daadwerkelijk: je kunt de ambassade in je
opnemen, met afwisselend rust- en belevingspun-
ten. Ik kan zo'n ver doorgevoerde aanpak waarderen.
Ja, zelf probeer ik ook zo te ontwerpen. Ik werk voor
80 procent op Schouwen-Duiveland. In Renesse en
Burgh-Haamstede zit veel import, die een moderne
aanpak wel kan waarderen. Gelukkig kan ik ook heel
goed traditionele huizen tekenen. Dat zie ik zeker
als een uitdaging. Maar als je het me echt vraagt,
dan ligt mijn hart bij het moderne. Ik heb pas een
tuinhuisje in Zonnemaire ontworpen. Heel klein,
heel minimalistisch, gebaseerd op Le Corbusier. Die
wordt met zijn voorkeur voor minimalistische ge
bouwen wel DE architect van de 20ste eeuw ge
noemd."
Bij het Omoda-gebouw is iets van die principes te
rug te vinden. Door ruime overkappingen wordt de
massa als het ware gebroken en wordt benadrukt -
dat het pand uit meerdere schijven bestaat. Ook de
dorpels in de gevelwanden - hal zuid met een tus-
DINSDAG 13 MEI 2014
overgang
naar
Zierikzee
De hal met 11 meter hoge stellages Entree met kroonluchter van schoenlepels
Bedrijfslogo
