De Potterie/
De Tijd Slijt
2 BUITEN
Het gehucht
Sinoutskerke
's-Heer Abtskerke
Verscholen in het Zuid-Bevelandse poelgebied ligt de buurt
schap Sinoutskerke. Het plekje is in de loop der eeuwen veran
derd van een dorp met een fors uitgevallen kerk in een buurt
schap met elf huizen. Toch is de kerk pas in 1906 gesloopt. De
torenklok verdween. De begraafplaats is nog in gebruik.
Edmond Planteydt (80) woont sa
men met zijn vrouw Tineke Al-
brecht pal tegenover de ingang
van het kerkhof. Ze wonen er
nog maar sinds de jaren '90,
maar Edmond heeft wel een spe
ciale band met Sinoutskerke: „Ik
ben geboren in Goes. Vroeger stond in de
winter een groot deel van de poel onder wa
ter. Dan schaatsten we van Goes naar Sin
outskerke. We dronken wat aan het barretje
bij mijn huidige buurvrouw en gingen dan
weer verder. In de oorlog hadden we nauwe
lijks school en bracht ik veel tijd door in dit
gebied. Ik kwam hier om te spelen en te ge
nieten van het poelleven: ik ben echt een
poelkind." Destijds noemde hij het plaatsje
altijd gekscherend 'Strontdurp', vanwege de
koeienvlaaien op de weg. Nu is dat gelukkig
niet meer zo: „Sinoutskerke is van 'stront
durp' veranderd in een bijzonder woondorp-
je met veel schitterende hortensia's."
Toch is Edmond ook een tijd niet in Sinouts
kerke geweest: „Inmiddels ben ik bijna een
butendieker. Na de oorlog zijn we naar Hol
land verhuisd en daar heb ik een tijd ge
woond. Pas in 1991 heb ik dit lapje grond ge
kocht en heb ik ons huis gebouwd." Ed
mond heeft zijn best gedaan om te zorgen
dat het huis in het straatbeeld van Sinouts
kerke paste. „Ik heb het precies gebouwd op
de leylijnen van de kerk en ik heb veel oude
kaarten gebruikt als inspiratie. Ik wilde dat
ons huis er helemaal bij hoorde."
Het echtpaar woont graag tegenover de be
graafplaats met de eeuwenoude treurbeuk.
Ze hebben zich samen met de andere bewo
ners en de gemeente ingezet om Sinoutsker
ke een klokkenstoel terug te geven: een waar
devolle toevoeging bij begrafenissen. Sinds
2003 luidt er weer een klok in Sinoutskerke.
Iets wat de inwoners nog niet terug hebben
gekregen is de natuur zoals die was in de,
Poel. Edmond baalt ervan dat de natuur in
de afgelopen jaren zo is veranderd. „Het is
hier van oorsprong een ganzengebied, maar
inmiddels komen er alleen nog roofvogels.
Alle bebossing is weggehaald door Natuur
monumenten, waardoor het geen prettig ge
bied meer is voor de vogels. Ik heb mijn best
gedaan om de natuur te redden, tot en met
een wandeling door het gebied met de gede
puteerde toe. Helaas weigert Natuurmonu
menten er wat aan te doen, echt vreselijk."
Dit is niet het enige dat de flora en fauna
geen goed heeft gedaan, meent Edmond. Zo
is er betonpuin gestort op de eeuwenoude
wegeling om paaltjes te kunnen slaan. Het
echtpaar heeft er alles aan gedaan om het ge
bied in de oude staat te houden: „Helaas is
het niet meer zoals het was, maar we doen
in ieder geval ons best om ze niet de hele
Zak te laten mollen."
Toch genieten Edmond en Tineke iedere dag
van al het groen om hen heen: „Het blijft
een prachtig landschap. De rust, de stilte,
het uitzicht... Er gebeurt hier helemaal niets
en dat is juist zo fijn. Dit gebied behoort tot
de tien donkerste plekken van Nederland,
echt fantastisch."
De natuur is de belangrijkste reden dat Ed
mond en Tineke niet van plan zijn er ooit
nog weg te gaan: „Hier, midden in de na
tuur, is het heerlijk rustig. Je beleeft de sei
zoenen heel intens." Rustig is niet altijd stil
in Sinoutskerke: „In de zomer maken de vo
gels een oorverdovend kabaal, echt prachtig
om te horen."
Het ons-kent-ons gevoel in zo'n klein plekje
hindert hen niet, in tegendeel: „In de stad
leef je anoniem en stadsmensen vinden het
in een dorp al gauw benauwend omdat ie
dereen over elkaar praat. Hier weet iedereen
alles al van elkaar: er valt niets meer te rod
delen. Heerlijk. Bovendien staat iedereen
voor elkaar klaar, een betere plek om te wo
nen is er niet."
Sinds juli 2003 luidt er weer een klok in Sinoutskerke.
Edmond Planteydt: „Er gebeurt hier helemaal niets en dat is juist zo fijn."
De Tijd Slijt is een
boerderij aan de rand
van Veere. In vroeger
tijden heette de boer
derij De Potterie. foto
Gerard Smallegange
Genieten van het poelleven
door Matthanja Schipper
