Kerk in Havana
18 REIZEN
<i
V
COLOFON
ALTIJD ONDERWEG
Derk Bolt
gp
Amerikanen en godsdienst, dat
gaat goed samen. Maar in Havana,
Florida maken ze het wel heel erg
bont. Nog nooit zag ik zo veel ker
ken als daar. Om de tien huizen staat een
bord in de tuin, waarop een kerkgenoot
schap wordt vermeld. Daarachter het kerk
gebouw. Meestal is dat een uit zijn krach
ten gegroeide houten keet. Soms met een
torentje.
Het zijn voornamelijk streng klinkende re
ligies die hier hun tenten op hebben gesla
gen. Overal pakkende uitspraken op een
bord in de tuin. Scherpzinnigheden uit
creatieve geesten. Ik herinner me een
mooie: Seven days without prayer makes
one weak. Heel vrij vertaald: Zeven dagen
zonder gebed maken je zwak.
Een samenloop van omstandigheden
noopt mij tot het bijwonen van een heuse
kerkdienst der baptisten. In een wit, licht
afgebladderd houten huis. Aan de zijkant
loeien airconditioners om de temperatuur
binnen draaglijk.te houden.
Als eerste betreedt een manke man de on
handige treetjes naar de ingang. Hij zal
straks wel genezen naar buiten huppelen,
stel ik mij zo voor. Daarna volgt druppels
gewijs de rest van de gemeente. Allen Af
ro-Amerikaans, zoals dat hier heet. Piek
fijn gekleed, op z'n zondags. Rond de twin
tig gelovigen in totaal, veelal vrouwen.
In eerste instantie lijkt het een dooie boel.
Maar dat verandert zodra de dominee zijn
entree maakt. De imposante verschijning
brabbelt een paar onverstaanbare zinnen
en dat zweept de gemeente op. Vanuit het
niets start een gezang waarvan de trom
melvliezen tuiten. Een ongelofelijk kabaal,
dat een vraag- en antwoordspel lijkt tus
sen de diverse gemeenteleden. Ik kan er
niets van verstaan, maar het is van een
diepgelovige oorsprong, denk ik.
Wanneer het gezang verstomt, hobbelt de
manke naar een tafeltje onder het altaar.
Een roadtrip langs de
kust van het Mexicaan
se Puerto Vallarta naar
het Amerikaanse San
Francisco. In een week.
Kan goed, ook met het
openbaar vervoer.
Bijkomend voordeel van
reizen per bus is dat je
je ogen eens van weg af
kunt laten dwalen.
WAAR EN WAT
Na een blik op de kaart was
het plan snel gesmeed. Als
ik dan toch al aan Mexico's
Stille Oceaankust sta, waar
om dan niet even doorge
reisd naar San Francisco?
Want wat is leuker dan
een roadtrip langs de kust?
„Hoeveel tijd heeft u", vraagt Gustavo, de
reisadviseur van het hotel. „Precies een
week", zeg ik. Gustavo kijkt verbaasd, slikt
een keer, maar pakt de kaart erbij. „En u
wilt een auto huren, neem ik aan?" „Nee.
Ik wil het graag per openbaar vervoer
doen." Er volgt een stilte. Gustavo wrijft
over zijn kin. „Interessant...", mompelt hij.
De volgende dag verlaat ik Puerto Vallarta,
door Engelsen kortweg PV genoemd. De
Mexicaanse badplaats moet na de gouden
jaren van Loveboat erg zijn best doen om
toeristen terug te halen. Vooral Amerika
nen en Canadezen mijden heel Mexico als
gevolg van de drugsoorlogen, die echter
slechts in kleine delen van het land wor
den uitgevochten.
Via San Bias - een oude koloniale stad aan
de kust, met een hooggelegen fort en een
mangrovepark waar je met een bootje
langs bewegingsloze krokodillen vaart -
kom ik na een stop op het mistroostige bus
station van Tepic 's avonds aan in Mazat
lan. De Malecón is de boulevard van de
stad, die in een wijde boog om de Stille
Oceaan loopt. Op het strand proberen peli
kanen de vissen te stelen die vissers net
hebben gevangen. Hebben ze beet, dan vlie
gen de vogels langzaam en laag weg, om el
ders op hun gemak te kunnen eten.
Het centrum van Mazatlan heeft, net als de
meeste Mexicaanse steden, een vierkant
plein met een kerk, vanwaar het standaard
patroon van horizontale en verticale stra
ten uitwaaiert. Het zijn het soort straten
dat na een hoosbui enkelhoog blank staat.
Een redelijk comfortabele nachtbus brengt
me in één ruk van Mazatlan naar Guaymas,
mijn laatste plaats in Mexico. Het stadje
heeft een jachthaven, met boten van Ameri-
San !"n;msca
"^Phoenix
mi
Puerto
kanen die na hun pensioen meer zon in
hun leven willen. Op het strand ben ik de
enige. Mijn zwembroek blijft in de tas, de
oceaan is nog fris. In de jachthaven wordt
ondertussen op terrassen geborreld onder
felroze bougainvillea. Een Campari kost zo
weinig, dat ik al snel begrijp waarom zo
veel Amerikanen met hun dollars zuid
waarts zijn getrokken.
Guaymas is uitgestrekt. Op de markt wor
den behalve groente, fruit en varkenskop
pen ook kuikentjes verkocht. De beestjes
piepen in een krat. Ze hebben allemaal een
bijna lichtgevende kleur: geel, groen, metal
lic-blauw of hardroze. Waarom ze zijn ge
verfd, kan niemand vertellen. Ook niet of
ze ooit alsnog verdwijnen in een braadpan.
Gustavo's beste tip was om Tijuana links te
laten liggen. De grensplaats heeft een slech
te reputatie en het kan uren duren voor je
de grens bent gepasseerd. Veel sneller kun
je bij Nogales de grens over, om via Tuscon
en Phoenix in Arizona rechtstreeks naar
Los Angeles te gaan.
Om vijf uur 's middags stap ik met mijn
kaartje van 1.156 Mexicaanse pesos (64 eu
ro) in Guaymas in de bus. Ik ben niet de
enige. Het is een gezellige boel in de Tufesa-
bus. Het gros van de passagiers bestaat uit
vrouwen, die na familiebezoek in hun va
derland terugkeren naar hun Californische
werkgevers. Eten wordt gedeeld, roddels
worden uitgewisseld en voor ik er erg in
heb, staan we 's nachts in de rij om in het
kantoor van de Amerikaanse douane pas
poort en ESTA te tonen, het verplichte vi
sum voor de VS. Hoewel de grens er bedrei
gend uitziet met felle lampen en vele rol
len prikkeldraad, zijn de ambtenaren aar
dig en voorkomend. Wellicht omdat hun
achternaam Spaans is, verraden de badges.
Maar weinig steden laten hun centrum zo
verwaarlozen als Los Angeles. Het is elf
uur 's ochtends en verwarde mensen met
boodschappenwagentjes vol plastic tassen
lopen doelloos door straten met uitpuilen
de vuilnisbakken. Voor een vervallen pand
wachten vrouwen in shorts op een klant
die niet komt. Een man loopt voorbij met
een billboard dat zegt dat hij goud koopt.
eindredactie
Jan van Mullem
vormgeving
Mariëtta de Boer
advertentieverkoop
Wegener Media
Nationale Verkoop
verkoop.dagbladen@wegener.nl
reageren?
reizen@depe>-sdienst.nl
Per
bus
naar
de VS
door Joost Brantjes
Om deze reis te maken, heb je een
open-jaw ticket nodig, heen op Puerto
Vallarta en terug vanaf San Francisco.
Dat kan met United Airlines of Lufthan
sa, respectievelijk www.united.com en
www.lufthansa.com
Overige websites: www.tufesa.com.mx;
www.hotelarmida.com.mx; www.petiter-
mitage.com; www.greyhound.com
rnrnimmimmmm
V Los Angeles
VERENIGDE
STATEN
Nogales
4 Guaymas
Stille
Oceaan
Mazatlan
San Bias Tepic
