46 SPECTRUM 5 PpppI keerde moment op de verkeerde plek, maar hun zoon heeft het willens en wetens gedaan. Die mensen voelden zich zo ontzettend schuldig." Excuses hoefde ze niet te horen. „Zij zijn ook een zoon kwijtgeraakt, het is voor hen net zo erg. We hebben heel fijn met elkaar gepraat." Enkele weken la ter kreeg Truida een kaartje van vader en moeder Tates om haar te bedanken voor het plezierige gesprek. Het kaart- contact is gebleven. Die ouders neemt ze helemaal niets kwalijk. „Maar ik ben wel blij dat die man niet meer leeft. Ik moet er niet aan denken dat hij ooit weer was vrijgekomen." n de kamer van Addy is de afge lopen vijf jaar weinig veran derd. Zijn bed is weg, maar zijn bureau, computer en kast staan er nog. En zijn racefiets, punt gaaf. De politie kwam hem terugbren gen. In juni trokken Addy en zijn moe der vaak naar Frankrijk om wielerwed strijden te bezoeken. Hij mocht zelf graag een paar colletjes meepakken, de Mont Ventoux is hij drie keer naar boven gereden. Naar Frankrijk gaat Truida niet meer, maar nog steeds kijkt ze naar wielerwedstrijden op de televisie. „Ik heb een wegenkaart van Frankrijk, om te kijken of we in het zelfde gebied zijn geweest. Ik mis al leen zijn commentaar. Addy zei dan bijvoorbeeld: 'Daar sla ik af, dan kom je op de camping uit'." Soms hoort ze op de radio Addy's lied je, Bicycle Race van Queen. „Het is mijn muziek niet, maar als ze met die fietsbellen gaan klingelen, loopt het kippenvel over mijn rug." Dezelfde reactie heeft ze als ze sirenes hoort. „Dat gaat me nog altijd door merg en been, dat zit in je onderbewustzijn." Straks, rond 30 april, zijn de beelden van de aanslag vast weer te zien op te levisie. Anders dan haar dochter Hilda heeft Truida er geen problemen mee. „Ik kijk juist steeds beter of ik hem zie. In het begin had ik dat niet, maar nu wil ik alles weten", vertelt ze ter wijl ze uit een kastje drie boekwerken pakt. „Dit zijn de onderzoeksrappor ten, daar staat alles heel precies in. Ik heb ze helemaal gelezen. Ik ben ook op het kruispunt gaan staan om pre cies te zien waar het is gebeurd." Ze vindt de hernieuwde aandacht voor de aanslag en de dramatische ge- Als Addy's naam er verkeerd op staat, pak ik een hamer en sla ik het monument aan stukken volgen prettig. „Ik was al van plan een brief naar de krant te sturen, want we mogen het niet vergeten." Tegenover De Naald herinnert het mo nument met ballonnen onder een glasplaat aan het Apeldoornse drama. Veel nabestaanden vonden die ballon nen, symbool voor de kwetsbaarheid van het leven, veel te feestelijk. „Ik vind het drie keer niks", zegt Truida Teunissen ook nu nog. „De plek is wel mooi, zichtbaar van alle kanten. Maar de naam van Addy kun je amper le zen." Anders dan in het herdenkingsboek van de gemeente Apeldoorn, waarin Theunissen (met h) staat, is Addy's achternaam op het monument goed gespeld. Truida heeft de gemeente daar destijds ook in duidelijke woor den voor gewaarschuwd. „Het is Teu nissen, zonder 'h'. Ik zei tegen de ge meente: als Addy's naam er verkeerd op staat, pak ik een hamer en sla het helemaal in gruzelementen." De boosheid van toen is na vijfjaar omgeslagen in berusting en stil ver driet. „Je bent er nog altijd mee bezig, maar hebt het er niet zo vaak meer over", zegt ze. „Je moet ook weer ge nieten, anders kun je niet leven en raak je alles kwijt. Dan word je zo zie lig voor jezelf. Ik heb een achterklein kind van 3 en de tweede is op komst. Dat geeft reden tot vreugde. Het leven gaat door." De vrienden uit Kootwijk, waar Addy tijdens zijn fietsrondjes op de koffie ging, zijn Truida trouw gebleven. Iede re veertien dagen zoeken ze haar op met een bos bloemen. „Die denken nog steeds als ze iemand met een blauw jack zien fietsen: 'Hé, daar komt Addy aan'. Dat heb ik zelf ook hoor, als hier iemand met een blauwe jas langs fietst. Dat is niet verdrietig of zo, het zit gewoon in je hoofd." Het blauwe jack van Addy hangt al bijna vijfjaar onaangeroerd aan de kapstok in de gang. Let's go staat er op, hoe wrang. Truida laat het voorlopig zo. „De jas van mijn overleden man heb ik ook dertien jaar laten hangen." ZATERDAG 26 APRIL 2014 A? ,jgÊM s*> -$*2mÊÊKI 'v nfifB Over Leven mét Koninginnedag 2009. Uitga ve dagblad de Stentor, 19,90 euro. Zie www.webwinkel.destentor.nl/overleven. reageren? Sir spectrum@depersdienst.nl

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2014 | | pagina 65