'4
Darmkanker en de angstindustrie
w
10 GEZOND
Gc
kaï
HUISARTS
Jos van Bemmel
Landelijke preventiepro
gramma's, zoals screening
op borstkanker en het uit-
strijkje, maken deel uit
van ons collectieve welbevinden.
Zonder deze onderzoeken gaan
vrouwen eerder dood. Dat willen
we niet. Deelname aan deze pro
gramma's gaat gepaard met angst,
'ik zal toch geen kanker hebben',
die we accepteren omdat we zon
der angst niet kunnen leven. Op
luchting maakt blij en bestaat
slechts bij de gratie van angst.
Landelijke preventieprogramma's
houden de economie draaiend en
de portemonnee van de angstpro
ducent gevuld. Zelfben ik profes
sioneel geruststeller. Ik leef van
angst. Zonder angst geen inko
men.
De laatste tijd ben ik zelf ook een
beetje bang. Bang dat de borstkan-
kerscreening op de schop gaat. In
het toonaangevende vakblad Bri
tish Medical journal, concluderen
Canadese onderzoekers dat het
helemaal niet uitmaakt of vrou
wen wel of niet aan borstkanker-
screening deelnemen. Na 25 jaar
zijn in beide onderzoeksgroepen,
zij die wel en niet deelnamen aan
de screening, precies evenveel
vrouwen overleden aan borstkan
ker. Ook het nut van het uitstrijk-
je is omstreden. Voor een profes
sioneel geruststeller een vervelen
de zaak. Inkomstenderving.
Gelukkig is er een oplossing: het
landelijk onderzoek naar darm
kanker. Voldoende voor een por
tie angst van ongekend kaliber.
Elk jaar worden 2.2 miljoen man
nen en vrouwen van 55 tot 75 op
geroepen hieraan deel te nemen
middels het inleveren van ontlas
ting. Als hierin bloed aangetrof
fen wordt, volgt een coloscopie,
waarbij via de anus een slang in
gebracht wordt om de dikke
darm te bekijken. Een vervelend
onderzoek, maar het is voor het
goede doel. Per jaar zal dit naar
schatting 72.000 coloscopieën op
leveren. De nogal geflatteerde cij
fers geven aan dat er zo'n 1.400
mensen per jaar minder aan
darmkanker zullen overlijden. Na
tuurlijk zullen elk jaar wel een
handjevol doden vallen ten gevol
ge van het onderzoek en een paar
honderd complicaties optreden
waarvan zeventig ernstige. Daar
naast zullen er duizenden onnodi
ge ingrepen aan de dikke darm
verricht worden. Bovendien zal
een flink deel van de darmkan
kers gemist worden omdat de
ontlastingtest op bloed niet wa
terdicht is. Heel wat mensen zul
len onterecht gerustgesteld wor
den en bij darmklachten waar
schijnlijk te laat naar de huisarts
gaan.
Het goede nieuws blijft dat door
screening de kans te sterven aan
darmkanker afneemt van 3,7 naar
2,7 procent. Die ene procent van
de bevolking gaat dan aan iets an
ders dood. Als je het zo zegt, valt
het misschien een beetje tegen
maar we mogen ons hoe dan ook
gelukkig prijzen dat Nederland er
weer een prachtig angstinduce-
rend programma bij heeft. Ieder
jaar 2.2 miljoen mensen die onrus
tig wachten op hun testuitslag.
Wat mij betreft geen enkel pro
bleem. Zonder angst kunnen we
toch niet leven. Zeker de huisarts
niet. Angst is zijn boterham.
Als je thuiskomt na revalidatie, begint het echte werk pas, ontdekken
veel hersenletselpatiënten. Ook Annemarie van der Sar, ondervond dit na
haar hersenbloeding in 2009. Samen met haar man richtte ze de Edwin
van der Sar Foundation op, om lotgenoten te steunen.
4- z<
n
B
tf
ti
a
z
n
DINS
4-
Gord
allee
doer
de k;
te. D
gron
pers
uitbi
kans
gerc
der;
Men
vero
300
te. E
kan:
als t
Wor
een
Annemarie van der Sar praat in het zwem
bad met iemand die ze nog kent van haar
eigen revalidatie. „Na intensieve revalida
tie kan ik bijna alles weer, al moet ik me
zelf meer in acht nemen dan vroeger. Ik
tennis weer en kan weer skiën." foto PR
echte werk begint
na de revalidatie'
dc
