Het kabinet staat discriminatie toe van
de poetsvrouw die uw huis schoon
maakt. Het is de hoogste tijd om haar
gelijke rechten te geven.
16 SPECTRUM
opinie
De meeste mensen
die iemand inhu
ren om (twee)we-
kelijks hun huis
te poetsen, den
ken dat ze dat
'zwart' doen en
iets doen dat niet mag. Een misver
stand. De particuliere werkgever
hoeft zich - vergeleken met werkge
vers die bedrijfsmatig werksters inhu
ren - aan minder regels te houden.
Zolang het tenminste gaat om huis
houdelijk werk dat minder dan een
paar dagen in de week in beslag
neemt.
Sinds 2007 is die uitzonderingspositie
in het sociaal recht zelfs uitgebreid tot
huishoudelijk werk op minder dan
vier dagen in de week (Regeling
dienstverlening aan huis), al zullen
weinig huishoudens zoveel dagen een
'poetsvrouw' willen inhuren.
Een witwasoperatie? Niet echt, want
de werkster zelf hoort haar verdien
sten wel degelijk op te geven bij de Be
lastingdienst en, als ze uitkeringsge
rechtigd is, bij de uitkeringsinstantie.
De algemene indruk is dat dit niet of
nauwelijks gebeurt.
Meer dan 95 procent van het betaalde
huishoudelijke werk wordt door vrou
wen gedaan. Voor vrouwenwerk een
uitzonderingspositie in het sociaal
recht maken, is discriminatie. Dat
mag niet. Nederland is gebonden aan
i Durft het kabinet een
eind te maken aan
deze vorm van
vrouwendiscriminatie?
allerlei internationale verdragen die
discriminatie van vrouwen verbieden.
De regering probeert die discrimina
tie te rechtvaardigen door tegen alle
kritische, internationale toezichthou
ders van die verdragen te zeggen dat
zonder de Regeling dienstverlening
aan huis het huishoudelijk werk in de
zwarte economie zou zijn verdwenen.
Die ballon prikte de door diezelfde re
gering ingestelde commissie-Kals-
beek recent door met haar advies over
huishoudelijk werk. De commissie
stelt terecht dat er in feite sprake is
van een zwarte markt.
De commissie-Kalsbeek legt haar vin
ger ook op een andere zere plek: de re
geling wordt als sluiproute gebruikt
door gemeenten en thuiszorginstellin
gen om goedkoper uit te zijn. Wie in
de huishouding van een particulier
werkt valt niet onder de sociale zeker
heid, bouwt geen pensioen op en
moet zelf de inkomensafhankelijke
premie zorgverzekering betalen. Dat
scheelt toch al gauw meer dan 35 pro
cent aan werkgeverspremies.
De premies worden ontlopen door
niet een thuishulp in dienst van de in
stelling maar een alfahulp zogenaamd
in dienst van de cliënt te sturen bij
een indicatie voor hulp bij de huishou
ding krachtens de Wmo (Wet maat
schappelijk ondersteuning).
Meestal beseffen cliënten niet eens
dat ze werkgever zijn, de per 2010 in
gevoerde wettelijke verplichting voor
gemeenten zich daarvan te vergewis
sen ten spijt. Gemeenten en thuiszorg
instellingen ontduiken die wet. Ze ma
ken zich daarnaast ook aan discrimina
tie schuldig: ze willen goedkoper uit
zijn, ten koste van de vrouwen die het
werk doen.
De commissie-Kalsbeek maakt daar
korte metten mee: ze acht het terecht
ongewenst dat diensten die met over
heidsgeld worden gefinancierd, wor
den uitgevoerd door werknemers met
een slechtere rechtspositie dan die
van andere werknemers. De commis
sie doelt naast de thuiszorg ook op
gastouderopvang.
Inmiddels hebben proefprocessen een
aantal uitspraken van hogere rechters
opgeleverd die de uitzendende of be
middelende thuiszorginstelling als
echte werkgever aanmerken en de
sluiproute onrechtmatig noemen.
Het kabinet zal hier moeilijk omheen
kunnen. Als het kabinet de positie
van werknemers in de thuiszorg in de
nieuwe Wmo beter regelt, zorgt het
door Leontine Bijleveld
Illustratie Censuur
Leontine Bijle
veld is zelfstan
dig adviseur en
onderzoeker ar
beidsverhoudin
gen en vrou
wenrechten te
Pingjum. Ze
was tot voor
kort bestuurslid
van de Vereni
ging voor
Vrouw en
Recht. Met Eva
Cremers
pubiiceerde ze
in 2010 het
boek 'Een baan
als alle andere?!
De rechtsposi
tie van deeltijd
huishoudelijk
personeel'.
Geef witte
werkster wat
ze verdient
