Logica
SPECTRUM 13
Eelco van der Linden
van 500.000 naar 430.000. Olifantenivoor is 1.500 euro per kilo waard; een neushoornhoorn 80.000 euro
die mensen die de olifanten moeten
beschermen naar behoren. Het is le
vensgevaarlijk werk. Laten we voorko
men dat slagtanden in containers ein
digen/Anders heb je als internationa
le gemeenschap straks niets meer om
over te vergaderen. Ik zou willen op
roepen een deel van dat conferentie-
geld te besteden aan het inhuren van
parkwa hters die echt het verschil ma
ken."
En daar komen bedreigingen als klimaat
verandering en ontbossing bij.
„Ik herinner me dat toen ik student
was je in Arusha, toen nog geen toeris
tische hoofdstad van Noord-Tanzania,
's ochtends en 's avonds nooit over
straat kon zonder jas. Het was altijd
koud, mistig en vochtig. Nu zie je de
mensen in T-shirts lopen. Dat was
toen onmogelijk. Als het in Arusha
droger en warmer wordt, betekent dat
dat er iets gaande is in het oerwoud
achter de vulkaan Mount Meru. Het
kappen van bossen is daar de oorzaak
van, daar ben ik van overtuigd. Ieder
een merkt die verandering. Het war
mere weer is misschien best aange
naam voor de mensen hier, maar de
trend is verontrustend."
En bij de beroemde krater Ngorongoro
zie je ook de veranderingen, zegt u.
„Daar heerste altijd koelte. Nu warmt
het op. Daarnaast zie je er de proble
men die ontstaan door een snel
Vgf "IST" ebben we het dan weer niet be
ll I grepen?" Ik kijk naar het lege
I parkeerterrein bij het voetbal-
H veld - ons veld - en dan naar
iff Mmoeder, naast me. Die schudt
het nog slaperige hoofd en bromt verontschuldi
gend: „Ik heb er echt lang gestaan". Achter me
klinkt een zucht van keeper Max, mijn zoon van 12,
door de andere ouders liefdevol Steekèllenboergh
genoemd. Maar ja, waar zijn die andere ouders?
We gaan nu al enkele jaren naar het voetbal, maar le
ren het kennelijk nooit. De regels die gelden voor
het elkaar voorafgaand aan de wedstrijd treffen, blij
ven ondoorgrondelijk. Vooral bij uitwedstrijden.
Goed, ik vind het eigenlijk overdreven om twee uur
voor aanvang van de wedstrijd te verzamelen als de
autorit een klein half uur is. Vanwege mijn bed,
werk of omdat mijn munitie voor Smalltalk op is.
Ook zou ik liever wat meer car
poolen, vooral in het voorjaar, als er
ook door de week regelmatig ge
speeld wordt. Maar poolen doen we
niet. Ieder gaat met zijn eigen auto,
ook omdat er vaak opa's of zussen
meegaan, naast - meestal - beide
ouders. Het is de etiquette, je beves
tigt zo de solidariteit met 'i nostri',
de onzen. We hechten niet alleen
aan teamgeest, zo heb ik voor mezelf
uitgemaakt, maar vooral ook aan clan
geest.
Voetbal is een bloedserieuze zaak in
Italië, dus als ik hoor 'negen uur bij
het veld', staat de Hollander er om 09.00 uur. Meest
al alleen, want de anderen druppelen in de twintig
minuten daarna binnen, zover je kunt druppelen
met de auto. Ik ken de rekkelijkheid van tijd hier,
maar voel me dan toch altijd een beetje in de ma
ling genomen. Kwestie van genen.
Dus ga je het ook ruim nemen. Vooral na die keer
dat ik lang had moeten wachten op de rest, en een
maal op de weg iedereen er met een noodgang van
door ging. In de mist bovendien. Ik kende het te be
zoeken veld niet en heb me toen echt opgewonden
en - voorzichtig - het begrip logica te berde ge
bracht. Ik kreeg, natuurlijk, gelijk, maar toch
meer, zo voelde het, vanwege het buitenlan
derschap.
En nu staan we voor een leeg parkeerter
rein. We waren wat laat, maar die paar mi
nuten.... Ik realiseer me dat er vandaag iets
speciaals was, waarvan wij niets wisten.
Aan WhatsApp en internet doen ze hier
niet, 'want we zien elkaar toch wel'. De laat
ste updates krijg je namelijk bij langdurige
andere smalltalksessies, zoals voor of na
school, of na de training. Hier is ons
zwakke punt. Ik gooi Max 's ochtends
bij school uit de auto en na school
springt hij er weer in. En het lukt me ge
woon niet een half uur te wachten bij
het douchen na afloop van een training,
dus kom ik kort voor 'sluitingstijd', ook
omdat bekend is dat Steekèllenboergh
steevast de laatste is. Ik negeer het sys
teem, ga losjes om met de regels van de
clan. En dat blijft gevaarlijk in Italië.
JOSEPH KITIA
groeiende bevolking. Er worden zie
kenhui/; gebouwd, mensen leven
langer en gezonder. De mensen wil
len ook koken en kappen overal hout.
Dat leidt tot ontbossing en versnelde
erosie. Ik zie het landschap verande
ren. Buffels en olifanten worden on
der de druk van de groeiende bevol
king de krater ingejaagd waar ze niet
horen. Met de komst van de buffels
stijgt de onderlinge concurrentie tus
sen de wilde dieren om te kunnen gra
zen. Er zijn gevallen bekend waarbij
buffels jonge gnoes hebben gedood zo
dat die later geen concurrenten wor
den. Het gevolg is dat de wildebees-
ten weg trekken. Voor de leeuwen wa
ren de wildebeesten een relatief mak
kelijke prooi. Nu moeten de leeuwen
buffels doden en dat loopt soms
slecht af want buffels zijn erg sterk.
Er zijn zo al leeuwen gedood. Zo zie
je dat het allemaal in elkaar grijpt."
U bent in de herfst van uw leven. Maakt
de enormiteit en de complexiteit van dit
alles u niet enorm pessimistisch
„Nee, want het is nog niet te laat. Dit
is een zaak van de hele wereld. Wij
van onze kant moeten vooral voor
educatie zorgen en de mensen laten
begrijpen wat hier op het spel staat.
Dat kost tijd. Maar iemand moet de
stropers nu tegenhouden."
ZATERDAG 19 APRIL 2014
stropers
Joseph Kitia
foto Bob van Huet
Joseph Kitia werd in 1945 gebo
ren nabij de Kilimanjaro in Tanza
nia. In 1965
studeerde hij
af aan de Uni
versiteit van
Cambridge.
Hij was de eer
ste opper-
parkwachter
van verschillen
de natuurreser
vaten in het
noorden van
Tanzania. Ook
was hij hoofd
docent aan het Mweka College of
African Wildlife Management en
sinds 1984 professioneel gids
voor de belangrijke safaribedrij-
ven.
Hij is adviseur van de Tanzaniaan-
se regering en van Brookfield Zoo
in Chicago, medewerker aan pro
gramma's van National Geograp
hic en is specialist op het gebied
van ecosystemen n Oost-Afrika.
Kitia is oud-burgemeester van
Usa River village in Tanzania en
oprichter en directeur van een
school voor arme kinderen.
Hij is vader van negen kinderen.
reageren?
W spectrum@depersdienst.nl
