En zomaar opeens heb 1
ik een goede conditie
1 E PAASDAG:
PAASMARKT
Butendieker' voelt zich slachtoffer pesterij in 's-Heerenhoek
34 SCHOUWEN-DUIVELAND
BOULEVARD VLI$$IN<£fc<
IO.OO- 1 7.00 UUR
Over
De PZC belicht in deze wekelijkse serie
ontmoetingsplaatsen in Schouwse kernen.
Vandaag het voetbalveld in Kerkwerve.
De ontmoetingsplek
Hey Ray,
Terwijl ik me het snot voor ogen
fiets, boks, roei, bergje op loop en
mezelf op dieet houd, teneinde
de weegschaal te vriend te hou
den, is er zomaar in tussentijd
een klein wondertje geschied: ik
heb conditie gekregen!
Heel stiekem is mijn uithoudings
vermogen met sprongen vooruit
gegaan. Eigen schuld ook wel, ik
train nog steeds op hetzelfde
weerstandsniveau als in januari,
gewoon omdat ik me daar lekker
bij voel. En ook de duur van het
sporten is niet veranderd. Edoch
ben ik in vier maanden tijd van
een conditie van niveautje min
tien naar een voor mijn leeftijd
(bijna 38 alweer) en gewicht (zeg
ik lekker niet) acceptabele klasse
gegaan. Al zeg ik het zelf.
Ik zie me een paar jaar geleden
nog met mijn lief in Parijs. Gin
gen we naar de Sacré Coeur. Daar
kom je dus via de Rue Foyatier. Ja,
niks 'rue', dat is die trap van dik
tweehonderd treden steil om
hoog. Ik was nog niet eens halver
wege en ik stond, ernstige hart
kloppingen ondergaand, gebukt
naar adem te happen. Heel roman
tisch...
Hoe anders was het afgelopen
week, toen ik met huidig lief naar
het gloednieuwe strandpaviljoen
't Schor in Paal ging. Om daar te
komen, moesten we de dijk over.
Nou echt Ray, ik vlóóg over die
trap, alsof het niks was. Op hak
ken van twaalf centimeter zelfs.
In mijn hoofd klonk het nummer
Gonna Fly Now, uit Rocky, je weet
wel, die beroemde scène waarin
Rocky Balboa de trappen van het
Philadelphia Museum of Art op
rent, in zijn grijze joggingpakje.
Mijn lief, sportman nog wel,
kwam achter me aan gehaast en
hoorde ik (ver, haha) achter me
hijgen dat-ie verdorie ook wel
eens een traininkje kon gebrui
ken. Jammer dat hij tegen mijn
rug aankeek en zodoende de enor
me grijns op mijn gezicht niet
kon zien. Bovenaan de dijk heb ik
triomfantelijk in de rondte staan
springen.
Ga ik in mei bovenaan de Alpe
d'Huez ook doen. Met mijn loop
tempo heb ik berekend dat ik mi
nimaal 4,5 uur bezig ben voor
ik de top bereik... Hopelijk zonder
naar adem te moeten happen. Jij
relativeerde het zo leuk: 'Ach
Sheil, dat is maar een ochtendje!'
Doei!
Sheila
m
KERKWERVE - Het parkeerterrein
bij De Vospit in Kerkwerve staat
al behoorlijk vol. Bijna alle jeugd-
teams van WIK'57 spelen deze za
terdagochtend thuis en dus is het
druk. Op de velden doet iedereen
zijn best. Langs de lijn staan de
ouders rustig te praten en te kij
ken. Er heerst een gemoedelijke
sfeer.
Ramona de Vos heeft een zoontje
dat bij de mini's speelt. Samen
met Diana de Bil en Theo Witten
berg komt ze aanlopen om te zien
hoe het gaat. „We komen natuur
lijk even aanmoedigen, maar we
zijn alle drie ook vrijwilliger bij
WIK en familie van elkaar, dus er
valt genoeg te kletsen." Witten -
berg, die in het tweede voetbalt:
„Dit is de plek om elkaar even te
spreken en te horen hoe het gaat.
Als je kinderen niet meer naar de
basisschool gaan, kom je elkaar
hier tegen."
Even verderop staat Denny de Vos
- inderdaad, de vader van Ramona
- te praten met Peter Saman. Ook
zij zijn vrijwilliger bij WIK en
nee, het voetballen hebben ze al-
Ik ken eigenlijk niemand
die nooit op de velden
van WIK'57 komt
1
lang achter zich gelaten. „Dat is
niet meer zo goed voor de ledema
ten, maar we zijn hier bijna elke
zaterdag", vertelt De Vos, terwijl
Saman nog een sjekkie opsteekt.
„WIK is meer dan alleen voetbal",
vervolgt De Vos, „we organiseren
de intocht van Sinterklaas, de lam-
pionnenoptocht met kerstboom
verbranding, de jaarlijkse toneel
avond. Dan komen ook mensen
van het dorp die geen lid zijn."
Bij het D-team staat Anita Saman
- inderdaad, de dochter van Peter
- te praten met Gerda van den
Hoek. Van den Hoek heeft een
zoon die meespeelt en ze is regel
matig bij WIK te vinden om te kij
ken. „Mijn zoon kan natuurlijk ge
woon op de fiets komen, maar we
wonen in het buitengebied en ik
vind het wel gezellig om op zater
dag even bij te praten."
Saman is altijd op zaterdag langs
de lijn te vinden, al is zij geen vrij
williger. „Ja, mijn vader verzorgt
het oud papier voor de club, maar
ik vind het gewoon gezellig om
op zaterdag hier rond te lopen. Er
zijn genoeg mensen om mee te
praten en anders zoek ik die wel",
lacht ze. „En na de laatste wed
strijd blijft iedereen nog wat drin
ken, dat is voor mij de zaterdag."
In de kantine haalt Rinus Berre-
voets een kop koffie. Hij is het
oudste lid van de vereniging; be
gin met hem te praten en de anek
dotes rollen over de bar. Over de
trainingen die hij jarenlang gaf,
het oud papier dat hij inzamelde
Die variëren van autobanden leeg
laten lopen tot het doen van valse
aangiftes wegens bedreiging, mis
handeling, drugshandel of verbo
den wapenbezit. En deze week is
zijn auto bekrast, 't Hooft: „Elke
keer worden aangiften van buurt
bewoners geseponeerd omdat ze
gewoon niet kloppen. Een buur
vrouw bonkt regelmatig op mijn
schutting om de honden aan de
gang te krijgen. Dan kan ze weer
aangifte doen. De buurt probeert
ons gewoon weg te pesten. Waar
om? Ik zou het niet weten."
Jan geeft toe dat hij geen lieverdje
is. Zat dertig jaar geleden vast en
ging uit zijn vorige woonplaats
Numansdorp weg wegens proble
men met de buurt vanwege zijn
honden. „Ik heb mijn uiterlijk
ook niet mee. Twee meter lang en
honderdveertig kilo zwaar. Als ik
in de deuropening sta, is het ge
lijk donker. Maar je moet mijn ver
leden er niet constant bijhalen.
Dat is niet eerlijk. Die mensen
van 's-Heerenhoek motten ge
woon geen butendiekers. Het is
een grote kliek. Die mensen dur
ven me gewoon niet aan te kij
ken. Je voelt de spanning in de
straat."
Hij laat twee dreigbrieven zien
waarin hem te verstaan wordt ge
geven dat hij als butendieker op
moet hoepelen en dat er alles aan
wordt gedaan hem weg te krijgen.
R8cB Wonen roept bewoners van
de straat op niet meer van dit
soort dreigbrieven te sturen.
De politie doet geen mededelin
gen over bijvoorbeeld de 'echt
heid'- van de dreigbrieven, die 't
Hooft heeft gekregen. „Dergelijke
meldingen nemen we altijd se
rieus. Dat er een conflict is in de
straat, is wel duidelijk", zegt een
woordvoerder van de politie.
De problemen draaien vooral om
zijn honden, zeggen buurtgeno
ten. Veel mensen zijn bang voor
deze beesten die wel eens agres
sief overkomen. „Natuurlijk mag
hij zijn honden los laten lopen in
het park. Maar lijn ze dan aan in
de straat. Dat doet hij niet."
R&B Wonen, de politie en de ge
meente Borsele maken zich zor
gen over de situatie. „We willen
niet dat de situatie escaleert",
zegt loco-burgemeester Ad
Schenk. „Het is jammer dat beide
partijen geen gebruik wilden ma
ken van ons aanbod tot buurtbe
middeling."
Is een buurtfeest wellicht verstan
dig om de lucht te klaren?
„Hij komt toch niet", zeggen
buurtgenoten. „Ik word toch niet
uitgenodigd", zegt Jan zelf.
PZC-verslaggevers Sheila van Doors-
selaer en Raymond de Frel hebben
zich een gezamenlijk doel gesteld:
eind mei beklimmen ze de Alpe
d'Huez. Ze haken aan bij het
Zeeuws-Vlaamse sportproject Koes-
terchallenge. Zij berichten in deze
rubriek over hun drijfveer om meer
te sporten en anders te eten.
WIK is
meer dan
door Inge Heuff
Monique Kooman
I Jan 't Hooft: „De buurt probeert ons gewoon weg te pesten. Waarom? Ik
zou het echt niet weten." foto Marcelle Davidse
•S-HEERENHOEK - Rotterdammer Jan
't Hooft woont met zijn partner Ria
en een aantal herdershonden al
een paar jaar in een huurwoning
aan de Burgemeester van Horsigh-
straat in 's-Heerenhoek woont. Het
echtpaar zegt zich al jaren het
slachtoffer te voelen van pesterijen
van buurtgenoten.
