Oplichtingszaak drie
maanden uitgesteld
Telers paraat voor vorst
I
Een schone dag
26 ZEELAND
Op 15 april 2013 ging Peter van Liere (toen 51uit
Middelburg met het schip de Warnow vanuit
Schotland de zee op. Hij kwam niet meer thuis.
Nu, precies een jaar later, is hij nog steeds vermist.
dinsdag
EP
Het was een ochtend
waarop de wereld
bedolven lag onder
dikke mistbanken.
Ik zou die dag alleen zijn. Ieder
binnen het systeem had sociale
verplichtingen. Ik ook, maar
omdat het been nog niet hele
maal mee wou, had ik vrijstel
lingen.
Toen iedereen het huis verla
ten had, daalde een weldadige
rust over het in nevelen gehul
de erf. De telefoon verstoorde
de stilte met het verzoek of ik
meeging naar Graauw en de
Paal. En terwijl ik me nog af
vroeg of dat wijs was, had ik al
ja gezegd. De mist verdween en
onthulde een prachtige zonni
ge dag. We kwamen terecht op
een terras dat zweeft boven
schor en slik en keken naar do-
zenduwers op de Westerschel-
de. We spraken over zorgen in
nauwe en wijde kring: ontslag,
baanonzekerheid, gezondheids
problemen, beperkingen. Maar
de krachtiger wordende zon en
het snel opkomende tij hadden
daar geen boodschap aan. Ze
duwden op het ritme van de na
tuur de zorgen beetje bij beetje
naar de vergetelheid. Opeens za
gen we dartelende kwikstaart
jes, bergeenden en een wulp.
Ik liep naar binnen en ontmoet
te Annemiek Hamelink uit Os-
senisse, die vertelde over haar
prachtige ringen: Zeeuwse
knoppen geboren uit vuur en
metaal die zich lieten vergelij
ken met oude Egyptische siera
den. Ik zag Jos de Krijger, die
zijn foto's veranderde in sprook
jesachtige beelden waarin je
kon verdwalen. Maar het aller
mooiste was het kraam van
drie Russische vrouwen. Eén
van hen nodigde me uit om
mee te schilderen. Een schilde
rij begonnen in Brussel, per
plaats een stapje verder en nu
op de Graauw bijna voltooid. Fi
guren die elkaar de hand rei
ken. Het penseel was te dun,
het was zo lang geleden! Maar
ik kon de verleiding niet weer
staan. Na minuut kwam een
meisje van zeven bij me staan,
met in haar ogen: 'ik wil ook'.
Samen deelden we het penseel.
'Drie Russische vrouwen'
stond er in het programma.
Maar ik, ik wil een naam, een
bestaan, zodat ik een hand kan
reiken en verbinden zoals zij
deden.
Voor de 27 van de 51 slachtoffers
van de assurantietussenpersoon -
veelal familie, vrienden en beken
den van de man - blijft het daar
door wachten op terugbetaling
van de schade. Gezamenlijk dien
den ze een schadeclaim in van
342.609,38 euro. De resterende 24
mensen dienden geen claim in.
De man zou sinds 2005 in totaal
voor minstens 7,5 ton hebben ge
fraudeerd. Hij zou onder meer
premies hebben geïncasseerd
voor niet bestaande polissen. In
juni 2011 werd hij opgepakt. De
rechtbank in Middelburg legde in
maart vorig jaar vier jaar cel op,
waarvan een jaar voorwaardelijk
en veroordeelde de man tot de
schadevergoeding.
Het gerechtshof, dat het hoger be
roep maandag had willen afslui
ten, schoof haar teleurstelling
niet onder stoelen of banken.
„Het hof is ongelukkig met het
feit dat er zo laat een nieuwe advo
caat op de zaak is gezet, maar het
is niet anders."
De zaak zal nu op 23 juni worden
behandeld. De man heeft tijdens
de rechtszaak in Middelburg al be
kend.
KAPELLE - Fruittelers bereiden
zich voor op nachtvorst. Landin
waarts wordt komende nacht re
kening gehouden met lichte (0-5
graden) tot matige (5-10 graden)
vorst aan de grond. In Zeeland zal
het er net om spannen wat de
kou doet, aldus Kapellenaar Ad
Slabbekoorn van de Nederlandse
Fruittelers Organisatie, „Iedereen
is stand-by!"
Door het mooie weer de afgelo
pen weken staan de fruitbomen
al volop in bloei. „En sommige
dragen zelfs al een kleine vrucht.
Dat maakt ze erg gevoelig", zegt
Slabbekoorn. Ongeveer een kwart
van de Zeeuwse fruittelers heeft
een sproei-installatie of hetelucht
kanon om vorstschade te voorko
men. Ze komen in actie zodra de
nachtvorstmelder een halve graad
boven nul aantikt. Door de bloe
sem te besproeien, vormt zich
een ijslaagje dat bij lichte vorst be
scherming biedt.
MIDDELBURG - Het is een moeilijke
maand voor Pieter en Janny van
Liere, de ouders van Peter. „Het
komt allemaal weer naar boven",
zegt zijn moeder. „Je hoort op het
nieuws dat de lege boot van een
vermiste zeiler gevonden is." Of
de berichten over het vermiste
Maleisische vliegtuig en de Neder
landse meisjes die in Panama ver
dwenen zijn. „Zulke dingen grij
pen je aan. Dan denk je aan de fa
milie van die mensen en dat ook
zij niet weten hoe het gegaan is.
Dat is het akeligste: je hebt geen
idee wat er gebeurd kan zijn. Of
ze nog dagenlang gedobberd heb
ben op zee. Dat is zwaar."
Nog altijd is geen spoor terugge
vonden van de Warnow, de omge
bouwde loodsboot waar Peter aan
boord zat. Samen met schipper Ar-
noud Brinkman en zijn vriendin
Tirza Smit uit Schiedam wilde hij
van Nederland via Schotland rich
ting Noorwegen zeilen. Aan wal
maakte Peter, een bekende
Zeeuwse drummer, muziek met
zijn vrienden. Aanvankelijk de
den nog vijf andere opvarenden
mee aan het avontuur 'The War
now Experience', maar zij stapten
afin Schotland na vijf dagen zwa
re storm.
Peter niet. Hij ging verder, samen
met Arnoud en Tirza. „Als hij er
gens aan begint, dan maakt hij
het af', weet zijn vriendin Mir
jam van Dijk. „Hij wilde die reis
zó graag maken. Hij vond die
storm te gek, zei hij tegen me aan
telefoon." Zijn vader: „Hij wilde
iets nieuws doen, het Noorder
licht zien. Ik hoop maar dat hij be
leefd heeft, wat hij wilde bele
ven."
Peters moeder: „Op 30 april ging
de telefoon. We keken televisie.
Beatrix had net afstand gedaan
van de troon. Een kennis belde.
'Weten jullie al wat van Peter?',
vroeg hij. Hij had op het nieuws
gehoord dat hij vermist was. We
waren al een beetje ongerust,
want het duurde wel erg lang
voor we iets hoorden. Maar we
waren nooit zo snel bezorgd over
hem. Hij liep vaak in zeven sloten
tegelijk."
De Noorse kustwacht en politie
zochten wekenlang en overal ke
ken schepen keken naar de War
now uit. Mirjam beleefde die tijd
als in een roes. „Ik kon helemaal
niks. Ik vergat te leven en te eten.
Ik denk dat ik in twee weken tijd
tien kilo ben afgevallen. Ik wilde
wat doen, maar ik kon het niet.
Het was gewoon te heftig." Ze
hield aanvankelijk hoop door rede
nen te bedenken waarom Peter
geen contact had opgenomen. „La
ter besefte ik: hij zou mij echt
niet in onzekerheid laten en zijn
ouders al helemaal niet."
Twee van Peters vrienden vertrok
ken in juni naar de Shetland eilan
den om te zoeken, nadat geld inge
zameld was tijdens een benefiet
avond in Middelburg. Ze vonden
hun kameraad niet. De hoop op
een goede afloop vervloog daarna
langzaam. „De kans dat hij terug
komt is zó klein. Als je nuchter na
denkt, dan weet je: het kan eigen
lijk niet meer", zegt zijn moeder.
„Zeker na die koude, strenge win
ter in Noorwegen." Maar het is
moeilijk om echt te geloven dat
Peter er niet meer is, geeft ze toe.
„Als je een graf hebt, dan weet je
dat hij dood is. Nu moet je dat
met je nuchtere verstand tegen je
zelf zeggen."
Als ik langs de
Schelde rijd of
langs de Noordzee,
dan denk ik: 'daar
ligt-ie misschien'
Mirjam: „Stiekem is die hoop er
misschien nog wel ergens, maar
ik geloof nu echt niet meer dat hij
nog terugkomt. Voor mij staat
vast dat hij verdronken is. Ik twij
fel daar niet over. Dat is belang
rijk om het een plekje te geven. Ik
denk ook niet dat er nog iets van
de Warnow gevonden wordt. Ik
ben zelf op de boot geweest: je
kunt de kajuit helemaal afsluiten
en hij is van staal. Die komt echt
niet boven drijven."
Achteraf gezien was het mis
schien niet verstandig om de reis
te maken, zegt Peters moeder.
Dat weekend
voelde voor mij
als de begrafenis
die Peter nooit
zal hebben
„Maar hij wilde het dolgraag en
een man van vijftig kun je niet te
genhouden", weet ze.
Deskundigen twijfelden na de ver
missing over de zeewaardigheid
van de Warnow. Mirjam: „Ik weet
zeker dat Arnoud en Tirza ervan
overtuigd waren dat de boot goed
genoeg was. Voor hen was dit een
proefvaart. Ze wilden ermee naar
Zuid-Amerika." Ze neemt nie
mand iets kwalijk. „Peter is zélf
die boot op gestapt. Dat is zijn ei
gen verantwoordelijkheid. Heel
soms ben ik boos en wil ik tegen
hem zeggen: 'waarom moest je
nou aan zo'n stom avontuur be
ginnen?' Maar ja, die avontuurlij-
ke kant vond ik juist zo leuk aan
hem."
Op 18 januari, zijn verjaardag,
plantten familieleden een boom
voor Peter tegenover het huis van
de Van Lieres. „Het was heel
mooi weer. We waren met dertig
mensen. Iedereen heeft wat
grond bij de boom geschept", ver
telt Peters moeder. „Bij de boom
staat een blok met zijn naam er
op. We zijn er zeer gelukkig mee.
Het is een mooie levende herinne
ring aan Peter. Als ik 's avonds de
gordijnen dicht doe, dan kijk ik
even die kant op en zeg ik: 'dag
Peter'."
De avond voor Peters verjaardag
hielden vrienden en familie ook
een tribute-avond in danscafé
Schuttershof in Middelburg. „Al
les stond in het teken van Peter",
blikt Mirjam terug. „Aan de mu
ren hingen foto's en spreuken van
hem. Hij zei bijvoorbeeld altijd 'te
gek' op z'n Zeeuws, of'je lichaam
is een tempel, dat moet je niet te
kort doen'. Veel mensen droegen
hoedjes, grote brillen en opplak-
bakkebaarden, net als Peter." On
der meer Crappy Dog en The Old
Firm, bands waar Peter voor
drumde, traden op. „In een num
mer van The Old Firm had hij
een solo. Toen dat stuk begon,
was Peter op groot scherm te zien
en te horen. Hij drumde zijn ei
gen solo. Dat was zó gaaf. Ik denk
dat iedereen stond te huilen. Dat
weekend, met die tribute-avond
en het planten van de boom, voel
de voor mij als de begrafenis die
Peter nooit zal hebben."
Het gemis is er elke dag, maar Mir
jam pakt haar leven weer op. „Ik
werk veel, doe leuke dingen. Ik
probeer te genieten, want dat
deed Peter ook altijd. Zijn per
soonlijkheid maakt het makkelij
ker om door te gaan. Als iemand
nooit stilstond in het leven, dan
was het Peter wel." Maar soms is
het moeilijk. „Ik moet niet te veel
nadenken over wat er met hem ge
beurd kan zijn. Daar kan ik echt
overstuur van raken. Ik heb zijn
drumstel in onze woonkamer ge
zet. Als ik verdrietig ben, moet ik
daar even op rammen. Maar ik
denk ook vaak aan de leuke en bi
zarre dingen die we samen heb
ben meegemaakt. We hebben zó
veel lol gehad. Die vijf weken va
kantie naar Thailand bijvoor
beeld. Die herinneringen neemt
niemand me meer af."
Peters moeder fietst en wandelt
vaak. „Als ik langs de Schelde rijd
of bij Westkapelle langs de Noord
zee, dan denk ik: 'daar ligt-ie mis
schien ergens'. Dat is taai. Maar je
moet verder. Je kunt niet in zulke
momenten blijven hangen, want
daar word je alleen maar verdrieti
ger van. Ik denk liever aan de leu
ke dingen en het plezier dat Peter
in het leven had."
Haar man knikt instemmend.
„Dat is zijn stijl. Peter zou gezegd
hebben: 'doorgaan pa'."
Marleen Blommaert
Voor meer columns: www.pzc.nl/columns
door Pieter van Klinken
DEN BOSCH - In totaal 27 slachtof
fers van de frauduleuze verzeke
ringsagent J.S. uit 's-Heer Arends-
kerke moeten nogbijna drie maan
den geduld hebben. De 57-jarige
verdachte van oplichting heeft te
elfder ure een nieuwe advocaat in
de arm genomen en daarom kon
de geplande strafzaak bij het ge
rechtshof in Den Bosch maandag
nog niet doorgaan.
'Hij wilde die
door Cornelleke Blok
Peters moeder Janny
Mirjam van Dijk
