Vlissingers winnen geschiedenisquiz
ABBA
Persconferentie
De komende jaren stijgt het
beroep op pleegzorg. En er is al
een tekort aan pleeggezinnen.
Deze week
14 ZEELAND
De Zeeuwse Zetel
PLEEGZORG
maandag
Gistermiddag, op de
kop af veertig jaar na
dat ABBA het Eurovi
sie Songfestival won
met 'Waterloo', stond ik in het
Schuttershofcafé in Middel
burg te genieten van Y'Abba
Do. Acht gerenommeerde
Zeeuwse muzikanten lieten ho
ren dat de melodieën van de
Zweedse hitparadegroep echt
onverwoestbaar goed zijn.
Mijn eerste langspeelplaat was
Arrival, het album waarop on
der meer 'Dancing Queen' en
'Money money money* staan.
Ik moet bekennen dat de liefde
voor de muziek van ABBA in
mijn pubertijd werd vermengd
met een hevige verliefdheid op
Agnetha, de blonde zangeres
met de stralende lach en de
amandelvormige ogen.
Voor dat laatste mocht je des
tijds wel uitkomen, maar dat je
Arrival echt goed vond vertelde
je niet. En bij de tijdschriften-
boer kocht je toch maar muziek-
krant OOR, nadat je eerst in de
Popfoto een ABBA-reportage
had verslonden. Die aanschaf
fen ging toch echt te ver.
Tegenwoordig hoefje je als fan
van ABBA helemaal niet meer
te schamen. Integendeel. De
ene na de andere popcriticus of
-muzikant roemt het composi
torische vernuft van de Zwe
den. In De Wereld Draait Door
zag ik de gelauwerde saxofo
nist Yuri Honing vrijdag bloed
serieus vergelijkingen trekken
met Bach en Mozart. Blijkbaar
moet je voor simpele zielen zo
als ik wel benadrukken dat de
muziek 'van ABBA echt waan
zinnig moeilijk is om te spelen.
Ik vind het gewoon mooi, net
als singer-songwriter John
Grant, die zei: „Wie zegt dat hij
niet van ABBA houdt, houdt
niet van popmuziek."
Maar nee, ABBA is kunst gewor
den. Vandaag wordt notabene
in het Tate Modern in Londen,
de tempel van de hedendaagse
kunst, ABBA, the official photo-
book gepresenteerd, een 400 pa
gina's tellende pil met plaatjes
die je vroeger in de Popfoto
vond. De Nederlandse versie is
al uit. Laatst stond ik ermee in
mijn handen in De Drukkerij,
me opnieuw verlekkerend aan
foto's van de blonde Agnetha.
„Zal ik dit kunstboek kopen?",
dacht ik. Maar dat ging me toch
echt iets te ver.
Dit is een wekelijkse rubriek over
wat voor en achter de schermen
speelt in politiek Den Haag.
Soms zijn er momenten dat je je
als journalist opgelaten voelt. Bij
voorbeeld als je in je eentje bij
een persconferentie zit. Zeker als
dat gebeurt in perscentrum
Nieuwspoort: het Haagse
nieuws-walhalla in het gebouw
van de Tweede Kamer. De pers
bleef vorige week woensdag mas
saal weg toen de Roosevelt stich
ting bekend maakte wie op 24
mei in Middelburg de Four
Freedoms Awards krijgen en wie
ze uitreiken.
Nu was de bijeenkomst gelukkig
niet in de grote zaal waar pre
mier Rutte zijn wekelijkse pers
conferentie geeft. Desondanks
was het een gênante vertoning.
Achter een tafel zaten bestuursle
den van de Roosevelt stichting,
onder wie commissaris van de ko
ning, Han Polman. In de zaal wa
ren nog wat mensen van het be
stuur en de provincie. Bij elkaar
een man of tien. Allemaal voor
één journalist en nog wel de par
lementair verslaggever van de
Zeeuwse krant. Maar die is toch
in de buurt. Het zou gek zijn als
die niet even zijn hoofd om de
hoek steekt. Dus eigenlijk was er
geen mens.
In plaats van de persconferentie
in te korten - ook ik had alle in
formatie al - wórdt het gewone
programma afgedraaid. Drie
kwartier lang. Waarom een bij
eenkomst in Den Haag over iets
dat in Middelburg plaatsvindt?
Nou, zegt Polman, 'het past in de
ambitie om de Four Freedoms
Awards breder uit te dragen'. Het
moet gezegd: door Blof en
RTL-presentatrice Pernille La
Lau awards te laten uitreiken
wordt het evenement minder eli
tair en meer toegankelijk.
Nu het persbeleid nog. Dat moet
de volgende keer echt anders.
Het is natuurlijk niet zo dat me
dia helemaal geen belangstelling
hebben. Op 24 mei zal Middel
burg een mediacircus zijn. En
voor die tijd zullen genoeg (ach-
tergrond)verhalen en reportages
in kranten en op radio en tv ver
schijnen. Maar journalisten ver
doen hun tijd niet in Nieuws
poort als alle informatie al is ge
maild. Dat een Zeeuwse kok
zorgt voor hapjes, hoe lekker
ook, doet daar niets aan af. Het is
verspilling van tijd en geld.
MIDDELBURG - Karin (niet haar ech
te naam) heeft geluk gehad. Ge
middeld zijn er vier gezinnen no
dig om een goede 'match' te ma
ken tussen een kind dat pleeg
zorg nodig heeft en een pleegge
zin. Maar Karin vond bij het eer
ste gezin waar ze geplaatst werd
direct haar plek.
Ze herinnert zich nog het mo
ment dat ze bij haar biologische
ouders weggehaald werd. Karin
was toen vijf. „Dat was heel hef
tig. Van de ene op de andere dag
word je uit je vertrouwde omge
ving weggehaald. Waarom moest
ik weg bij mijn vader en moeder?
Een kwartier later sta je bij een
ander gezin. Een gezin waarmee
je het verder maar moet doen. Ik
herinner me de onzekerheid: zal
ik mijn ouders ooit nog zien? Blijf
ik hier wonen? Het was allemaal
heel eng. Ik wou daar niet zijn."
Haar biologische ouders dronken.
„Ik herinner me dat ik heel veel
op mijn slaapkamer moest zitten.
Mijn tweelingzus en ik zaten
mijn ouders eigenlijk in de weg.
Die wilden hun eigen leven lei
den en ongestoord kunnen drin
ken. Als er familie kwam schaam
den ze zich, dat kon je merken.
Dan zagen ze zichzelf even door
de ogen van een ander, denk ik.
Ik voelde me ongewenst. Een
soort Assepoester. Mijn tweeling
zus was knapper, die mocht af en
toe van de slaapkamer af. Ik niet.
Ik herinner me grote ruzies. Een
tje is me altijd bijgebleven. Daar
bij waren buren betrokken. Toen
is er echt lichamelijk geweld ge
bruikt. Er werden stenen naar bin
nen gegooid, er kwamen mensen
binnenstormen. Mijn zusje en ik
zijn achter de bank gekropen om
te schuilen. Niet lang daarna zijn
we weggehaald. Eigenlijk kwam
het erop neer dat we jarenlang ver
waarloosd zijn."
Ze ziet haar biologische ouders
niet meer. Een bewuste keuze.
„Want ze bleven drinken. Soms
kwamen ze niet opdagen op af
spraken. Op een gegeven moment
dacht ik: het is klaar. Voor mij pak
te het achteraf goed uit. Dit gezin
was een toevalstreffer, direct een
goede match. Mijn pleegmoeder
kon zo goed liefde geven, en ik
was veel tekort gekomen; we had
den direct een klik. Die heeft niet
iedereen met zijn pleegouders. Ik
ken een paar pleegkinderen waar
bij ik me een betere match had
kunnen voorstellen."
De zestendertig pleegkinderen
die nu nog op de wachtlijst van Ju-
vent staan, wachten daar voorals
nog op.
In de hoop op een juiste match,
een passend gezin.
36 ZEEUWSE KINDEREN ZITTEN IN DE WACHTKAMER
Landbouw- en visserij en ambu
lancezorg staan op de Kameragen
da van woensdag. De bescher
ming van de Nederlandse defen
sie industrie komt donderdag
aan de orde. Eerder waarschuw
de Damen Schelde Naval Ship
building uit Vlissingen al dat Ne
derland niet het braafste jongetje
van de Europese klas moet wor
den. Het T-rijbewijs, bedoeld
voor iedereen die op de openbare
weg rijdt met een landbouwtrek
ker komt dezelfde dag voorbij.
In totaal waren er negen deelne
mers met slechts één fout. Na lo
ting kwam Stephanie Kosten uit
die groep als derde prijswinnaar
uit de bus. De quiz verscheen ter
gelegenheid van de afronding van
de uitgave van de nieuwe Geschie
denis van Zeeland. Het vierde en
laatste deel wordt woensdag 9
april gepresenteerd in de Klove
niersdoelen in Middelburg (20.00
uur).
Eindredacteur en historicus Jan
Zwemer gaat dan in gesprek met
PZC-verslaggever Jan van Dam
me over de Zeeuwse geschiedenis
sinds 1850.
Tijdens die publiekspresentatie
overhandigt adjunct-uitgever Jo-
han de Bruijn van Uitgeverij
WBOOKS de winnaars van de
PZC-geschiedenisquiz hun prijs:
de complete vierdelige Geschiede
nis van Zeeland.
De goede antwoorden van de ge
schiedenisquiz zijn: ia, 2c, 3b, 4c,
5c, 6c, 7b, 8b, 9c, 10a, 11b, 12c.
Ernst Jan Rozendaal
Voor meer columns: www.pzc.nl/columns
door Jeffrey Kutterink
Kind
zoekt huis
door Ondine van der Vleuten
In twee jaar tijd is het aantal kinderen in pleeggezinnen gestegen met
12,5 procent (1-1-2012:430, 31-12-2013: 484).
Het aantal kinderen en jongeren dat gebruikt heeft gemaakt van pleegzorg
is gestegen met 10,5 procent (2012: 535, 2013: 592).
Het aantal plaatsingen in netwerkgezinnen (bij familie, vrienden) is geste
gen van 41 naar naar 60 procent.
In negentig procent van de gevallen gaat het om een voltijdsplaatsing.
Bij nieuwe plaatsingen gaat het in 64 procent van de gevallen om kinderen
jonger dan 12 jaar.
De wachtlijst van kinderen die een pleeggezin zoeken is sinds vorig jaar
met zo'n tien kinderen toegenomen tot 36. Bij gebrek daarin zitten ze nu
nog thuis, in een behandelgroep of bij familie.
Het overgrote deel van deze kinderen verblijft nu in een behandelgroep
van Juvent. Andere kinderen verblijven bij een netwerk- of pleeggezin.
Vijf kinderen zijn in de leeftijd van 15 tot 17 jaar, in 31 gevallen gaat het
om kinderen tussen de 2 en 14 jaar.
Op de wachtlijst staan zeven kinderen die alleen in de weekenden of in de
vakantie opvang nodig hebben.
Het gaat daarbij om kinderen tussen de 5 en 14 jaar oud, die thuis of in
een netwerkpleeggezin (familie of vrienden) wonen. De
weekend/vakantieplek is vaak nodig om de (netwerk)ouders te ontlasten.
Dat kan zijn omdat gedrag van kind zodanig is dat even rust voor pleeg
ouders prettig is, al dan niet in combinatie met draagkracht pleegouders
(denk aan opa en oma op leeftijd die voor hun kleinkind zorgen). Juvent
zoekt daarnaast op dit moment pleeggezinnen voor nog 21 kinderen. Daar
onder zijn vier aanvragen voor 'brusjes' (combinaties broertje/zusje) en
één aanvraag voor deeltijdopvang.
Acht kinderen wachten op een 'behandelpleeggezin' (therapeutisch).
Meer op: pzc.nl/zeeuwsezetel
Twitter: ©jkutterink
MIDDELBURG - De Grote Geschiede
nisquiz van de PZC heeft twee Vlis-
singse winnaars opgeleverd. Van
de ruim honderdtien inzenders wa
ren Joop Rotte en Willem Coppool-
se uit Vlissingen de enigen, die de
twa'alf vragen foutloos beantwoord
den.
Voor de volledige uitslag zie
www.pzc.nl
