AZ wacht zware
klus in Lissabon
Dallinga/Frans Bevers
wint Zeeuwse derby
Na zijn ontslag bij Rabobank
koos Jan Raas voor de
radiostilte. Na tien jaar wordt
die nog altijd niet doorbroken.
30 SPORT
JAN RAAS
ALKMAAR - AZ heeft volgende
week een zware klus te klaren in
Lissabon. De Alkmaarse club ver
loor gisteravond op eigen veld
met o-i van Benfica. De kwartfi
nale van de Europa League lijkt
daardoor opnieuw het eindstation
te worden voor AZ.
In 2007 (Werder Bremen) en 2012
(Valencia) strandde AZ eveneens
bij de laatste acht. In 2005 schopte
de club het wél tot de halve fina
le. Daarin liep het echter een aar
dig trauma op. Een tegengoal in
de laatste minuut van de verlen
ging zorgde ervoor dat de finale
aan de neus van AZ voorbijging.
De tegenstander van toen was
Sporting Lissabon.
Gisteravond legde een andere
club uit de Portugese hoofdstad
de basis voor een volgend treur
spel: Benfica. Ondanks een sterke
eerste helft waarin Aron Johans
son (terug in de basis) en Steven
Berghuis dicht bij Alkmaarse doel
punten waren, vond de club uit
Lissabon kort na rust de in Euro
pees verband o zo belangrijke uit-
treffer. Niet voor niets zei AZ-trai-
ner Dick Advocaat vooraf dat hij
blij zou zijn als zijn ploeg de nul
hield. Dat lukte alleen in aanval
lend opzicht....
Aan het doelpunt van Benfica
ging balverlies van Celso Ortiz
vooraf en halfbakken ingrijpen
van Nick Viergever. Met een tech
nisch knappe volley zorgde Eduar-
do Salvio uiteindelijk voor de Por
tugese goal.
Na dat doelpunt haalde AZ nim
mer meer het niveau van voor de
pauze of van voorgaande Europe
se duels dit seizoen. AZ verloor
immers pas één keer eerder: in de
play-offs tegen het Griekse Atro-
mitos. Sindsdien was de club uit
Alkmaar in het hoofdtoernooi al
tien duels op rij ongeslagen. Tot
gisteravond.
Bij Benfica zaten Filip Djuricic en
Miralem Sulejmani, twee Serviërs
met een verleden in de eredivisie,
op de bank.
KARAKTERISTIEK
Zowel Patrick Vasseur als Thérèse
Klompenhouwer snoepte de res
pectievelijke tegenstanders Glenn
Hofman en Eddy Leppens een set
af en daar bleef het bij voor de
benjamin uit Sluiskil. Grote broer
Dallinga was op alle fronten een
maatje te groot. Toch baalde Ber
ry Dallinga, de man op bord drie
van Verbrugge, na afloop van zijn
partij tegen Jean Paul de Bruijn.
„Ik had de tweede set moeten
winnen", mopperde hij na. „Ik
kwam voor maar miste onnodig
een kans en toen ging Jean Paul
er met een serie van vijf over
heen."
Vasseur pakte verrassend de eer
ste set tegen Hofman, maar daar
na werd de Hagenaar, die volgend
seizoen definitief vertrekt naar
BC Jorissen in Den Haag, alsmaar
sterker en trok de partij naar zich
toe. Dat deed Eddy Leppens vanaf
het begin (15-0) tegen Klompen
houwer en stond alleen de laatste
set nog af. Caudron liet weer eens
zijn klasse zien en liep Bart Ceule-
mans onder voet met 3-0 en 1.875
tegen 0.681 gemiddeld.
BRUGGE - Zijn telefoon gaat niet
meer dan vier keer over. „Da's
lang geleden", klinkt het dan op
gewekt aan de andere kant van de
lijn. Jan Raas (61) is aan het bood
schappen doen, laat hij weten.
„Moet ook gebeuren hè." De
Zeeuw klinkt ontspannen. Niet
als een schuwe man, die angstval
lig ieder contact met de buitenwe
reld probeert te voorkomen.
Hij verstopt zich niet achter voort
durend wisselende telefoonnum
mers. Toch slaagt de oud-prof er
alweer tien jaar in om buiten
beeld te blijven. Ieder verzoek
voor een interview, uitleg of toe
lichting wordt op besliste toon af
gehouden. Cameraploegen die
denken hem te kunnen verrassen
langs de lijn bij voetbalvereniging
Patrijzen of in het plaatselijke ca
fé vangen steevast bot.
Jan Raas is nog altijd de baas. Zo
als hij zijn hele leven een echte
baas is geweest. Als coureur was
hij een briesende stier die de
Zeeuwse storm die door zijn lijf
en hoofd raasde, kon omzetten in
verbeten, krachtige pedaalslagen.
Zo won hij in 1977 Milaan-Sanre-
mo. Zo pakte hij 35 jaar geleden
(in 1979) de Ronde van Vlaande
ren en de wereldtitel en was het
drie jaar later raak in Parijs-Rou-
baix. Niemand binnen de ploeg
die hem tegen durfde spreken.
Volgens zijn ploegmaats van toen
reed Raas tierend en scheldend
van start- naar finishplaats.
Dertig jaar geleden zette de pas
32-jarige Raas de koersfïets aan de
kant. Het lichaam wilde niet
meer. „Sindsdien heb ik er ook
nooit meer op gezeten", liet hij
eens weten. De Zeeuw werd
ploegleider en teambaas. In de au
to of op de fiets, Raas bleef dezelf
de harde, maar o zo duidelijke
baas.
Twintig jaar geleden nam hij een
volgend drastisch besluit nadat
hij bij terugkeer uit Milaan-Sanre-
mo thuis in 's-Heerenhoek oog in
oog had gestaan met een overval
ler, die zijn gezin gegijzeld hield.
Met een hamer sloeg Raas de
man het huis uit en nam zich
voor zijn gezin nooit meer lang al
leen te laten. De baas stapte uit de
ploegleiderswagen en runde de
ploeg vanuit zijn kantoortje
thuis. Eerst WordPerfect, daarna
Novell en vanaf 1996 Rabobank.
Zo af en toe volgde de voormalige
kampioen de koers nog wel eens
vanuit de auto. Nadat Maarten
den Bakker in 1998 de Amstel
Gold Race verloor van zijn mede
vluchter Rolf Jarmann, durfde hij
Raas niet onder ogen te komen.
„Die man moet vroeger een gewel
dige coureur zijn geweest", sprak
Den Bakker vol ontzag. „Dat zie
je aan zijn ogen. Hij kwam naast
me rijden, hij keek me aan en ik
dacht: ik kan hier maar beter win
nen."
Een jaar later was het wel prijs in
de Amstel Gold Race. Nu keek Mi
chael Boogerd in de ogen van de
Zeeuw. Maar ook in die van zijn
vluchtmakker Lance Armstrong.
Hoe graag hij ook wilde meewer
ken met de Amerikaan, de orders
van Raas om niet over te nemen
negeren, durfde hij niet. Je kunt
zeggen dat Raas daar toen zelfs
Armstrong de baas was.
Binnen zijn eigen ploeg werd het
hem na de eeuwwisseling steeds
lastiger gemaakt om de onbetwis
te leider te blijven. In 1996 had hij
samen met Rabo-topman Her
man Wijffels de basis gelegd voor
een nieuwe ploeg. Twee Zeeuw
en, twee sterke koppen, één ge
dachte. Nadat Wijffels was ver
trokken bij de'bank, werd het alle
maal anders. Er kwamen ceo's die
bij een bezoekje aan de Tour vroe
gen wanneer 'de rijders' bij de
start arriveerden. Geen verstand
van wielrennen hebben, vond
Raas niet erg. Wel dat die mensen
zich met zijn beleid wilden be
moeien.
Het is nog altijd niet duidelijk
waarom Raas eind 2003 moest op
stappen bij zijn eigen ploeg. Was
het zijn soms weinig diplomatie
ke taalgebruik tegenover de men
sen van de bank? Was het de ma
nier waarop hij tekeer kon gaan
in de koers als hij een keertje
moest invallen als ploegleider? Óf
was - zoals algemeen wordt aange
nomen - het wel of niet gebruik
maken van doping het struikel
blok? De bank eiste podiumplek
ken en Raas riep dan dat dat zon
der doping niet mogelijk was.
Toen hij de indruk kreeg dat de
bank via De Telegraaf ('Rabo pakt
Raas aan') bezig was de poten on
der zijn stoel te zagen, barstte de
bom. Nukkige Jan Raas nam zich
direct voor er nooit nog met één
woord op terug te komen. Tegen
niemand. Alleen zo af en toe bries
te de stier nog. Zoals in zijn co
lumns in het Algemeen Dagblad,
waarin hij met voelbaar plezier
keer op keer de 'bankiersploeg' op
de hak nam.
Nadat Michael Rasmussen in de
Tour de France van 2007 werd ont
maskerd als valsspeler, pakte hij
de telefoon ook met graagte op.
Wie weet vertel
ik mijn verhaal
over een tijdje
wei. Maar
nu niet
„Ik had na drie weken al spijt dat
ik hem had aangenomen. Ik wilde
hem toch al niet. Ze hebben me
overgehaald hem te nemen." De
vervolgvraag stellen had geen zin.
„De rest zoeken jullie zelf maar
uit."
In 2009 schreef Fred van Slogte-
ren een fraai boek over de man
die velen zien als de beste Neder
landse klassiekerrenner ooit. Raas
weigerde iedere medewerking,
maar kon het ook niet laten om in
een soort nawoord de bank te
waarschuwen de strijd met hem
aan te gaan. Ze konden hem beter
met rust laten. Als hij na de aan
val in De Telegraaf een boekje
over hen had open gedaan 'be
stond er allang geen Rabo-wieler-
ploeg meer.'
Daarna werd het weer stil rond
de man uit 's-Heerenhoek. Onder
tussen zeggen meer en meer wie-
Aron Johansson, die bij AZ terugkeerde in de basis, mist in de eerste helft
een grote kans tegen Benfica. foto Karei Delvoye/VI Images
Tien jaar uit beeld
door Ad Pertijs
AZ-Benfica 0-1 (0-0). 48. Salvio
0-1. Scheidsrechter: Moen (Noo).
Gele kaart: M. Johansson (AZ), Gai-
tan, Siqueira, Salvio, Pereira (Ben).
Aantal toeschouwers: 16.906.
AZ: Esteban; Johansson, Gouwel
eeuw, Viergever en Poulsen (49.
Berg Gudmundsson); Gudelj, Ortiz
en Elm; Beerens, Johannsson en
Berghuis.
Overige kwartfinales: FC Basel
(Zwi)-Valencia (Spa) 3-0, FC Porto
(Por)-Sevilla (Spa) 1-0, Olympique
Lyon (Fra)-Juventus (Ita) 0-1.
door joop van den Oudenhoven
ZUNDERT - De opening van de na
tionale bekerfinale in BC Den Hoek
in Zundert werd voor de drieban-
ders van Dallinga/Frans Bevers
geen beproeving. Garage Verbrug-
ge Hyundai bood hier en daar dap
per weerwerk, maar kon de titelver
dediger niet in problemen breng
en.
Jan Raas
