Aardappelziekte bij
Meijer in Rilland
ZorgSaam voorop met krachtige,
implanteerbare minihartmonitor
Och, die Geertje
Zorg aan huis vervangt zorg in
een ggz-instelling. Het kan.
Maar het kan ook fout gaan.
26 ZEELAND
HULP AAN HUIS VERVANGT OPNAME
woensdag
Het is momenteel de
trend: vergelijkin
gen maken met de
Tweede Wereldoor
log. Toch doe ik er niet aan
mee. Ik ben opgegroeid met de
gedachte dat er niets in de ge
schiedenis erger is geweest en
dat iedere vergelijking meestal
de plank misslaat en altijd on
nodig grievend is.
Wilders met Hitier vergelijken
is verleidelijk, zeker wanneer
hij op de verkiezingsavond zegt
dat hij er wel voor zal zorgen
dat er minder Marokkanen zul
len zijn en en passant verklaart
nu heel Europa te willen vero
veren.
Maar Geert Wilders is geen Hit-
Ier. Hooguit een jonge Hitier.
Toen die in de jaren twintig
van de vorige eeuw in Mün-
chen nog een in lederhosen ge
stoken relnicht was.
Maar zoals gezegd. Ik vergelijk
Geert niet met Adolf. Ik ben
wel wijzer. Geert beloofde dat
hij iedereen die nu nog een
link met Hitier zou leggen voor
de rechter zal slepen. Vrijheid
van meningsuiting is namelijk
een recht dat alleen Geert Wil
ders heeft.
Geert Wilders is gewoon Geert
Wilders. Al tien jaar timmert
hij aan de weg en al tien jaar
probeer ik tevergeefs het feno
meen te begrijpen. Had u van
tevoren voorspeld dat we in rot
ten van drie achter een peroxi-
deblonde Limbo aan zouden lo
pen. Ik had u lachend voor gek
verklaard.
Dat mensen in verstilde, lelie
blanke boerendorpjes zich aan
gesproken zouden voelen door
het doemscenario dat de vijfde
colonne van de Islam hier de
boel gaat overnemen. Ik had
het niet verwacht.
Maar maak ik me zorgen om
Geert Wilders en om alles wat
hij belooft?
De belofte om iedereen die
hem met Adolf Hitier vergelijkt
aan te klagen? De belofte dat hij
zal zorgen voor minderminder-
minder (i6x) Marokkanen in
Nederland en Den Haag in het
bijzonder?
Och, beloftes van Geert Wil
ders...
Ik meen dat hij ook eerder be
loofde nooit akkoord te gaan
met het verhogen van de pen
sioenleeftijd.
In enkele aardappelplanten is
aardappelspindelknolviroïde vast
gesteld. De vondst is gedaan bij
een routinecontrole. Potato spind
le tuber viroid (PSTVd) is een
viroïde (nog kleiner dan een vi
rus) dat in potentie veel verschil
lende soorten gewassen kan aan
tasten. PSTVd kan grote schade
veroorzaken in met name aardap
pel en tomaat. De ziekte uit zich
door sterk achterblijvende groei
en misvormde knollen.
Om het laboratorium is bij wijze
van spreken een lint gespannen.
Geen plant of machine mag het
bedrijf in of uit. Dat betekent dat
er voor onderzoekers geen werk
is. „We zullen mensen tijdelijk an
der werk laten doen en benutten
de tijd voor bijvoorbeeld extra op
leidingen", zegt algemeen direc
teur Jan Muijsers. „Want we wil
len de mensen niet kwijt. Daar
zit de kennis van ons bedrijf"
Hij benadrukt dat er geen gevaar
is voor mens of dier. Verspreiding
vindt plaats door pootgoed en
plantcontact. De Nederlandse
Voedsel- en Warenautoriteit
(NVWA) doet uitgebreid onder
zoek naar wat is besmet. Het
plantmateriaal wordt daarna ver
nietigd. De kans dat de besmet
ting in de commerciële aardappel
teelt is terecht gekomen, wordt
vooralsnog zeer gering geacht,
schrijft staatssecretaris Sharon
Dijksma (Economische Zaken)
aan de Tweede Kamer. Muijsers:
„Klanten lopen voor zover onze
kennis nu reikt geen risico omdat
het onderzoeksprogramma en de
commerciële activiteiten van el
kaar gescheiden zijn."
Het vernietigen van het onder
zoeksprogramma van de afgelo
pen twee jaar is een keuze die het
bedrijf zelf heeft gemaakt, aldus
Muijsers. „Het is niet opgelegd
door de NVWA. We redden wat
we kunnen redden. De kennis zit
in onze mensen en die gaat niet
verloren. We vernietigen de fysie
ke zaken die uit de kennis is voort
gekomen (zaad en knollen) en
gaan het opnieuw opbouwen. Als
je opnieuw een vloer moet leg
gen, doe je het de tweede keer
sneller. De financiële gevolgen lo
pen in de miljoenen, maar we
gaan hier sterker uitkomen."
Staatssecretaris Dijksma heeft de
vondst gerapporteerd aan de Euro
pese Commissie. Nederland is ver
plicht om verspreiding en vesti
ging van het organisme in de EU
te voorkomen.
GOES - De verwarde man die zich
zelf in brand stak, de andere man
die met een mes een jongen dood
stak: op zichzelf staande inciden
ten, of een teken des tijds? Vallen
er méér mensen tussen wal en
schip, sinds de zorg van het bed
naar de wijken is verhuisd?
In Zeeland verdwijnen in totaal
194 bedden voor geestelijke ge
zondheidszorg. Een en ander is
het gevolg van een bestuurlijk ak
koord. Landelijk wordt eenderde
van de ggz-bedden afgebouwd. In
plaats van behandeling in een in
stelling, komt behandeling en
zorg thuis: in de wijken.
De man die zichzelf in brand
stak, de man die ging steken: dat
zijn incidenten zoals ze er altijd
zijn geweest, zegt psychiater Rick
Mentjox, lid van de raad van be
stuur van Emergis. „Pas op de lan
ge termijn - zeg in 2018 - kun je
zien wat de gevolgen van deze
omslag zijn. Het is nu nog te
vroeg."
Maar niet te vroeg voor een waar
schuwing. „De beddenreductie is
nu vaak nodig om bezuinigingen
op te vangen. Dat betekent dat je
niet kunt investeren in andere
zorg: in intensievere hulp en
meer handen aan het bed, zodat
mensen eerder weer naar huis
kunnen, en in ambulante zorg in
de wijken. Dat is het eerste grote
risico, dat het geld verdwijnt in
bezuinigingen en niet in de zorg."
„Ten tweede: de gemeente en wo
ningbouwvereniging zijn belang
rijke partners in het sociale vang
net. De gemeenten hébben al zo
veel op hun bordje, de woning
bouwcorporaties staan ook al ste
vig onder druk. Maar we hebben
hen wel keihard nodig, anders
gaan we het voelen."
Op zich is de ambulantisering
een goede zaak, vindt Mentjox.
„Nederland is Europees bedden
kampioen. De eerste patiënt waar
bij ik de dood moest constateren,
was 84 jaar. Daarvan had ze 63
jaar in een psychiatrisch zieken
huis doorgebracht. Dat was in de
jaren tachtig nog heel gewoon."
In 2020 moet Emergis 190 bedden
geschrapt hebben. Sinds 2008 zijn
er 115 verdwenen. Daarmee werd
een andere manier van werken
noodzakelijk.
Mentjox: „Het grote probleem
vroeger was dat mensen langer
bij ons verbleven, niet vanwege
hun stoornis, maar omdat ze bij
voorbeeld geen huis hadden om
naar terug te gaan, geen geld,
schulden, noem maar op. Wij gin
gen ze dan op allerlei manieren
helpen. Ze mochten zich bij ons
inschrijven, zodat ze een uitke-
Het eerste grote
risico is dat het
geld verdwijnt in
bezuinigingen in
plaats van in zorg
ring konden aanvragen enzo
voorts enzovoorts. Eigenlijk bind
je ze dus aan het bed vast."
Zeeland is nu verdeeld in zes re
gio's waarin professionals van
Emergis samenwerken met onder
meer gemeenten en woningbouw
verenigingen.
Samenwerking is essentieel om
de ambulantisering te laten sla
gen, weet iedereen. Over Zeeland
heen moet een sociaal vangnet ko
men te liggen voor mensen die
hulp, zorg en ondersteuning no
dig hebben.
Gemeenten en woningcorpora
ties, maar ook de uitkeringsinstan
tie UWV, politie en justitie, het
onderwijs, re-integratiebedrijven,
schuldhulpverlening, huisartsen
en thuishulp spelen een belangrij
ke rol. Zij moeten zorgen dat de
hulp in de wijken op een samen
hangende wijze geboden wordt.
Iedereen moet van elkaar weten
wat er gebeurt en gedaan wordt.
Op papier staat het allemaal
mooi, maar gaat het in de prakijk
ook goed? Mirjam Drost, woord
voerder van het landelijke Plat
form voor GGZ-cliënten en hun
familie: „Wij zijn vóór ambulan
tisering en hebben het bestuur
lijk akkoord ook ondertekend.
Maar, wij hebben wel direct ge
zegd dat er goed moet worden sa
mengewerkt tussen gemeenten,
woningbouwvereniging en zorg
verzekeraars. Die moeten zorgen
dat mensen in de wijken voldoen
de ondersteund worden. En daar
zien wij problemen komen. Dat is
onvoldoende geregeld. Dan zie je
dat mensen weer afglijden, moge
lijk verloederen en uiteindelijk
weer in een instelling moeten
worden opgenomen."
Drost kan niet zeggen om hoeveel
mensen het gaat.
„Het is een landelijk probleem.
Wij dringen er nu op aan, te laten
onderzoeken om hoeveel mensen
het gaat."
ZorgSaam is het tweede zieken
huis in Nederland dat op de mini-
monitor is overgestapt.
Implanteerbare monitoren zijn
nuttig om de oorzaak vast te stel
len van onvoorspelbare hartrit
mestoornissen. Bijna driehonderd
duizend Nederlanders hebben
daar last van. De minihartmoni
tor wordt bij ZorgSaam gebruikt
voor patiënten met symptomen
zoals duizeligheid, hartkloppin
gen, flauwvallen en pijn op de
borst. ZorgSaam gebruikt de mo
nitor ook op de collapse-poli in
Middelburg, om patiënten die her
haaldelijk flauwvallen te volgen.
De 'oude' monitoren hebben het
formaat van een usb-stick. De Re
veal LINQ_ is slechts 1,2 kubieke
centimeter, maar kan wel 20 pro
cent meer gegevens opslaan. De
levensduur is drie jaar. Om de mo
nitor aan te brengen is een snee
tje van minder dan 1 centimeter
genoeg. De minimonitor wordt
daardoorheen met een injectie
naald ingebracht. Verwijderen is
eveneens eenvoudig. Na implanta
tie is de monitor vrijwel onzicht
baar voor het blote oog. Dragers
kunnen zonder problemen een
MRI-scan ondergaan. De Reveal
LINQ^ maakt onderdeel uit van
een thuismonitoringsysteem voor
controle op afstand. Vanuit huis
zendt dat gegevens van de hart
monitor naar de arts. Als er bij de
patiënt tussen twee controleaf
spraken iets gebeurt, waarschuwt
het systeem de arts. Ook kan de
patiënt zelf draadloos een bericht
sturen als hij of zij klachten heeft.
Cuido van der Heijden
Voor meer columns: www.pzc.nl/columns
door Jeffrey Kutterink
[rilland - Bij aardappelkweekbe-
(drijf Meijer in Rilland is in het hart
Ivan het fundamentele onderzoeks
programma een aardappelziekte
vastgesteld. Het bedrijf heeft beslo
ten alle research uit 2012 en 2013
te vernietingen. Een miljoenen-
strop die geen gevolgen heeft voor
de handelsactiviteiten.
Bed mag niet
weg om geld
Aardappelziekte PSTVd is
geen gevaar voor mens of
dier. Verspreiding gaat via
pootgoed en plantcontact.
door Ondine van der Vleuten
Rick Mentjox, Emergis
door Ondine van der Vleuten
TERNEUZEN - Mensen die langdurig
een hartmonitor moeten dragen,
kunnen nu bij ZorgSaam Zeeuws-
Vlaanderen profiteren van de
nieuwste ontwikkeling op dit ge
bied: een monitor ter grootte van
twee lucifers die vlak onder de
huid van de borst wordt geplaatst.
