Verliefd op de buiten
ko. Hiervoor wordt een race buggy klaarge
maakt die hij het afgelopen half jaar met
twee goede vrienden en een neef aan het
opbouwen is. We hebben een grote schuur
en daar kunnen ze hun gang gaan. Ook on
ze zoon en schoonzoon prepareren hier
met hun team hun motoren voor races op
het circuit. De rust in de polder wordt zo
nu en dan wel verstoord door al die auto's
en motoren, maar ach, daar heeft niemand
last van. En de buren zijn al die snelheids
duivels ondertussen wel gewend. Daar
naast vinden we de vrijheid ontzettend be
langrijk. We hebben hier verschillende die
ren en veel grond. En de enige die hier
komt, naast onze vrienden en familie, is de
postbode. Deze vrijheid vinden we heer
lijk. We wilden echt in de polder gaan wo
nen, zodat onze kinderen ook in die vrij
heid konden opgroeien. Nu is het alweer
de beurt aan de kleinkinderen die, als ze
hier op bezoek zijn, ook genieten van de
ruimte. Ik heb het idee dat een vrij uitzicht
ook letterlijk voor een vrije geest zorgt"
Jullie zijn naar Canada vertrokken, maar
na een klein jaar weer teruggekomen.
Hoe zit dat?
„We wilden nóg meer ruimte en zijn naar
Canada verhuisd. Onze oudste dochter met
haar man en kinderen en onze zoon en
zijn vriendin hebben ook een tijd in Cana
da gewoond. Onze kleindochter is zelfs in
Canada geboren. Door verschillende facto
ren zoals het ontbreken van een vaste ver
blijfsvergunning, heimwee, onze achterge
bleven dochter in Nederland, enzovoorts is
het anders gelopen dan we gedacht had
den. We zijn allemaal weer teruggegaan
naar Breskens. Direct toen we thuis waren,
voelde het goed. De ervaring maakt je rij
ker en laat je beseffen hoe Nederlands je ei
genlijk bent. Breskens is echt onze stek.
Hier in de polder zijn we thuis. We heb
ben hier zelfs een eigen buurtvereniging: 't
Platte Schaap. We zien elkaar weinig, maar
als we bij elkaar zijn, is het ontzettend ge
zellig. Het is heel bijzonder, want de eerste
buren wonen 500 meter verderop, maar we
ze zijn er echt voor elkaar. We zijn niet
meer van plan hier ooit nog weg te gaan.
Welk seizoen het ook is: het is hier altijd
mooi. Hier wonen is echt een enorme rijk
dom."
Een serie verhalen met mensen
die met hart en ziel in het
buitengebied van Zeeland wonen.
Aan het einde van een
doodlopende weg, in de polder
bij Breskens, wonen Anne en
Ans Schol. Ze hebben het
boerderijtje in 1992 gekocht
en na een korte periode in
Canada te hebben gewoond,
zijn ze weer teruggekomen
naar hun vertrouwde stek. Hun
plekje in de buiten, is voor
Anne en Ans de ultieme
vrijheid. Ans vertelt waarom ze
hier wonen en niet van plan
zijn hier ooit nog weg te gaan.
Waarom zijn jullie
hier gaan wonen?
„We waren op zoek
naar een plekje in de
buiten. De eerste
keer dat we hier kwa
men vond ik het hele
maal niks, het was ontzettend mistig en ik
wist niet eens waar ik was. Een halfjaar la
ter kwamen we terug, de bloemen bloei
den en het was mooi weer: toen was ik
om! Het was een enorme bouwval, het
huis had twee jaar leeggestaan en er was
geen toilet, gas of stromend water. We heb
ben alles helemaal zelf verbouwd tot wat
het nu is en nog steeds zijn we bezig met
vernieuwen."
Wat trekt jullie zo naar het plekje in de
buiten?
„Ten eerste de ruimte. Mijn man doet regel
matig mee aan autoraces zoals de Dakar
Rally. Hij is zich nu bijvoorbeeld aan het
voorbereiden op de Libya Rally in Marok-
woensdag 26 maart 2014
De Zeeuwse natuur is wilder dan je denkt PAGINA 16 en 17
Anne en Ans Schol voor hun woning in de polder van Breskens. foto Peter Nicolai
Een vrij uitzicht zorgt
voor een vrije geest
door Matthanja Schipper
