Butendiekers
Kaas, kunst, koeien bij Schellach
18 ZEELAND
zeeland
in de
vorige
eeuw
Cellist Floris Mijnders soleert bij het
Zeeuws Concert in voorjaarsconcertserie
die donderdag in Terneuzen begint.
Een nieuwe opgave uit de collectie kaarten en foto's van Hans Lin-
denbergh. Onze vraag: waar is deze foto genomen?
We zijn nieuwsgierig naar de locatie eri lezen graag anekdotes of
verhalen over deze plek. Stuur uw oplossingen naar:
redactie@pzc.nl of stuur een brief naar de PZC, postbus 91, 4330 AB
Middelburg.
Drie inzenders van goede antwoorden ontvangen een waardebon.
e raadkaart van de
vorige week toont
Schore rond 1915.
Peter de Rooij uit
Kloeting herkende
niet alleen Schore maar wist ook
de kaart vrij nauwkeurig te date
ren. Hij is van de weinige inzen
ders die juiste plaats op de raad
kaart herkende. Het moet haast
wel een lastige opgave geweest
zijn
„Óp de foto, genomen omstreeks
1915-1920, zien we een gezicht op
de kerk en school aan de Haai
meet te Schore. Schore is een
Kerkringdorp van bescheiden om
vang, waarvan de oude dorps
kern in 1940 werd verwoest. Bij
de wederopbouw werd J. Rooden-
burgh aangetrokken als supervi
sor voor het stedenbouwkundig
plan."
De Rooij weet alles van De Her
vormde kerk (Nieuwe Kerkplein
4) is een recht gesloten zaalkerk
met een aangebouwde consisto
rie en een ongelede slanke toren
met borstwering en smalle naald-
spits. Deze kerk kwam in 1942
tot stand naar een ontwerp in tra
ditionalistische vormen van J.
Roodenburgh. Overigens deze
kerk staat momenteehte koop.
Vaste inzender Kees Stevense uit
Middelburg vertelt ons waar de
we de term 'butendiekers' aan te
danken hebben.
„Gedurende de jaren 1702-1712
was dominee Gosuïnus van Buy-
tendijck predikant te Schore.
Doordat hij afweek van de 'rech
te leer' werd hij in 1711 geschorst
als predikant. Hij trok zich echter
niets van deze schorsing aan en
bleef een tegendraads persoon,
die anders was dan anderen. Zijn
volgelingen noemde men 'buten
diekers'.
Wanneer in Zeeland iemand uit
eigen kring wat anders is dan an
deren en afwijkt van de gangbare
zeden en gewoonten zegt men te
gen die persoon 'jie bin 'n buten-
dieker'.
MIDDELBURG - Floris Mijnders
heeft geen fotografisch geheugen
zoals cellist Mstislav Rostropo-
vitsj aan wie Sjostakovitsj zijn Cel
loconcert Nr. 1 in 1959 opdroeg.
„Hij had het stuk in vier dagen
uit z'n hoofd geleerd. Ik had er
wat langer voor nodig", zegt Mijn
ders. Hij voert het werk echter
wel met evenveel passie uit.
Belangstellenden bij de openbare
repetitie van het Zeeuws Orkest
kregen gisteren in de Zeeuwse
Concertzaal al een voorproefje.
Mijnders soleerde eerder bij het
Zeeuws Orkest de afgelopen vijf
tien jaar. Dit maal betreft het een
extra mooie uitdaging.
„In dit Eerste Celloconcert zit een
gigantische cadens, een heel stuk
waarin je alleen speelt als cellist.
Ook fysiek moet je een heel lange
adem hebben. Bovendien wordt
de cello op alle fronten aangespro
ken, dus laag en donker,maar ook
heel hoog. Je kunt je helemaal uit
leven als solist."
Volgens Mijnders maakt de
mooie opbouw dit celloconcert
ook extra boeiend voor het pu
bliek. „Het begint met een krach
tig, ritmisch deel, heel aards met
een stoer thema. Dan komt er een
langzamer deel met een prachtige
hoornpartij (bij het Zeeuwse Or
kest uitgevoerd door Jana Suilen,
red.). Dat tweede deel gaat over in
een soort volksmuziek, waarin de
pauken een belangrijke rol spelen
en waarin cello en orkest samen
een krachttoer leveren met vuur
werk en dansen. Echt volksmu
ziek. Het thema in het eerste deel
komt het einde dan weer terug."
Mijnders en cello zijn onlosmake
lijk aan elkaar verbonden. Op 8-ja-
rige leeftijd kreeg hij al les van
zijn vader. „Heel spelenderwijs
hoor op een klein cellootje. Mijn
vader was fysiotherapeut, maar
ook bevlogen amateurmusicus.
Mijn ouders hebben het nooit
echt gepushed. Ze zeiden 'als je
het leuk vindt dan doe je het'. Ik
heb het altijd leuk gevonden. Tij
dens mijn schooltijd speelde ik al
in een Haags Jeugdorkest. Ik heb
nooit getwijfeld. Ik verkeer in de
gelukkige omstandigheid dat ik
cello altijd heel natuurlijk om me
heen heb gehad. Ik houd ook van
andere instrumenten, maar cello
is in veel opzichten mooi. Fysiek:
het is bijna net zo groot als een
mens en in klank heeft het een
heel breed scala. Als ik weer zou
moeten kiezen zou ik of zanger
worden of weer cello gaan spe
len."
Het feit dat de Cello Biënnale in
Amsterdam in één week tiendui
zend bezoekers trekt, zegt vol
gens Mijnders ook wel hoe popu-
Als ik weer moest
kiezen zou ik toch weer
cello gaan spelen
Een groep cursisten Tekenen en
Schilderen van docent Johan
Adriaanse van Kunsteducatie Wal
cheren zal enkele maanden op de
boerderij hun werk exposeren.
Dit jaar kreeg een groep cursisten
van Kunsteducatie Walcheren de
opdracht om 'Koeien in land
schap' te maken. Voor studiemate
riaal trok een van de cursisten,
Dick Schotte, er met zijn camera
op uit. Hij fotografeerde zijn mo
dellen in de stal bij Kaasboerderij
Schellach-Kwekkeboom.
Dit voorjaar rondde hij zijn schil
derij af en bood het aan mevrouw
Kwekkeboom, de eigenares van
Schellach aan. Op dat moment
ontstond het idee om meer schil
deren op locatie een plaats te gun-
I>«a withfirfea ah tin irb'i A ffeaoL.
Dat is nu gelukt. Vanaf 29 maart
is een serie koeienschilderijen te
bewonderen in de omgeving
waar ze thuishoren; op de boerde
rij.
gehore, Kerk en School
f
III1
Cellist Floris Mijnders als solist in het celloconcert nr. 1 van Dmitri Sjostakovitsj gistermiddag tijden de openbare
repetitie van het Zeeuws Orkest in de Zeeuws Concertzaal in Middelburg, foto Izaak Verkeste
Mijnders één met
De winnaars van deze week zijn: A.J.
Stevense, Schore; J. Verhaagen, Goes;
C. Nortier, Cadzand.
door Ali Pankow
cellist Floris Mijnders
MIDDELBURG - De tentoonstelling
Kaas, kunst, koeien is vanaf zater
dag 29 maart te zien bij Kaasboer
derij Kwekkeboom in Middelburg.
De tentoonstelling Kaas, kunst,
koeien: Cursisten Kunsteducatie Wal
cheren onder leiding van Johan
Adriaanse. Opdracht 'Koeien in land
schap'. Locatie: Kaasboerderij Schel
lach - Kwekkeboom, Prooijenseweg
26, Middelburg. Maart tot juli.
