Goed onderwerp volgende week tijdens de top in Den Haag: nucleaire veiligheid. Maar helaas, het gaat alleen over het civiele gebruik, zoals bij kerncentrales. Het gebruik voor -militaire activiteiten (85 procent!) wordt buiten beschouwing gelaten. 14 SPECTRUM 44 Dat er even verderop bommen liggen met plutonium, daar mag het niet over gaan Bij de ramp in Fukushi- ma hebben we kun nen zien hoe fout het kan gaan met nucle air materiaal. Zelfs in een prima georgani seerd land als Japan. Het is daarom goed dat in 2010 een aantal landen besloot om samen te gaan praten over de risico's van onge lukken en terroristische acties met nu cleair materiaal. Toch is de Nuclear Se curity Summit (NSS), volgende week in Den Haag, een wassen neus. Op de bijeenkomst praat een klein aantal lan den vrijblijvend over slechts een be perkt deel van het probleem. Een 'ge slaagde' NSS zal mensen misschien een veiliger gevoel geven, maar de afspraken die nodig zijn om veilig heid in de wereld echt te vergroten, zullen er niet worden gemaakt. Als we denken aan nucleaire veilig heid, komen toch vooral kernwapens in beeld. Bijzonder is dat de deelne mers aan de top enkel kijken naar nu cleair materiaal dat voor civiele doel einden wordt ingezet. Het gebruik voor militaire activiteiten (85 pro cent!) laten zij buiten beschouwing. Amerikaanse wetenschappers maak ten zich vorige week terecht boos over de weigering van Nederland om afspraken na te komen over beëindi ging van het gebruik van hoogverrijkt uranium in de nucleaire reactor in Pet ten. Zo'n onderwerp is op de top be spreekbaar. Maar dat er even verderop in Nederland bommen liggen met plu tonium, daarover mag het bij de NSS niet gaan. .Niet alleen is de agenda beperkt, even tuele afspraken die de regeringslei ders maken, zullen vrijblijvend zijn. Landen zijn bereid om voor de bühne te beloven goed om te gaan met splijt stof. Maar zodra er aan de horizon bin dende overeenkomsten gloren, haken veel landen af. De NSS zal zich beper ken tot afspraken die naties vrijwillig aangaan. De waarde is dus gering. Niet elk land mag deelnemen aan de NSS. Regeringsleiders komen alleen op uitnodiging aan tafel. Iran mag niet komen, terwijl dat toch een land bij uitstek is waarmee je graag afspra ken zou maken over nucleaire veilig heid. De gedachte is veelal dat geen enkel weldenkend mens ooit zomaar een kernwapen zal gebruiken. Maar de re cente geschiedenis laat zien dat poli tieke ontwikkelingen onvoorspelbaar zijn en veel regeringen instabiel. Daar naast zijn er reële terroristische drei gingen. Echte vergroting van onze vei ligheid wordt pas mogelijk als de NSS-deelnemers het ook aandurven te praten over kernwapens. Het militair gebruik van de splijtstof is aan het zicht van burgers, pers en zelfs van inspecteurs onttrokken. De atoomwaakhond IAEA controleert, maar mag niet bij nucleaire onder zeeërs aan boord om te kijken of alles veilig is. De IAEA komt ook niet bin nen bij militaire bases met kernwa pens. Niemand mag onderzoeken of Pakistan verantwoordelijk omgaat met kernwapens. Niemand mag con troleren of de geruchten kloppen dat Rusland kilo's splijtstof kwijt is. Nie mand mag bij vliegbasis Volkel kij ken wat de reden is dat de Verenigde Staten onlangs hebben besloten flink te investeren in verbetering van de be veiliging van kernbommen daar. Was de basis al niet superveilig dan? Sommige landen die nu aan tafel zit ten in Den Haag vinden dat het nucle aire materiaal voor militaire doelein den op de agenda van de NSS moet komen. Jens Stoltenberg, minister van Buiten landse Zaken van Noorwegen, zei hierover bij de vorige NSS: „Er is een duidelijk verband tussen nucleaire veiligheid, non-proliferatie en nucle aire ontwapening. Minder wapens be tekent meer nucleaire veiligheid. Het reduceert het risico van proliferatie. Wilbert van der Zeijden is politicoloog en senior onder zoeker veilig heid en ontwa pening bij de Nederlandse or ganisatie PAX. PAX zet zich in voor internatio nale vrede en veiligheid. De atoomtop een wassen door Wilbert van der Zeijden Illustratie Censuur

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2014 | | pagina 70