Kennis en onkunde
2 BUITEN
°S? 1
Het gehucht
eindeloos ver kijken, nu stopt mijn uitzicht
bij de dijk."
Toen het landschap nog veel uitgestrekter
was, kon Blok het weer zien aankomen: „On
weersbuien begonnen vaak in
Zeeuws-Vlaanderen. Iedereen kwam dan kij
ken of de bui door kwam. Vanaf hier zag je
dikwijls branden in Zeeuws-Vlaanderen, nu
is dat gelukkig minder geworden. Het is heel
gek, maar het onweer is echt minder dan
vroeger."
Ook tijdens de Watersnoodramp zag Blok
het aankomen, alleen zag hij ditmaal geen
onweer, maar water: „Mijn vader was die
nacht niet bang, want tijdens de stormvloed
van 1906 kwam het water niet verder dan de
Hervormde Kerk verderop. Voor de zeker
heid hadden we toch maar het kabinet met
klederdracht van mijn moeder op tafel gezet.
Ik lag in mijn bed toen ik een geluid hoorde
wat op een sirene leek. Ik ging naar buiten
en ik zag een man op straat mensen uit de
auto laten, hij zei dat er hele polders onder
water stonden. Snel ging ik naar huis om het
aan vader te vertellen en toen zag ik het: een
enorme hoeveelheid water van wel twee me
ter hoog kwam op ons af. Ik rende naar de
buren en eer dat ik iedereen in de straat had
gewaarschuwd liep ik al door het water."
Toen Blok net binnen was werd er op de ach
terdeur geklopt, een jongeman zocht samen
met zijn ouders onderdak. Even later, toen
het water nog hoger stond, kwam er een
echtpaar in pyjama aan. Samen met deze
mensen en zijn vader is Blok naar zolder ge
gaan. „We konden nog net een zaklantaarn,
een paar jassen en een fles cognac mee gris
sen, verder niets. Die fles cognac heeft mijn
vader uiteindelijk gered. Hij wilde per se
even bij de koeien gaan kijken. Na een lange
tijd kwam hij terug, stijf van de kou. We heb
ben hem helemaal uitgekleed en volgegooid
met cognac, waarna hij weer een beetje uit
kwam. De volgende dag werden we uit het
huis gehaald."
Gelukkig kon Blok wel weer terug naar het
huis waarin hij geboren is, waar hij nog
steeds met veel plezier woont. „Ik woon hier
heel fijn, ik zou hier nooit weg willen. We
hebben goede buren en ik heb een prachtige
tuin. Ik heb een moestuin, maar die kan ik
inmiddels zelf niet meer onderhouden. Ge
lukkig helpt een neefje me daarbij. Ik zit
graag hier op de bank voor mijn huis, genie
ten van het lekker weer. En die amandel
boom vind ik zo bijzonder, bijna nergens an
ders vind je zo een mooie boom."
ï- ------
Stationsbuurt is vooral bekend vanwege het station Ril-
land-Bath waar het plaatsje omheen ligt. Het wordt van Rilland
gescheiden door de A58. Eén van de oudste inwoners van de
buurtschap is meneer Blok, hij woont inmiddels al 86 jaar in
Stationsbuurt. Hij is er geboren en getogen en nooit meer weg
gegaan
Aan de rand van Stationsbuurt,
in een huis met een opvallen
de amandelboom in de voor
tuin, woont het echtpaar
Blok. Voor het huis zit me
neer Blok van de voorjaarszon
te genieten. Als er iemand is
die iets over Stationsbuurt kan vertellen, is
hij het wel. Volgens hem is er veel veranderd
in Stationsbuurt.
In de afgelopen jaren heeft Blok veel men
sen zien komen en gaan: „Echte Zeeuwen
wonen hier nauwelijks meer. Er zijn nog
een paar mensen over die hier al heel lang
wonen, maar het zijn er niet meer veel. On
dertussen is het gehucht wel drie keer zo
groot geworden: er zijn heel wat anderen bij
gekomen." Vroeger was de band tussen de
inwoners wel wat hechter, meent Blok. „De
mensen hier bemoeien zich niet meer zo
veel met elkaar, velen kennen elkaar niet
eens meer. Toen ik jong was woonden hier
alleen maar arbeiders, samen werkten we op
het land hier voor mijn huis tot het oude
klooster verderop. Dat schept een band."
Het is wel drukker geworden in de buurt
schap, het is er niet meer zo rustig als jaren
geleden. „Vroeger was het hier nog doodstil,
met de komst van de A58 is de stilte verdwe
nen. Je hoort continu de auto's voorbij
zoeven. Ik weet dat het noodzakelijk was,
maar het is wel jammer." Voordat de snel
weg werd aangelegd was het weggetje voor
zijn huis de doorgaande weg. Blok lacht: „Al
dat verkeer over dit smalle weggetje had na
tuurlijk ook niet erg leuk geweest."
Om het geluidsoverlast te beperken is er een
dijk aangelegd, al neemt die niet al het ge
luid weg: ,Je hoort het nog steeds goed,
maar het is niet anders. Ik vind het wel zon
de dat mijn uitzicht weg is. Vroeger kon ik
Het toegangshek tot de
boerderij (en vroeger de
buitenplaats)
Molembaix bij
Grijpskerke. Molembaix
was de woonplaats van
de heren Vis - vader en
zoon - die beiden een
grote rol hebben
gespeeld bij de
oprichting van de eerste
landbouwmaatschappij
in Zeeland rond het
midden van de 19e
eeuw.
foto Silvia Wennekes
Met de komst van de A58
verdween de stilte
tationsbuurt I n..,(ClWpo
r—1 Oude Rijweg
door Matthanja Schipper
Blok: „Echte zeeuwen wonen hier nauwelijks meer." foto Matthanja Schipper
