De onzekere
toekomst van
de logeerhuizen
Alleen maar met
voetbal bezig
66 Mantelzorgers
krijgen het
moeilijk als ze niet
even op adem
kunnen komen
Jamie (9)
VERDIEPING 11
Instellingen en
mantelzorgers vre
zen dat het over
heidsbeleid desas
treus uitpakt voor
logeerhuizen.
Een logeerhuis zoals dat
van het Dr. Leo Kanner-
huis in Nijmegen, is
voor veel mantelzorgers
van groot belang. Ne
derland telt tal van instellingen
die voorzien in 'respijtzorg'. Ze ne
men voor enkele dagen de zware
zorg voor zieken en gehandicap
ten, uit allerlei patiëntengroepen,
over van familie of vrienden. Zo
kunnen de vaak overbelaste man
telzorgers even op adem komen.
Maar het voortbestaan van deze
respijt voorzieningen is hoogst on
zeker nu de verantwoordelijkheid
voor deze vorm van zorg per t ja
nuari 2015 wordt overgeheveld
naar de gemeenten, zo vrezen in
stellingen en belangenclubs.
Het klinkt tegenstrijdig: de over
heid wil dat 'we' met zijn allen
meer voor elkaar doen, maar voor
zieningen om dat mogelijk te ma
ken, worden wegbezuinigd. Staats
secretaris Martin van Rijn (PvdA,
Volksgezondheid) vindt dat man
telzorgers hulpbehoevenden kun
nen bijstaan, zodat die zoveel mo
gelijk thuis kunnen blijven wo
nen. Hij vindt dat de gemeenten
moeten beoordelen hoe dat ver
loopt en of extra zorg nodig is.
Maar hij vermindert ook de bud
getten en vindt dat gemeenten
moeten kunnen beslissen over za
ken waarover ze nooit eerder zeg
genschap hebben gehad.
Van de 1,7 miljoen mantelzorgers
die zorgen voor iemand met ern
stige beperkingen heeft één op de
vier behoefte aan respijtzorg om
dat de belasting anders te zwaar
wordt. Het preventieve effect is
belangrijk: mits op tijd ingezet,
zorgt een adempauze ervoor dat
mantelzorgers de zorg langer en
beter vol kunnen houden.
Het water staat mantelzorgers al
aan de lippen. Als verzekeraars, ge
meenten en zorginstellingen niet
snel met concrete plannen komen
om vrijwilligers extra te onder
steunen, ontstaan volgend jaar
grote problemen in de zorg, waar
schuwen belangengroepen. Voor
chronisch zieken, gehandicapten
en dementerende ouderen zou
zelfs een tekort aan hulp dreigen.
De Kamer stemde vorige maand
in met de overdracht van de ver-
antwoordelijkheid voor veel vor
men van zorg naar de gemeenten.
Nu moet er duidelijkheid komen
over hoe die zorg eruit gaat zien.
Maar veel gemeenten zijn nog
niet klaar voor de veranderingen.
Roos Scherpenzeel van het lande
lijke Expertisecentrum Mantel
zorg: „Mantelzorgers krijgen het
moeilijk als er niet voor wordt ge
zorgd dat ze op adem kunnen ko
men. Maar op dagbesteding en lo
geerhuizen wordt bezuinigd.
Soms is samenwerking tussen ge
meenten nodig om die voorzie
ningen in stand te houden, maar
er zijn regio's waar samenwer
king moeilijk tot stand komt."
Ook Ieder(in), dé organisatie voor
chronisch zieken en gehandicap
ten, is bezorgd. Een woordvoer
der: „Er zullen grote verschillen
ontstaan tussen gemeenten."
Het Dr. Leo Kannerhuis, een lan
delijke instelling, is in gesprek
met gemeentebesturen over de
respijtzorg, zegt manager Bert
Ramakers. „Maar het gaat niet ge
makkelijk. Bij gemeenten weten
ze vaak niet wat op ze afkomt. Ze
zorgen ervoor dat patiënten een
dak boven het hoofd hebben en
wat brood. Maar goede, deskundi
ge begeleiding is een ander ver
haal. Wat ons zo bijzonder maakt
is onze autismespecifieke aanpak,
die voor deze kinderen nodig is
en die maakt dat zij zich verder
ontwikkelen. De hele inrichting
van de logeerhuizen, de aanpak
en programma's, alsook de des
kundigheid van de sociotherapeu-
ten is daarop gericht. Ouders erva
ren dat kinderen daardoor
groeien en het thuis beter doen."
Verontruste ouders hebben brie
ven gestuurd naar de minister
van Volksgezondheid en acties ge
voerd via Facebook.
De ouders van Luna, Kees en Ja
mie uit het logeerhuis van het Dr.
Leo Kannerhuis zijn het erover
eens: het opheffen van de logeer
huizen zou funest zijn voor hun
kinderen. Ze begrijpen ook niet
wat het oplevert.
Joëlle van Asch: „Als Luna niet
meer kan logeren, kan ze niet
meer thuis blijven wonen. Dan
wordt het echt te veel. Als deze
kinderen niet langer thuis kun
nen wonen, wie zegt me dan dat
ze niet in een verkeerd milieu te
rechtkomen? De staatssecretaris
zou hier eens moeten komen kij
ken. Niet een dagje, maar een
week of twee."
Dianne Kolkman: „Mensen die
het hebben over sluiting van de
logeerhuizen, weten niet waar ze
het over hebben. Dat levert echt
geen bezuiniging op, het wordt al
leen maar duurder."
Denise Tol: „Het zou in- en in
triest zijn. Het logeerhuis biedt
een escape. Zou het verdwijnen,
dan zou het me niet verbazen als
het leidt tot echtscheidingen,
want je houdt het thuis niet vol.
Jamie is lief. We houden veel van
hem. Maar soms moet hij even
het huis uit."
Rolph Kleinmeulman en Denise
Tol uit Lichtenvoorde hebben zo
juist Jamie (9) bij de sociothera-
peuten van het Kinderhotel gebracht.
Hun zoontje heeft klassiek autisme en er
vaart de wereld om hem heen gefragmen
teerd, waardoor communicatie erg moei
lijk is.
Hij draait veel met zijn hoofd, begrijpt
een boodschap alleen als die letterlijk
wordt overgebracht en kent het verschil
niet tussen blij en boos. Het joch kan
geen moment alleen spelen, wil de hele
dag voetballen en als hij niet zelf speelt,
kijkt hij televisie.
Alle wedstrijden neemt hij op, hij kan
één wedstrijd wel duizend keer bekijken.
Zijn ouders, maar ook zijn zusjes, hebben
er de handen vol aan.
Denise Tol: „Onze wereld wordt een stuk
kleiner. Vind maar eens een oppas voor
hem. Jamie vindt vakantie niet leuk. Zijn
zusje Kim gaf me deze boodschap mee:
'Ik ben heel blij als Jamie gaat logeren.
Maar ik ben ook blij als hij weer thuis
komt. Als Jamie niet meer kan logeren,
kunnen wij nooit meer naar een pret
park. Dan is hij altijd thuis, weet hij niet
wat hij moet doen en zegt hij dat de hele
dag. Voor Jamie zeifis het ook niet fijn,
want hoe kan hij zich dan nog bezighou
den?'"
VRIJDAG 14 MAART 2014
Roos Scherpenzeel, landelijke
Expertisecentrum Mantelzorg
