I
I
1
Beoordeling
4 UIT
Kip, of liever hoen?
M_
KOKEN MET PUCK
Puck Kerkhoven
Kip! Je zou bijna vergeten
dat het behalve 'veelzij
dig' (lees: neutraal) en be
taalbaar (lees: zielig goed
koop) ook een heel lekker stukje
vlees kan zijn. Gelukkig heb ik
dan de Streekkrat boordevol eer
lijke streekproducten, die me
hieraan herinnert. Onlangs zaten
er weer twee indrukwekkende
kippenpoten in, of liever gezegd:
biologische polderhoenpoten.
Is er veel verschil tussen kip en
hoen(der)? Taalkundig misschien
niet, maar in beleving wel. Voor
een kip die zich hoender mag
noemen, is over het algemeen
meer respect. Zij mag lekker
scharrelen in een stal met stro,
zandbadjes nemen en 's avonds
met het collectief op stok. En,
heel belangrijk zonder stress,
in haar eigen tempo opgroeien.
Deze kip doet er tot wel twee
keer langer over om op slachtge-
wicht te komen dan haar onfor
tuinlijke zusters in de moderne
kippenhouderij. Ze is letterlijk
kostbaarder, doordat ze meer
ruimte, meer tijd en daardoor
meer voer en aandacht nodig
heeft. Dat verklaart ook waarom
biologische, diervriendelijk gefok
te kip in de supermarkt zo veel
duurder is dan die slappe, bleke
plofkip. Die bewegingsruimte en
het rustige groeitempo zorgen
voor een heel andere vleesstruc
tuur, want ze ontwikkelt echte
spiervezels en daardoor een sappi
ge bite. Naar de botten toe kleurt
het vlees vaak wat donkerder op,
richting grijsbruin. Kleurverschil
len in het vlees zijn dus een te
ken van kwaliteit. En dan die kip-
smaak! Ouderwets noemen de ge
lukkigen het, die zich de smaak
van vroeger nog kunnen herinne
ren. Zo'n mooie kip, pardon
hoen, wil je graag de eer bewij
zen van een goede bereiding
waarbij ze optimaal tot haar
recht komt. Mijn gedachten zwe
ven onmiddellijk naar het Franse
Lyon. Daar at ik, uitkijkend over
de oude stad, ooit een van de lek
kerste kipgerechten uit mijn le
ven: Volaille a la crème van poule
de Bresse, met een vleugje dra
gon. Pure ontroering! Het zal me
de aan het uitzicht, het gezel
schap en de wijn gelegen hebben,
maar toch. De wereldberoemde
witte Bresse kip met zijn blauwe
poten en felrode kam (kleuren
van de Franse vlag!) komt uit de
ze omgeving. Rij je ooit via
Bourg-en-Bresse terug naar Ne
derland, stop daar dan voor de
aardigheid eens bij het tanksta
tion langs de snelweg. Daar verko
pen ze in de winkel behalve ijsjes
en Twixen ook koelverse Bresse
kippen. Vele honderden per dag
vliegen er over de toonbank! Kop
en poten moeten er nog aanzit
ten, anders weet je niet zeker of
het wel een echte is. Ja, die Fran
sen weten hun streekspecialitei-
ten te waarderen, ze rijden er
zelfs met plezier kilometers voor
om. Gelukkig komen ook in Ne
derland steeds meer producenten
die zich op kwaliteitskip toeleg
gen, zoals de polderhoen uit mijn
krat. Laten ze er nu een recept bij
leveren, waarbij de poten worden
aangebraden in boter en lang
zaam gaar gesudderd in de witte
wijn, die vervolgens met room
wordt ingekookt tot een heerlijke
saus. Ik voeg er nog wat dragon
aan toe en waan me weer even in
de zevende hemel boven Lyon.
Als je dit een keer hebt geproefd,
zou het zomaar kunnen dat je er
een nieuw favoriet kiprecept bij
hebt. Niet echt geschikt voor
mensen die aan de lijn doen.
Club Casco zit onder het appartementencomplex 'Re
sidence de Weumelinghe', aan de voet van de dijk aan
de Oosterschelde in Wemeldinge. We kwamen er op
een drukke zaterdagavond.
Dat nooit", zegt
Rowan Hoon-
dert met klem.
„Na ons moet je
niet meer naar
McDonalds gaan,
omdat je niet ge
noeg gegeten hebt. Ik zou het
erg vinden als dat zou gebeu
ren."
Rowan trekt deze avond aan de
touwtjes bij Club Casco. Ze
hoeft niet te vrezen dat we met
honger van tafel gaan. De bor
den zijn royaal gevuld op een no
nonsense manier. Na een avond
je Club Casco spreken we zelfs
met elkaar af om de volgende
dag maar met mate en calorie
arm te eten.
De zaak is modern ingericht en
heeft twee eetzalen, een royale
en een intiemere. Tegen de bar
aan staan een paar hoge tafels.
Wij kiezen voor een van deze
prominente plekken.
We hebben het gevoel op de eer
ste rang te zitten. We kijken de
zaak in en kunnen moeiteloos
de gesprekken opvangen van het
personeel. De bediening lijkt op
elkaar, alsof de zwarte brigade fa
milie van elkaar is. Dat klopt.
„We zijn een familiebedrijf',
zegt Rowan Hoondert. „Dat is
mijn zusje en dat mijn nichtje.
We werken haar net vandaag in.
Onze ouders zijn op vakantie."
Het nichtje kijkt af bij de zus
sen, die in hoog tempo aanwij
zingen geven. Ze spreken elkaar
gemakkelijk aan op fouten. Ro
wan bijvoorbeeld stuurt haar
nichtje terug naar de keuken als
ze merkt dat de voorgerechten
van vier gasten niet tegelijk op
tafel zijn gekomen. „Dat kan
echt niet", zegt ze, en weg is het
nichtje, om haar fout te herstel
len.
De sfeer blijft desondanks opti
maal. Er moet aangepakt worden
als het druk is, dat weten ze bij
Club Casco en dan is er geen tijd
voor een zachte hand.
Deze avond wordt de ene na de
andere bestelling opgenomen.
Het is druk. Wij kiezen vooraf
voor gamba's met Zeeuwse spek
jes (6,75) en een taartje van ge
rookte vissoorten (9,75 euro).
Club Casco biedt ook een weke
lijks wisselend driegangenmenu
aan, met telkens de keuze uit
vlees en vis als hoofdgerecht
Voor 19,95 euro is het aardig ge
prijsd.
Net als we denken dat de wacht
tijd van ruim driekwartier aan
de lange kant is, worden de bor
den op tafel gezet. De gamba's
met spek worden geserveerd
met een pikante chilisaus en
stokbrood. De gamba's zijn knap
pend, maar de bereidingswijze
is niet overdonderend. Het taart
je met ijsbergsla, makreel, pa
ling, Hollandse garnaaltjes en
zalm heeft de maat van een maal
tijdsalade. De smaak is goed,
maar geen culinair hoogstandje.
Intussen wordt het nog drukker
en komen ook gasten binnen
voor alleen een drankje. Het zijn
bekenden van familie Hoondert.
Enkelen worden begroet met
'zelfde tafeltje weer'?
Dan volgen onze hoofdgerech
ten. Een gepaneerde naturel sch
nitzel Casco (14,50 euro) en een
kabeljauw au gratin met prei
(15,50 euro). De bereiding van de
schnitzel is een verrassing. Bo
venop het vlees ligt een laag ge
smolten kaas, met daartussen
blokjes spek en stukken tomaat.
Is een schnitzel naturel al mach
tig, van deze bereidingswijze
gaat een wielrenner na een lan
ge, zware etappe mogelijk glimla
chen. Wij vinden het te veel van
het goede. De bijgerechten zijn
kool met kerrie, friet, een aardap
pelkroket je en een schaaltje ge
raspte rauwe koolrabi. De kabel
jauw au gratin, is ook een mach
tige hap en jammer genoeg is de
vis lang gegaard en heeft het
vlees zijn sappigheid verloren.
Rowan neemt de borden weer
mee. Ze is het gewend, zegt ze,
dat gasten hun borden niet leeg
eten. „Maar nogmaals, we geven
liever te veel dan te weinig."
Club Casco serveert geen maaltij
den voor mensen die van de ver
fijnde keuken houden. Dat is
hun bedoeling niet. Elke donder
dag bijvoorbeeld kan er onbe
perkt spareribs worden gegeten
voor 14,95 euro. Het is de bistro-
hap, waar je veel voor weinig
krijgt.
Club Casco is een ontmoetings
plek waar de bediening aardig
en attent is en waar je op een
leuke locatie zit. Je moet niet te
nauw kijken naar de bereidings
wijze van het eten. „We houden
van drukte. Dan moet je hier
maar eens komen in de zomer.
Dan is het hier helemaal een gek
kenhuis, met een vol terras",
zegt Rowan. We geloven haar.
EP*
Club Casco stilt elke honger
In Eten doen de
redacteuren Edith
Ramakers en Nadia
Berkelder beurtelings
verslag van een bezoek
aan Zeeuwse
eetgelegenheden.
Prijs-kwaliteit:
Zeker het weekmenu is aardig
geprijsd.
Entourage:
Een plek om vrienden te ontmoeten
en gezellig iets te drinken en eten.
Bediening:
Attent en snel.
Horen, zien en ruiken: Mooie plek,
vlakbij het water.
Conclusie: De prijs was bescheiden,
maar de bereidingswijzen niet altijd
even respectvol voor de mooie
producten.
Club Casco 't Scheld 22, Wemeldin
ge. 06- 55333971 0113-620606,
info@clubcasco.nl Maandag geslo
ten.
Bij Club Casco wordt liever te veel dan te weinig eten geserveerd.
