8 UIT
De kleine blonde dood, was
eerst een roman, daarna een
film (1993) en nu een musical.
Het is het bekendste verhaal
van Boudewijn Büch, waarvan
we lang geloofden dat het auto
biografisch is. Maar klopt dat?
grerend toespreken omdat zij dat ook den
ken.
Gelukkig was er dan weer één brutaaltje
bij, die zo'n leraar durfde toesnauwen dat
hij zélf eens beter moest nadenken. Geluk
kig, want eigenlijk is het toch wel een basis
recht om te mogen verdwijnen in de fictie,
in de magie en de emotie van een verhaal.
Voor mij wordt het alleen maar mooier, als
na het sterke verhaal blijkt, dat de auteur
ervan zo heftig aan het 'fabuleren' is dat de
grens tussen fictie en realiteit begint te ver
vagen. Daar zal wel de naam van een ziekte
op geplakt kunnen worden, maar als de
grensvervaging relatief onschuldig is, dan
wordt het voor mij alleen maar des te
boeiender en intrigerender. Het verhaal
gaat op de loop met de schrijver. Daarom
dus naar de musical van 'De kleine blonde
dood'. Met live muziek, sterke cast en véél
lovende recensies.
Vorm of vent. Heerlijke kreet
(met mooie daarvan afgeleide
woorden als 'de ventisten')
die in drie woorden een dis
cussie moet samenvatten. De
discussie of het in de litera
tuur nu draait om het literai
re product of om de schrijver (diens per
soon en vooral diens standpunt). De discus
sie laaide hevig op in de tijd tussen de
twee wereldoorlogen, maar is eigenlijk van
alle tijden. En als er iemand is voor wie die
kreet eind 20e eeuw nog volop actueel was,
dan is het wel Boudewijn Büch.
Volgende week - woensdag 5 maart - komt
de man naar Middelburg. Niet de man zélf,
want die is dood sinds 2002. Maar wel zijn
werk. Het verhaal waarmee hij het meest
bekend is geworden, en dat welles/nietes
het meest volledig met de persoon van de
schrijver samenvalt.
In het verhaal heeft de hoofdpersoon, Bou
dewijn, een moeilijke jeugd gehad. Dat
was net na de oorlog en zijn vader, die zelf
een Duitser was, wilde niets meer met
Duitsland te maken hebben. Dat samen
met het feit dat de vader langzaam gek aan
het worden is, zorgt regelmatig voor hefti-
ge ruzies. Later, als Boudewijn zelf vader
is, zijn de problemen niet verdwenen. Als
homoseksuele vader van een zoontje,
wiens moeder zwaar aan de drank is, moet
Boudewijn helemaal alleen voor de opvoe
ding instaan. Als zijn zoontje dan op zesja
rige leeftijd plotseling overlijdt, is Boude
wijn volledig van de kaart.
Lange tijd hebben de meeste lezers ge
dacht dat 'De kleine blonde dood' een auto
biografisch verhaal was. En dat niet alleen
omdat het zo geloofwaardig geschreven is.
Nee, vooral ook omdat Boudewijn Büch
zélf even hard in zijn verhaal leek te gelo
ven. Zo schijnt bijvoorbeeld, dat hij 'zijn
kind' nota bene als pleegkind heeft willen
onderbrengen. Bij mensen die daarvoor al
alles in gereedheid hadden gebracht toen
het plots niet doorging. Om maar één kras
detail te noemen. De meeste van dit soort
'leugens' (het waren er véél) zijn pas na
zijn dood uitgekomen. (Lees daarvoor on
der andere Rudie Kagie, 'Boudewijn Büch,
verslag van een mystificatie'.)
Voor sommige mensen maakt dat kenne
lijk veel uit. Die vinden het werk van Bou
dewijn Büch plotseling veel minder interes
sant of boeiend, als ze over die 'falsificaties'
horen. Die kijken dus iets meer naar de
(niet zo betrouwbare) 'vent' en wat minder
naar de (eigenlijk wel hartverscheurende)
'vorm'. Zelf ben ik eerder van de 'vorm'
kant. Ik word normaal gesproken op de eer
ste plaats gepakt door het verhaal, en zéker
als het zo'n aangrijpend verhaal is als in
'De kleine blonde dood'. Ik zou bij de
groep naïevelingen kunnen horen die snel
denkt dat het verhaal autobiografisch is.
Op internet heb ik veel uitspraken van lera
ren gevonden, die 'domme' leerlingen deni-
Javier Guzman in zijn meest
autobiografische show
Javier Guzman heeft een eigen stijl:
grof en agressief, maar hij spaart zich
zelf ook niet. In zijn show Delirium II
is hij zeer openhartig. Hij neemt het
publiek mee op een trip langs ongure
straathoeken, afkickklinieken en een
louterend bezoek aan een speelpara-
dijs. Daarmee is dit de meest autobio
grafische en confronterende show
die Guzman ooit maakte.
Vrijdag 28 februari, De Mythe,
Goes, 20.00 uur
Dames voor na vieren ervaren
de wereld na het 'Jawoord'
'Is dit het dan?', dachten Anne van
Rijn en Hanneke Drenth nadat het ja
woord was gegeven en de kinderen
waren gebaard. Als cabaretduo 'Da
mes na Vieren' vertellen zij hun erva
ringen over het verlies van vrijheid en
van een onbezorgd leventje in hun
programma 'Bruids- en Grafwerk' vol
fysieke acts, krachtige zang en humo
ristische acts.
Zaterdag 1 maart, Arsenaaltheater,
Vlissingen, 20.15 uur
ASJ laat eigen opvatting van
Classic Jazz horen
Al vanaf 1959 is de Arnhemse Story-
ville Jassband te vinden op nationale
en internationale podia. De band
heeft een eigen opvatting van Classic
Jazz, een verzamelnaam voor de jazz
muziek vanaf het ontstaan in New Or
leans tot en met de swingperiode. De
nieuwste dvd dateert van november
2013 toen de band optrad op het
Festival Jazztime at Amphion.
Zondag 2 maart, Hotel Arneville,
Middelburg, 14.30 uur
Rein de Graaff en zijn gasten
brengen bebop op hoog niveau
Pianist Rein de Graaff toert al sinds
jaar en dag tweemaal per jaar door
Europa met zijn trio en enkele specia
le gasten. Vaak zijn dit Amerikaanse
muzikanten die een eigen geluid en
een eigen verhaal laten horen en dus
bebop op hoog niveau brengen. De
Graaff was na Rita Reys destijds de
tweede Nederlander die in Amerika
een jazzplaat mocht komen maken.
Zondag 2 maart, Porgy en Bess,
Terneuzen, 15.00 uur
In de tovelketel van Swiegel
Miegel borrelt het flink
In 'De Toverketel van Swiegel Miegel'
speelt Hilbert Geerling een schrijver
die druk bezig is met een verhaal,
waarin een goochelaar door de ko
ning achter de heks Swiegel Miegel
aan wordt gestuurd. Alles wat Hilbert
schrijft, gebeurt ook meteen op het
podium tijdens deze familievoorstel
ling die ook boordevol goocheltrucs
zit. Maar dan wordt Swiegel verliefd.
Woensdag 5 maart, Dorpshuis,
Renesse, 14.00 uur
Fantasie toch bron voor drama
Willem Nijssen blikt elke
week vooruit - en terug -
op bijzondere
toneelvoorstellingen in het
Zeeuwse podiumaanbod.
Stadsschouwburg Middelburg,
woensdag 5 maart, 20.00 uur.
Onmacht en woede bij De kleine blonde dood. foto Roy Beusker
