Dolblij met
die gevreesde
vierde plek
Jillert Anema heeft hard
30 SPORT
J-
Carien Kleibeuker, de op een na oudste
deelneemster aan de Spelen, pakt tot haar
eigen verbazing brons op de 5.000 meter.
Achtervolgingsploeg vol frustratie
Aan motivatie geen gebrek bij de Nederlandse achtervol
gingsploeg. Waar Koen Verweij op de 1500 meter het
goud op drie duizendsten van een seconde misliep,
moest Sven Kramer de zege op de 10 kilometer aan Bergs
ma laten. Ian Blokhuijsen, de derde basiskracht in het
team, eindigde als tweede op de 5 kilometer. De drie
staan dus op drie keer zilver, al won Kramer wel goud op
de 5 kilometer. „De knop kan om. Op naar de finale. Ge
noeg motivatie in team lijkt me", aldus Blokhuijsen.
Bobsleepilote Esmé Kamp
huis en remster Judith Vis
zijn gisteren bij de Olympische Spe
len in Sotsji als vierde geëindigd.
De ontlading na die gedenk
waardige prestatie was groot.
Ze moest er niet aan denken, een
half jaar geleden, vierde worden
op de Olympische Spelen. Esmé
Kamphuis wilde Nederland een
unieke eerste bobsleemedaille be
zorgen. „Op dat moment dacht ik
dat ik zwaar depressief zou wor
den van een vierde plek", zei
Kamphuis gisteravond. Toch was
de vreugde bij de pilote en rem
ster Judith Vis enorm na precies
die vierde plek.
De ontlading was, terugkijkend
op de afgelopen maanden, begrij
pelijk. Het seizoen verliep name
lijk lange tijd moeizaam. Er was
niet echt één verklaring voor te
vinden, het wilde gewoon niet.
De derde plek op het EK vorige
maand was het eerste teken van
herstel en die lijn werd in Sotsji
doorgetrokken.
Gisteravond klom het duo van
plek zes, via plek vijf (na de derde
heat), naar vier. Nog steeds de bes
te prestatie ooit voor een Neder
landse bob. Met de drie snelste
bobs nog te gaan, was er even de
hoop op een medaille.
„Maar het gat was groot, dan had
er iets naars moeten gebeuren",
wist Kamphuis. Dat gebeurde
niet, ze bleven 66 honderdsten
verwijderd van brons, in bobslee-
Als het dan toch een
vierde plek wordt, is dat
een halve bronzen plak
termen best een fors verschil.
„We hebben gevochten voor wat
we waard zijn, dit was het maxi
maal haalbare", verklaarde Kamp
huis. „We wisten dat we met vier
constante runs ergens tussen plek
drie en acht zouden eindigen. Als
het dan vier wordt, is dat een hal
ve bronzen plak. Zo voelt dat."
Voor Vis kwam er nog iets anders
bij. Tien jaar geleden, toen nog als
hordeloopster, zag ze haar olympi
sche droom van Athene worden
verstoord door een gescheurde
achillespees. Amper hersteld
scheurde ze ook de tweede. „Ik
had nooit gedacht ooit nog aan
een Spelen te kunnen meedoen.
Dat maakt dit extra speciaal."
Vis (33) maakte meteen bekend
dat het nu ook mooi is geweest
met haar topsportcarrière. Ze
keert terug bij DSM, waar ze tot
vorig jaar werkte als chemisch
analist. Kamphuis (30) wil ook
weer gaan werken ('de gynaecolo
gie wacht'), maar ziet het WK
van volgend jaar in Winterberg
ook lonken.
De wedstrijd op de relatief simpe
le olympische baan kende overi
gens een schitterende ontkno
ping. In de laatste run verspeel
den de Amerikaansen Elana
Meyers en Lauryn Williams hun
voorsprong op de Canadezen Kail-
lie Humphries en Heather Moyse.
Remster Williams zag daarmee
een unieke gouden medaille verlo
ren gaan. Ze zou de tweede per
soon worden met goud op zowel
de Zomer- als de Winterspelen.
Williams won in 2012 goud op de
vier keer 100 meter estafette. In
2004 won ze individueel zilver op
de 100 meter. Eddie Eagan blijft
daardoor als enige in de boeken
met zomer- en wintergoud. Hij
won in 1920 in Antwerpen het
boksen en twaalf jaar later in La
ke Placid het bobsleeën.
Twee weken. Veertien lange
dagen. Terwijl Carien Klei
beuker zich in Sotsji voorbereid
de op haar olympische 5 kilome
ter, moest ze haar man en 5-jarige
dochter Annemijn missen. Via in
ternet was er wel contact, maar
even lekker knuffelen met haar
dochter was er niet bij. Totdat
schaatscoach Jillert Anema giste
ren buiten alle olympische proto
collen om de kleine Annemijn
van de tribune haalde en op het
middenterrein weer neerzette.
Van achter een zilveren paaltje
keek Annemijn in haar rode win
terjasje toe hoe haar moeder het
podium opstapte. Carien Kleibeu
ker ontwaarde haar dochter en
kon een traan niet onderdrukken.
Ze besefte hoe haar man en doch
ter zich telkens maar weer opoffe
ren voor haar, de 35-jarige schaats
ster die vandaag op Medal Plaza
het brons krijgt omgehangen.
Daarmee is ze de oudste Neder
landse medaillewinnaar bij de
Winterspelen.
Geboren in Rotterdam en opge
groeid in Eindhoven streek Ca
rien Kleibeuker in 2001 voor het
schaatsen neer in Heerenveen. Ze
bereikte als langebaanschaatser
de Spelen van 2006 in Turijn,
maar verknalde haar 5 kilometer
(tiende). Een jaar later stopte Klei
beuker, ze trouwde en beviel in
december 2008 van Annemijn.
Niet veel later stond ze toch weer
op de schaatsen. Eerst om haar
voormalige ploeggenoten te trai
nen, niet veel later om ze er weer
af te rijden. De tweede loopbaan
van Kleibeuker duurde tot 2011.
Maar ook daarna trok ze de schaat
sen weer aan. „Ik ben verliefd op
die sport", zei ze. „Ik kan zo genie
ten van een paar mooie klappen."
Perfect schaatsen, daar houdt ze
van. Net als van trainen.
Gelukkig is Carien Kleibeuker
ook goed in plannen. Gezin, haar
werk als fysiotherapeute en
schaatsen weet ze in een agenda
te proppen, al is dat niet altijd
even gemakkelijk. „Soms voel ik
me schuldig. Als ik voor het OKT
of de Spelen twee weken vrij
moet nemen en geen loon ont
vang, dan vraag ik me wel eens af
of ik wel het goede doe. Gelukkig
zijn mijn man Robert en Anne
mijn ook flexibel."
Dat kwam goed uit toen de mara
thonschaatsster dit seizoen be
sloot ook maar weer een serieuze
gok te wagen op de langebaan.
Een World Cup meepakken en
misschien zou ze acht jaar na het
echec van Turijn nog wel eens
naar de Spelen kunnen. De sche
ma's die Jillert Anema schreef en
de trainingen van Jack de Rijke
misten hun uitwerking niet. Met
de snelste tijd plaatste Kleibeuker
zich eind december voor Sotsji.
Tien dagen geleden streek Klei
beuker neer in Sotsji. Ruim op
tijd om te wennen aan het olym
pische ijs. Dat bleek een lastig pro
ces. De ene training liep het, de
andere totaal niet.
Misschien dat Carien Kleibeuker
daarom wel zo slecht sliep in de
nacht voor haar race. Bloedner
veus was ze. De tranen vloeiden
gisteren daardoor al vóór de wed
strijd. De spanning was intens en
werd na haar race alleen maar gro
ter. Ze zag hoe de Russin Olga
Graf, de Duitse Claudia Pechstein
en de Nederlandse Yvonne Nauta
hun tanden stukbeten op haar
tijd. En hoe de Tsjechische Marti
na Sablikova naar goud en Ireen
Wüst naar zilver schaatsten. „Ik
dacht na mijn race dat het niet ge
noeg zou zijn." Maar dat was het
wel. Haar dochtertje zag het ook.
„Je dacht dat je geen medaille
had, hè mam?", zei Annemijn na
de huldiging op het middenter
rein. „Maar gelukkig heb je er wel
één." Daarna vielen moeder en
dochter elkaar weer in de armen.
Wat een contrast. Achttien uur na
het titanengevecht op de 10 kilo
meter, lopen de coaches van Jorrit
Bergsma en Sven Kramer door de
Adler Arena. De een teneergesla-
gen, de ander nog altijd euforisch.
Het is de vraag of de lach the day
after nog van het gezicht van Jil
lert Anema af te krijgen is. „Het
schijnt dat ik in mijn slaap heb lig
gen lachen", zegt de coach van
Bergsma. „De blijdschap wil ge
woon niet weg." De slappe lach
slaat toe.
Een paar minuten eerder is Ge
rard Kemkers langs geweest. De
coach van Sven Kramer praat be
deesd, is zichtbaar in mineur. Een
nieuwe dag, een nieuwe afstand.
Hij concentreert zich nu op Ireen
Wüst die de 5 kilometer gaat rij
den. Maar de pijn is nog niet weg.
Hij verontschuldigt zich bijna.
„Ik sta hier met inmiddels twee
keer goud en vier keer zilver,
waarbij een aantal zilveren dicht-
SCHAATSEN
Esmé Kamphuis en Judith Vis (rechts) juichen nadat ze op het tv-scherm
zien dat ze zijn gestegen naar de vierde plek. foto Soenar Chamid/VI Images
door Rik Spekenbrink
Esmé Kamphuis
Tranen voor en na
door Johan Stobbe
Carien Kleibeuker lijkt vol onge
loof na haar brons op de 5 kilome
ter. foto Leo Vogelzang/VI Images
door Johan Stobbe
Jillert Anema was ook gisteren
nog een blij man. foto VI Images
Een dag na de zinderende 10
kilometer was Jillert Anema
high van geluk en straalde bij Ge
rard Kemkers het chagrijn nog van
zijn gezicht.
