Nood breekt soms wet
bij Dow in Terneuzen
J
Fijne avond
Allerrijksten in de provincie
schenken vaker aan goed doel
en/of helpen ondernemers.
66 De meeste
22 ZEELAND
KAPITAAL
donderdag
Gesloten, meldde het
bordje op de voor
deur van het restau
rant waar we samen
met een paar vrienden een
vorkje en een glaasje zouden
doen. Gesloten? Hoe kan dat
nou? We hadden toch gereser
veerd? En die reservering was
toch bevestigd? Een beetje bo
zig liepen we het Vlissingse
duister in. „Wij weten nog wel
een leuk restaurantje in de
buurt", zeiden onze vrienden.
Jammer: ook gesloten. Dat tent
je daarnaast dan misschien?
We drukten onze neuzen tegen
de ramen: geen kip te beken
nen. En zo belandden we uitein
delijk in een café-restaurant
waarvan ik de naam onvermeld
zal laten om de uitbater voor
een faillissement te behoeden.
Of er nog een tafeltje voor vier
vrij was, informeerden wij. Dat
was het geval. Helaas. Het gezel
schap aan de tafel naast de on
ze was van de lawaaierige soort
en de geluidsoverlast die het
clubje veroorzaakte nam toe
naarmate er meer glaasjes gele
digd werden. Deden ser
veerster en ober een poging om
onze buren tot enige kalmte te
manen? Welnee, zij vertoonden
zich slechts aan hun tafel om
hun glazen bij te vullen. Wij in
tussen prikten stilletjes - ge
noeglijk bijkletsen was gezien
de herrie van de belendende ta
fel volstrekt onmogelijk - in on
ze borden. „Heeft het ge
smaakt?", informeerde de ser
veerster. Nou nee, luidde onze
recensie: de sliptongetjes wa
ren melig en papperig, de kalfs-
fïlet was te rauw - niet te vre
ten dus. Wat volgde waren
geen excuses en van een goed-
makertje was evenmin sprake.
We konden het doen met de
mededeling: „Zo bakt de kok
de tongetjes altijd." „Zegt u dan
maar tegen de kok dat hij voor
zijn sliptongexamen is gezakt",
riposteerden wij enigszins balo
rig. Toen één van de dronken
droppies van het aanpalende ta
feltje wat al te opdringerig
werd en aan mevrouw Van
Dam ging zitten plukken, beslo
ten we dat het de allerhoogste
tijd was om in onze jas te schie
ten en het etablissement te ver
laten. „Een fijne avond nog",
riep de ober ons na. Buiten be
gon het te motteren. Ook dat
nog.
Het citaat kwam woensdag ter
sprake op de tweede zittingsdag
van de rechtszaak tegen Dow over
zeven milieu-incidenten in de pe
riode 2005-2008. Rechter G. Piek
confronteerde Roel Adriaansens,
directeur veiligheid en milieu bij
Dow, met de uitspraak en ook de
zinsnede 'vroeger loosden we
veel benzeen in de Westerschel-
de, maar dat mag je nu niet meer
zeggen'.
Adriaansens zat er duidelijk mee.
Hij reageerde 'dit soort uitspra
ken niet graag te horen'. Een hoge
re leidinggevende had ze gebe
zigd. „Een cultuurdrager", noem
de Piek hem, iemand dus met een
voorbeeldfunctie die moet uitdra
gen dat Dow veiligheid en milieu
bescherming bovenaan stelt. Piek
toonde ook enig begrip voor de
uitspraken die zijn gedaan op het
hoogtepunt van een noodsituatie.
„Het zullen de uitingen zijn van
een machocultuur."
De noodsituatie betrof een inci
dent uit maart 2006. Een onder-
houdsstop van de ethyleen 3-fa-
briek zat eraan te komen. De fa
briek moest schoon gespoeld wor-
den. Na het spoelen bleek er on
verwacht nog veel monocyclische
aromatische koolwaterstoffen in
het afvalwater te zitten. De ge
plande verwerking in de biologi
sche zuivering kon niet doorgaan,
want die zou dan op tilt slaan,
waarvan de hele Dow-site veel
last zou hebben. Toen is als nood
maatregel besloten het afvalwater
te lozen.
Nood breekt wet in zo'n situatie,
waarbij Adriaansens aantekende
dat dit soort incidenten nauwe
lijks meer voorkomt. „Midden ja
ren negentig waren er wel zeven
tig, vorig jaar één."
Veel verbeteringen zijn dus door
gevoerd. Dow werkt daar wereld
wijd aan. Uit elk incident wordt
lering getrokken. Dow Terneuzen
presteert op het gebied van veilig
heid en milieu over het algemeen
ook steeds beter. Dat het bedrijf
zich nu voor zeven zaken moet
verantwoorden, heeft, zei Adriaan
sens woensdag tot slot, dan ook
'redelijk wat reuring' veroorzaakt,
ook bij het moederbedrijf in Ame
rika. „Zeker omdat de behande
ling ruim vijf jaar op zich liet
wachten."
De rechters komen vrijdag naar
Dow, dinsdag zal de officier van
justitie in Middelburg haar visie
op de feiten geven.
Deze zaak heeft redelijk
wat reuring veroorzaakt bin
nen Dow, ook in Amerika
Zeeland telt naar schat
ting vierduizend miljo
nairs. Waar wonen ze,
hoe hebben ze fortuin
vergaard en wat doen
ze met hun miljoenen? Directeur
Patricia van Damme van private
bank ABN Amro MeesPierson in
Zeeland licht een tipje van de
sluier op.
Het was de spreekwoordelijke
klap op de vuurpijl. Dankzij de
Postcodeloterij kreeg Zeeland er
op nieuwjaarsdag in één keer ne
gen miljonairs bij. Meespelende
bewoners van de Koningin Bea-
trixlaan in Vrouwenpolder vielen
met hun neus in de boter. Hun
postcode 4354 BK was goed voor
de helft van de hoofdprijs van
42,9 miljoen euro. Hebben de
nieuwe rijken van Vrouwenpol
der al aan de deur van ABN Amro
MeesPierson geklopt? 'Verkeerde
vraag', zegt een besmuikt glimla
chende directeur Patricia van
Damme. In de wereld van de pri
vate bankiers geldt de gouden re
gel dat je nooit met derden over
je klanten spreekt. „Discretie
staat bij ons hoog in het vaandel."
ABN Amro MeesPierson werkt sa
men met verschillende loterijen
zoals de Staatsloterij, Lotto en
Holland Casino, om mensen te be
geleiden die via een loterij of maz
zel op de speeltafel plotseling kun
nen bogen op een saldo met (mi
nimaal) zes nullen. „We hebben
specialisten in huis die loterijwin
naars helpen met een financiële
strategie. Als je in één klap heel
rijk bent geworden, staat je we
reld op zijn kop. Je moet een nieu
we balans zien te vinden."
Het kan twee kanten op.
Het plotseling verworven
fortuin voelt doorgaans
als een zegen. Geld biedt je de
kans om keuzes te maken. Je kunt
eindelijk die cruise maken, je kin
deren zonder financiële kopzor
gen laten studeren of eerder met
pensioen gaan. Er zijn ook geval
len waarbij de nieuwe rijkdom
knelt. Vrienden die om een le
ning vragen of bedelbrieven die
dagelijks in de bus vallen. Het
kan vriendschappen beïnvloeden,
zelfs beschadigen. Ook relaties
kunnen onder druk komen te
staan, als de ene partner vermo
gend wordt en de ander niet. De
plotselinge weelde kan dan gaan
wegen. Stress en lichamelijke
klachten kunnen de kop opste
ken. Ook angst om het fortuin te
verliezen, kan tot allerlei geeste
lijke en fysieke klachten leiden.
Er bestaat zelfs een term voor:
Sudden Wealth Syndrom.
Van Damme adviseert loterijwin
naars dan ook niet over één nacht
ijs te gaan. „Parkeer die miljoenen
eerst eens een paar maanden op
een spaarrekening. Laat het lekker
afkoelen, zodat je je hoofd vrij
kan maken om later weloverwo
gen beslissingen te nemen. Zeg
niet meteen je baan op. Je moet
eerst kijken wat je fortuin finan
cieel betekent. Hoe groot is het be
drag, wat kun je ervoor kopen,
kun je eerder met pensioen? Dat
laatste hangt af van je leeftijd.
Voor iemand van 60 is dat een op
tie. Ben je 35, dan is dat financieel
gezien vaak geen reëele mogelijk-
miljonairs hebben
hun geld verdiend
door hard te
werken
heid. Tja en ik zeg ook altijd:
schreeuw het niet van de daken,
al is dat bij zo'n Postcodeloterij
met alle media-aandacht nogal las
tig. Maar heb je een miljoen euro
gewonnen, zeg dan tegen familie
en vrienden dat je een ton hebt
binnengesleept. Dat voorkomt te
veel gebedel. Een leugentje om
bestwil is in zo'n situatie best ge
oorloofd."
Van de vierduizend miljonairs die
Zeeland volgens de laatste cijfers
van het Centraal Bureau voor de
Statistiek (CBS) telt, is slechts een
fractie de gelukkige winnaar van
een loterij, weet Van Damme.
„De meeste miljonairs hebben
hun geld verdiend door hard te
werken. Van onze cliënten is de
helft ondernemer. De andere
helft beschikt over familievermo
gen. Dat kan bijvoorbeeld om een
oud-ondernemer en zijn familie
gaan. Onze cliënten zijn door de
bank genomen veertigplus, maar
er zitten ook jongeren bij. Je ziet
wel een verschuiving. In de jonge
re regionen neemt het aantal ver
mogende vrouwen toe. Er staat
een nieuwe generatie op."
Mensen die hun schaapjes op het
droge hebben, wensen hun ver
mogensbeheer te bespreken in
een rustige, comfortabele en.dis-
crete ambiance. Daarom huist
MeesPierson in een statig pand
aan de Gróte Markt in Goes, om
het verschil met de 'gewone' ABN
Amro te markeren. Een 'fullservi-
ceteam' van zestien specialisten
Willem van Dam
Voor meer columns: www.pzc.nl/columns
door Harmen van der Werf
MIDDELBURG - Doet zich een inci
dent voor bij een chemisch bedrijf
als Dow, wat doe je dan? Snel en
adequaat handelen, met zo weinig
mogelijk gevolgen voor de gezond
heid van mensen, het milieu en
ook de bedrijfsvoering. En dan
wordt er wel eens wat gezegd wat
achteraf niet zo slim is, zoals 'we
dumpen die klerezooi'.
Miljonair showt
zelden fortuin
door Frank Balkenende
Roel Adriaansens
Patricia van Damme
Directeur Patricia van Damme van ABN Amro MeesPierson Zeeland.
foto Mechteld Jansen
