Vrees voor een kil, koud,
commercieel poppodium
bijzondere stap voor een raadslid'
'Een heel
66 Wat houden we
straks eigenlijk
nog over? Een
pand waar De Piek
op staat?
24 WALCHEREN
Botsende visie Cultuurwerf en
vrijwilligers op toekomst van
poppodium De Piek in Vlissingen.
De gemeente
Middelburg doet
een groter beroep
op het vermogen
van mensen in
armoede om zelf
hun situatie te
verbeteren.
MIDDELBURG - Bij de bestrijding
van armoede moeten mensen zelf
meer hun best doen uit de proble
men te komen. De gemeente wil
een vangnet blijven bieden, maar
zal tegelijkertijd een groter be
roep doen op de zelfredzaamheid
van mensen.
Dat is de kern van het nieuwe ar
moedebeleid dat de gemeente
met ingang van 2015 zal invoeren.
Zij gaat daarbij meer dan nu uit
van de 'eigen kracht' van mensen
om zelf of met hulp van familie,
vrienden en buren problemen op
te lossen. De verwachting is ook
dat mensen die geld kunnen mis
sen, bereid zijn dat te geven aan
hen die het nodig hebben.
Binnen de gemeenteraad leven
twijfels over deze aanpak, bleek
gisteravond tijdens een vergade
ring van de commissie maatschap
pelijke zaken. Met name Groen
links en LPM denken dat mensen
die in armoede leven niet de stap
durven zetten om anderen om
hulp te vragen. „De meesten spre
ken daar niet over omdat zij zich
schamen", waarschuwde Leny
van den Heuvel (GL). Wim Steke-
tee van de LPM viel haar bij. „Het
is onbespreekbaar dat je aan fami
lie of buren om een nieuwe was
machine moet vragen. Je schaamt
je kapot als je dat moet doen."
De PvdA was het daar deels mee
eens, zei Nellie de Bont. „Mensen
die echt door het ijs zakken, moet
je eerst op weg helpen. Daarna
moet je dat monitoren en pas
daarna komt zelfredzaamheid in
beeld. Als we het zo doen, zijn we
op de juiste weg. We moeten min
der star zijn. Deze gedachte is zo
gek nog niet."
CDA en Duurzaam Rood gaven
de keuze voor meer zelfredzaam
heid nadrukkelijker het voordeel
van de twijfel. Het zal 'anders'
worden, maar dat is niet hetzelfde
als 'slechter', stelden zij.
Wethouder Chris Simons (WD,
sociale zaken) bekende dat de ge
meente bij de bestrijding van ar
moede op twee gedachten hinkt.
„We willen nog steeds het vang
net zijn dat mensen nodig heb
ben. Maar we willen ook dat de
problemen zo snel mogelijk wor
den opgelost, zodat mensen zich
zelf weer gaan redden." Hij onder
schreef de visie van de PvdA dat
in de armoedebestrijding diverse
fases doorlopen moeten worden
en dat mensen dus niet aan hun
lot worden overgelaten.
De gemeenteraad wil niet bezuini
gen op het armoedebeleid. Een
korting van een kwart miljoen eu
ro is eerder al afgewezen. Overi
gens is het armoedebeleid een
'Open-einderegeling', stelde Sim
ons. Als er geld overblijft, gaat dat
in het spaarpotje van de gemeen
te; maar is er geld te kort, dan
moet de gemeente dat hoe dan
ook bijbetalen.
De nieuwe regels voor minima en
mensen met een baan maar een
laag inkomen, worden in de loop
van het jaar verder' uitgewerkt. Ze
gaan per 1 januari 2015 in, zei Sim
ons. „We willen de regels per jaar
vaststellen en indien nodig aan
passen, zodat we mensen niet hal
verwege met allerlei veranderin
gen moeten confronteren."
VLISSINGEN - Vrijwilligers van De
Piek zijn bang dat het ontslag van
bedrijfsleidster Ellen Gellman het
begin van het einde is. Gellman
was ruim twintig jaar het gezicht
van het poppodium in Vlissingen.
Maandag kreeg ze te horend dat
ze niet meer welkom is.
Gellman zelf wil niet veel zeggen.
Wel dat ze verrast is dat haar con
tract is opgezegd en dat ze ver
baasd is over het tempo waarin al
les gaat. „Er zitten zelfs nieuwe
sloten op de deur van De Piek."
En dat is pijnlijk. „Mijn hart en
ziel zitten in De Piek."
De vrijwilligers zijn de kurk waar
op het podium drijft, zegt ze. „De
kracht van De Piek is de goede uit
straling, de verbondenheid tussen
mensen. Dat is wat De Piek tot
De Piek maakt. Ik ben niet tegen
vernieuwingen, maar wel met res
pect voor mensen."
Gellman is populair: zij is degene
die - tot begin van de week - de
vrijwilligers aanstuurde. „Het is
een hele hechte club", zegt een
jonge vrijwilliger. „We doen het
natuurlijk voor De Piek, maar ook
een beetje voor Ellen. Daarom
doen we het werk met zoveel in
zet." Bij De Piek werkt een groep
van ongeveer twintig tot dertig
mensen, jong en oud, sommige
wat vaster dan anderen. Veel vrij
willigers zijn via familieleden bij
De Piek gekomen, vertelt één van
hen.
„Ik kan natuurlijk niet voor ande
re vrijwilligers spreken", zegt
Han Roose. „Maar ik vind het niet
te begrijpen." Roose is samen met
Gellman jarenlang het gezicht
van De Piek geweest. 'Ellen en
Han' zijn ver buiten de Hellebar-
dierstraat een begrip. Roose was
zelfs één van de oprichters, in
1970. Hij is nu vrijwilliger. „Het is
flink hommeles", zegt Roose.
„Het komt er eigenlijk op neer dat
er een andere koers wordt uitge
zet. Er wordt nu gezegd dat Ellen
overal in tekort schiet, terwijl ze
alleen maar bezig is geweest om
de Piek te laten voortbestaan."
„We zijn totaal overdonderd",
zegt een oudere vrijwilliger die
anoniem wil blijven. „Alles wat er
nu gebeurt, gaat ten koste van de
identiteit van De Piek. De sfeer
en de aankleding is al aangepast.
Wij zijn bang dat de Piek een
koud en kil podium moet wor
den, maar wij zitten er met ons
gevoel in. Het huiskamergevoel
dat altijd in de bar was, is nu al
weg. Als je de identiteit van De
Piek wil ondermijnen, dan moet
je Ellen weghalen."
PiEKGESCHIEDENiS
Voor de medewerkers is volstrekt
onduidelijk wat er in de nabije
toekomst gebeurt, zeggen ze.
„Steeds meer optredens zijn bui
ten De Piek, in het Arsenaalthea
ter bijvoorbeeld. Ze willen de
commerciële kant op. Wij investe
ren er allemaal heel veel tijd in,
en dat geeft allemaal niets, maar
we willen wel weten waar het
heen gaat en wat er in de toe
komst gaat gebeuren. Zodat ook
wij niet ineens te horen krijgen:
je past niet in de toekomstvisie,
stap maar op."
De Cultuurwerf zou de vrijwilli
gers moeten koesteren, vindt de
oudere medewerker. „Het grote
goed van een organisatie als De
Piek zijn de vrijwilligers. Dat is
het kloppend hart. Dat willen we
ook zijn, we willen niet als voet
volk worden behandeld. Je kunt
aan mensen die er in hun vrije
tijd staan, niet dezelfde eisen stel
len als aan professionals."
Als 'het zo door gaat', wordt De
Piek de nek omgedraaid, voor
spelt Roose. „Wat hou je straks
nog over?", vraagt een medewer
ker. „Een pand in de Hellebardier-
straat waar 'De Piek' op staat.
Maar dat is niet hetzelfde. Waar
gaan we heen, dat is de grote
vraag nu."
„Er zal wel een aantal vrijwilli
gers opstappen"; zegt de jongere
vrijwilliger. „Maar zelf wil ik het
nog wel even aanzien. Het is niet
zo dat iedereen er gelijk spontaan
mee stopt. Het is een geweldige
plek, en er zal wel heel veel veran
deren, maar dat wil volgens mij
niet zeggen dat De Piek niet door
kan."
1
Om die reden, zo zegt hij, zet zijn
fractie een heel zwaar middel in.
Hij hoopt nu via de Wet Open
baarheid Bestuur (WOB) af te
dwingen dat het college alsnog
die gevraagde opening van zaken
geeft. Die wet is vooral bedoeld
voor burgers zodat ze achter infor
matie kunnen komen die de over
heid in eerste instantie niet wil
prijsgeven. In dit geval vragen
raadsleden, ze vormen het hoog
ste gezagsorgaan binnen de ge
meente, om informatie waar ze
feitelijk toch al recht op hebben.
Kraan erkent dan ook dat de keu
ze voor een WOB-procedure wel
heel bijzonder is. „Maar we moe
ten wel omdat het college tot nu
toe weigert die informatie vrij te
geven." Raadsgrifïier Edwin Israël
noemt de stap van de LPM 'heel
erg bijzonder'. „Vooral omdat een
raadslid op grond van de Gemeen
tewet recht heeft op alle informa
tie die binnen de gemeente aan
wezig is." Wethouder Saskia Sza-
rafinski vindt daarom het verzoek
van de LPM 'ook erg bijzonder'.
Volgens haar heeft de LPM al zo
wat alle informatie kunnen in
zien. Een deel is wel vertrouwe
lijk ter inzage gelegd, aldus de
wethouder. Momenteel zijn haar
ambtenaren alle informatie aan
het verzamelen en zal alles naar
Kraan worden gestuurd, zo be
looft ze. Ze laat daarbij wel weten
dat een deel vertrouwelijk wordt
verstrekt. En ze kan op voorhand
niet aangeven wanneer alles is ver
zameld. Maar ze gaat er wel van
uit dat Kraan en zijn fractiegeno
ten nog voor de verkiezingen van
maart alles hebben.
Kraan op zijn beurt zegt met gro
te stelligheid dat het college 'echt
niet alle informatie ter inzage
heeft gelegd'. Hij is blij dat hij nu
alles krijgt. En hij laat ook weten
dat er een grote kans is dat hij
zijn collega's van de gemeente
raad gaat vragen om in alle open
baarheid te kunnen discussiëren
over de inhoud van de verstrekte
documenten. Hij stelt dat, zover
hij nu kan overzien, het college in
het verleden de juridische noch
de financiële consequenties goed
heeft laten uitzoeken toen er be
sloten werd om te stoppen met
het bouwen van een theater en
parkeergarage aan de kop van de
Korte Noordstraat. „Je denkt toch
niet dat ik als raadslid akkoord
was gegaan met stoppen van dat
bouwproject als ik had geweten
dat dat de gemeente vele miljoe
nen zou kosten." Hij wijst er tot
slot op dat bijna vier jaar geleden,
bij het formeren van de huidige
coalitie, afgesproken is dat er na
de afhandeling van de schade
claim een onderzoek komt naar
de oorzaken van de bouwputpro-
blematiek. Kraan: „Maart vorig
jaar is de claim afgehandeld. Nu
willen we ook kijken hoe het zo
ver kon komen."
Zelf meer
doen tegen
armoede
door Maurits Sep
door Nadia Berkelder
Vrijwilliger
De Piek is in 1970 opgericht, aan
vankelijk niet als poppodium,
maar als sleep-in, destijds nog in
de voormalige huishoudschool aan
het Groenwoud.
In 1972 verhuisde de Piek naar
het huidige pand aan de Hellebar-
dierstraat.
Na Paradiso in Amsterdam en Bi
belot in Dordrecht is De Piek het
oudste podium van Nederland.
In de ruim veertig jaar dat de Piek
bestaat, is al een paar gedreigd
met sluiting. Halfjaren negentig
leidde dat tot acties. Ook ruim
een jaar geleden werd nog gespro
ken over sluiting van het podium.
Bij het veertigjarig jubileum van
De Piek verscheen een boek over
de geschiedenis.
door Emile Calon
MIDDELBURG - Fractievoorzitter
Piet Kraan (Lokale Partij Middel
burg) vreest dat het dagelijks be
stuur van de gemeente Middelburg
niet voor de verkiezingen van
maart dit jaar opening van zaken
geeft over de bouwput. Hij stelt
vast dat hij al bijna een jaar lang
vraagt om het openbaar maken
van de belangrijkste documenten,
maar dat tot nu toe er alleen maar
vertragingstactieken zijn toege
past.
