Zes dingen die u moet
weten over de nieuwste
subsidieruzie.
14 SPECTRUM
4_
opinie
Dus zitten we volgens Daamen, en
met hem veel anderen, met teveel aan
bod van het één, terwijl de vraag naar
het ander niet beantwoord kan wor
den. Daamen wil dus wel keuzes ma
ken. Hij stelt: „Waarom moeten we in
deze tijden van bezuiniging monu
menten in stand houden die we ook
aan de markt kunnen overlaten, of
zelfs kunnen outsourcen, terwijl er zo
veel anders is dat we nu niet goed, of
onvoldoende kunnen steunen? Moe
ten we het hele kunstsubsidiebeleid
dus niet eens omgooien?"
4: Zitten we op die rel te wachten?
Daamen wil niet bezuinigen, maar
stelt een vraag: moeten we niet eens
gaan nadenken of we de markt niet
verkeerd beïnvloeden? Móeten we de
melkveehouders in de kunst subsidië
ren, terwijl niemand melk drinkt, of
moeten we zorgen dat er speciale
melk gemaakt wordt, zodat die paar
mensen die dat willen, melk kunnen
drinken? Of moeten we melk importe
ren uit Amerika en daarvan zelf juist
meer kaas gaan maken? Het is een rel
geworden. De sociale media ontplof
ten, een paar vernissages en première
feestjes verzuurden ter plekke. Nie
mand zit te wachten op een herope
ning van het debat over kunstsubsi
dies, zeggen de mensen, en de minis
ter steunt hen.
En waar staat de Raad voor Cultuur in
dit verhaal? Daar zit die Melle Daa
men toch in?
5: Wat doet die raad eigenlijk?
De Raad voor Cultuur is al een tijdje
de weg kwijt. De vorige voorzitter, Els
Swaab, kreeg zo'n enorme ruzie met
staatssecretaris Halbe Zijlstra over
diens bezuinigingseisen, dat ze in 2011
met slaande deuren vertrok. Een nieu
we voorzitter werd door Zijlstra aan
gesteld, en die moest natuurlijk van te
voren al akkoord gaan met de bezuini
gingen. Niemand wilde die baan, be
halve ]oop Daalmeijer. Sinds hij er de
scepter zwaait, brult de Raad voor Cul
tuur niet meer. In plaats van gepeper
de, weldoordachte adviezen stuurt de
Raad voor Cultuur tegenwoordig be
scheiden briefjes naar Halbe Zijlstra's
opvolgster Jet Bussemaker.
De minister heeft al een paar advie-
e kunstwereld is
in rep en roer. Op
nieuw. En dat alle
maal door één
open brief in een
krant. Die brief
noopte zelfs de
minister van cultuur tot een reactie.
Dus dan is er wat aan de hand. Ie
mand uit de kunstwereld zelf, een
man die iedereen vertrouwde als 'een
van onze jongens', heeft geschreven
dat er hier en daar wel eens iets teveel
kunstaanbod is. Melle Daamen, om
wie hier hier gaat, schreef het alle
maal in wat felle bewoordingen op.
1: Melle wie?
Melle Daamen is een belangrijk fi
guur in de wereld van de kunsten. Hij
was baas van de Mondriaanstichting,
die subsidies verleende aan beeldend
kunstenaars, en hij is nu directeur
van de Amsterdamse Stadsschouw
burg. Maar Melle Daamen zit ook in
de Raad voor Cultuur, het onafhanke
lijke adviescollege van de minister
van Onderwijs, Cultuur en Weten
schappen. De kop boven zijn artikel
luidt: 'Topballet kun je ook uit Peters
burg laten invliegen'.
2: Kan ballet vliegen?
Hij schrijft: „waarom moeten wij hier
in Nederland voor vele miljoenen sub
sidie een balletgezelschap als Het Na
tionale Ballet in stand houden, terwijl
dat precies dezelfde balletten uitvoert
als het wereldvermaarde Mariinsky
uit Petersburg? Kun je niet een deel
van die miljoenen voor dat eigen dure
gezelschap en al die balletscholen re
serveren om dat Russische ballet een
paar keer hierheen te laten vliegen, zo
dat je de rest van dat geld kunt beste
den aan culturele dingen waar Neder
land echt uniek in is, en die nergens
anders gemaakt kunnen worden?" Er
zijn mensen die dat een interessant
idee vinden.
3: Moeten we kunst importeren?
Wellicht. Belangrijker is dat het een
keuze betekent. Bij de afgelopen bezui
nigingsoorlog heeft de Raad voor Cul
tuur geen echte keuzes gemaakt. De
raad wankelde achter de feiten aan.
Kan ballet
vliegen?
Wijbrand
Schaap is cul-
tuurjournaiist
en werkt voor
diverse landelij
ke dagbladen
en vaktijdschrif
ten. Hij is daar
naast hoofdre
dacteur van het
Cultureel Pers
bureau, dat zich
richt op online
cultuurverslag-
geving. Eerder
was hij recen
sent voor meer
dere dagbladen.
door Wijbrand Schaap
