In machine ghost in kerk
op zoek naar emoties
Tlirnclubs op cursus
Hai Raymond,
Onrust om brief over reumazorg
KOESTERCHALLENCE
24 ZEEUWS-VLAANDEREN
De band, want dat is in machine
ghost toch bovenal, doet overigens
niet zijn best om esoterisch over
te komen. De bezoekers van de
presentatie van de tweede cd van
Stringquartet No 9 op de eerste
zondagavond van december zijn
geen lid van een geheim of ge
heimzinnig genootschap, maar
fans van het eerste uur, vrienden
en bekenden.
Ze zitten in de Catharinakerk, om
dat dat gebouw bij toeval de vaste
oefenruimte van in machine ghost
is geworden. Het was dan ook
niet meer dan logisch om geen
toegangsprijs te vragen, maar be
zoekers een vrijwillige bijdrage
voor de kerk te laten geven, stel
len Marc Suijkerbuijk, Paul van
Meijl en Eddy de Putter.
De drie bandleden kennen elkaar
als voormalige Terneuzense buurt
genoten van kindsbeen af. Als pu
bers speelden ze al met elkaar: ge
woon voor de lol. Ze maakten sa
men muziek, maar niet eerder in
een groep, laat staan als band.
Als er al een initiator van in ma
chine ghost moet worden ge
noemd, dan is het Marc. Die wil
de de muziek die hij eerder als
Corpus Dei de wereld in slinger
de een bredere basis en - vooral
ook - een groter publiek geven.
Dat kon door gedichten of tekst
flarden van gerenommeerde dich
ters en schrijvers (Sylvia Plath,
Thomas Eliot, William Yeats,
Louis Ferdinand Celine, Fjodor
Dostojevski en Franz Kafka) in de
muziek, te verweven en door bij
het afspelen van 'soundscapes'
beelden op de achtergrond mee te
laten draaien.
En hoewel Mare ziet (en vreest)
dat machines de wereld overne
men, laat hij horen dat mensen
de ziel en geest van die machines
besturen. De ghost van de mens
neemt de regie van de machine
over als de mens dat wil. „Half
mens, half machine geeft in ma
chine ghost aan. We trekken de
geest, of zo je wilt de ziel, uit het
materiële via de muziek." Muzi
kanten winnen het meestal van
machines, dus had Mare zijn ma
ten Eddy en Paul nodig. Die za
gen, na een paar keer jammen en
oefenen, de muziek én de vor
ming van een band direct zitten.
Als mensen van vlees en bloed
maken ze live-concerten letterlijk
levendiger. En ze bewijzen dat
muzikanten toch altijd weer an
ders klinken dan geluiden uit een
machine. „We staan altijd open
voor het meespelen van gastmuzi
kanten. We testen nu bijvoor
beeld uit of een cellist wat aan on
ze nummers kan toevoegen",
meldt het trio.
Het contrast in machinaal en men
selijk gevoelig kan groot zijn, doel
stelling blijft om, al dan niet hefti
ge, emoties bij mensen op te wek
ken. „De gedichten en strofen die
in onze nummers worden ver
werkt, zitten er in omdat ze ons
persoonlijk raken", verklaart
Mare.
En hoewel vorm belangrijk is
voor de drie muzikanten willen
ze met muziek hetzelfde bereiken
als hun inspiratiebronnen met
woorden: mensen raken.
Zaterdag 25 januari speelt in machi
ne ghost in de Grote Kerk in Groede.
Thor uit Sas van Gent, Olympus
uit Vogelwaarde, 1\irn'87 uit Oost
burg en EMM uit Terneuzen doen
dat met steun van chemieconcern
Dow. Ze volgen de cursus 'Meer
Vrijwilligers in Kortere Tijd' van
Sportservice Noord-Brabant. In
Spierpijn Ray, spierpijn.
Op plekken waarvan ik
tot nu niet wist dat het
daar zo'n pijn kon doen.
Dat is het resultaat van
mijn eerste weken trainen in
mijn 'Burn Calory groepje'; mei
den en dames die allemaal willen
afvallen en in shape geraken.
Zij trainen al enkele maanden in
tensief en ik loop hopeloos ach
ter. Maar, het eerste resultaat is
er; na kilometers cardio, roeien en
flink bodypumpen drie keer per
week zijn er al kilo's af en ik ben,
volgens het meetlint, wat strak
ker. Maar ik ben er nog lang niet.
Hoeveel er af moet? Ha! Heel wat.
Hoeveel? Zeg ik niet. En ook niet
hoeveel ik nu weeg. Laat ik het er
op houden dat ik volgens mijn
BMI-index nogal te klein ben-
Ik ben eerlijk; ik zegde een paar
weken geleden mijn deelname
aan de Challenge toe, maar zo van
harte was het niet. Ik heb een
gloeiende hekel aan sport. De laat
ste keer dat ik me er aan waagde,
was toen ik nog studeerde, ruim
vijftien jaar geleden. Fitness. Het
duurde niet lang. Ik was het al
snel beu. En ja, toen ging het
hard. Ik ging van curvy, naar mol
lig, naar ronduit te zwaar. En het
bleef een stijgende lijn.
Maar nu is er het besef; als ik er
nü niet wat aan doe, dan komt
het er nooit van. Mijn groepje en
jij houden me gemotiveerd en ik
heb met al onze lezers duizenden
stokken achter de deur. Opgeven
is geen optie. Ik ga die berg op,
niet als slanke den - ik hou graag
nog wat rondingen over -, maar
wel vele kilo's lichter.
Een paar weken geleden ontmoet
te ik voor het eerst Bauke, mijn 'ei
gen' trainer. De man van wie ik
dacht, dat ik hem intens zou gaan -
haten. Maar hij doet het zo leuk, L_| j V pi I 'X
pept ons op, hoort begripvol ons X AvXl
geklaag aan over wat we allemaal
niet mogen eten en maakt zelfs
het wekelijkse weegmoment
draaglijk. Hij sleept me door al
die sporturen. Maar Ray, ik vind
het nog steeds niet leuk, dat spor
ten. Jij hebt inmiddels het licht ge
zien, je roept vrolijk „ik mag
weer!" en staat een kwartier later
gutsend van het zweet op de
crosstrainer. Bij mij is het nog
steeds van te moeten. Laat ik het
maar zo zeggen: ik had heel wat
meer plezier met aankomen, dan
nu met afVallen.
Toitoitoi!
Sheila
aar beginnen
we aan
Nee, ik moet
anders begin
nen. We gaan
het doen! Ik had er graag de woor
den 'gewoon even' bijgezet, maar
zo simpel is het nu ook weer niet.
We moeten aan de bak. Samen,
apart en in een groep. Ik vind het
prettig dat we bij Koesterchallen-
ge kunnen aanhaken, een groep
Zeeuws-Vlamingen die sinds sep
tember onder professionele bege
leiding traint om hetzelfde doel
als wij te halen: het beklimmen
vier praktijkgerichte workshops
zetten de turnclubs vijf stappen
om meer vrijwilligers te werven.
Het plichtsbesef bij de leden
moet worden aangewakkerd, on
der het motto 'iets voor je vereni
ging doen, hoort erbij'. Aan leden
van de verenigingen wordt dan
voortaan ook niet meer gevraagd
óf ze iets willen doen, maar wat
ze willen doen aan vrijwilligers
werk. Zo'n honderd andere vereni
gingen in Nederland volgden eer
der deze cursus.
MIDDELBURG - Reumapatiënten
die bij CZ verzekerd zijn, maken
zich grote zorgen over een brief
van Stichting Reumazorg Zuid
West Nederland. Die ontving de
afgelopen dagen meer dan dui
zend verontruste telefoontjes.
Zeven reumatologen die zich van
af juli 2014 verenigen in Reuma
zorg Zuid West Nederland roe
pen 8800 Zeeuwse en West-Bra
bantse reumapatiënten op voor
2014 hun zorgpolis te veranderen
naar een restitutiepolis. Doen ze
dat niet, dan lopen ze volgens de
specialisten het risico dat behan
delingen niet volledig vergoed
worden en dat ze moeten uitwij
ken naar artsen buiten Zeeland.
De reumatologen, van wie drie in
Zeeland werken, richten een zelf
standig behandelcentrum op. De
belangrijkste reden is een drei
gend tekort aan reumatologen.
Van de zeven gaan er drie binnen
vijf jaar met pensioen. Volgens de
artsen kunnen ze door verzelfstan
diging beter samenwerken en is
het aantrekkelijker voor nieuwe
lingen om in de regio te werken.
CZ heeft voor 2014 geen contract
met het behandelcentrum afgeslo
ten. „Wij moeten dat voor 19 no
vember bepalen. Het behandelcen
trum was er niet klaar voor", zegt
een woordvoerder van CZ. De reu
matologen bestrijden dat.
Volgens CZ hoeven reumapatiën
ten niets aan hun zorgverzeke
ring te veranderen.
door René Hoonhorst
HENGSTDIJK - De Heilige Catharina-
kerk van Hengstdijk past 'in machi
ne ghost' als een handschoen. Ce
luiden uit de laptop annex synthesi
zer (de machine), gitaar en basgi
taar resoneren prachtig tussen de
muren en ramen van het godshuis,
terwijl de mystiek van de muziek
en de vaak poëtische teksten extra
lading meekrijgen door de plaats
van spelen: het altaar.
I Paul van Meijl, Mare Suijkerbuijk en Eddy de Putter (vlnr) vinden in de Hei
lige Catharinakerk nog meer mystieke inspiratie, foto Ronald den Dekker
door Raymond de Frel
TERNEUZEN - Leden van vier
Zeeuws-Vlaamse turnverenigingen
volgen een cursus om hun tekort
aan vrijwilligers op te lossen.
In vijf maanden
PZC-verslaggevers Sheila van Doorsselaer en Raymond de Frel hebben
zich een gezamenlijk doel gesteld: eind mei beklimmen ze de Alpe
d'Huez. Ze haken aan bij het Zeeuws-Vlaamse sportproject Koester-
challenge. Vanaf januari berichten zij in de wekelijkse rubriek Over de
top over hun persoonlijke drijfveer om meer te sporten en anders te
eten. Vandaag geven ze de aftrap. Vanaf januari verschijnt Over de top
elke zaterdag in de PZC.
I Sheila en Raymond volgen aparte train
door Cornelleke Blok
