De plicht
roept
16
loost Eerdmans schuwt ver
bale krachtpatserij niet. Als
lijsttrekker van Leefbaar Rot
terdam treedt hij in de voet
sporen van zijn grote voor
beeld Pim Fortuyn.
chagrijn waarmee politieke discussies vaak gepaard gaan.
Op woorden als 'miezerig mannetje' of 'bedrijfspoedel'
(Geert Wilders) aan het adres van tegenstanders zal je
Eerdmans niet betrappen. Je hebt er niets aan met elkaar
in onmin te verkeren, dat werkt niet. Je mag van mening
verschillen maar het moet met respect blijven."
Die instelling bracht hem ver. Waar collega-Kamerle
den van de aan onderlinge ruzies ten onder gegane Lijst
Pirn Fortuyn (LPF) maatschappelijk besmet bleven, kwam
Eerdmans na een korte periode in de luwte terug op het
politieke toneel. Zijn kracht: zijn babbel en zijn politieke
instinct. Dossiers doorploegen of andere taaie kost hoort
erbij, maar hij is nogal van de hoofdlijnen: „Ik ben geen
Ad Melkert, dat weet ik ook wel."
In 2007 dook hij op als columnist bij BNR Nieuwsradio,
twee jaar later wist hij het wethouderschap Verkeer en
nog zo wat portefeuilles in zijn woonplaats Capelle aan
den IJssel te bemachtigen voor de Leefbaren. En sinds 2011
is er de roemruchte Avondspits, nog te beluisteren tot eind
dit jaar. Nu lonkt Rotterdam.
Ah, Rotterdam. Eerdmans gloeit, van trots. Hij ademt
diep in. Een jongensdroom. Op 6 oktober werd hij geko
zen tot lijsttrekker van Leefbaar Rotterdam (LR), momen
teel samen met de PvdA de grootste partij. „Alle puzzel
stukjes vielen op hun plek. Ik heb de goede leeftijd, mijn
vrouw en ik zijn geland met ons gezinnetje, we zijn ge
zond. En dan die plek. Het voelt als een warm bad. LR is
de bakermat van het Fortuynisme. Ik ben vaak genoeg ge
polst: 'Joost, zou dit wat voor je zijn'. Ik kon wethouder
worden voor de WD. Maar dat klopte niet qua inhoud, en
dit klopt wel." Achter hem hangt de kaart van de regio Rot
terdam. Hij wijst aan: daar helemaal rechts zit hij nu, aan
het einde van metrolijn C, aan een winderig pleintje te
midden van anonieme hoogbouw en grauw beton, wie
weet gebeurt het straks daar, midden op de kaart, aan de
Coolsingel. Hij realiseert zich dat Jjij in de voetsporen van
Pim Fortuyn treedt, zijn held en lichtend voorbeeld, die in
2002 glorieuze momenten in Rotterdam beleefde. Met
machtsvertoon doorbrak Fortuyn de decennialange heer
schappij van de PvdA in de stad. „Het zijn grote voetaf
drukken die ik mag vullen, en dat loopt fijn hoor."
Destijds was Eerdmans secretaris van de toenmalige bur
gemeester van Rotterdam Ivo Opstelten. Het was power,
door Sandra Donker
"y atuurlijk heeft hij grenzen. Echt. Als hij tij-
I dens een uitzending van zijn programma
I Avondspits op Radio 1 iemand aan de lijn
krijgt die roept: ze moeten ze allemaal op-
X hangen, of iets anders weinig subtiels, is het
gesprek gauw klaar. „Dan zeg ik: oké, hartelijk dank voor
uw reactie. We gaan door naar de volgende beller! Maar
dat wil niet zeggen dat men niet gehoord moet worden."
Joost Eerdmans (42) debatteert graag op het scherpst
van de snede. Iedere werkdag tussen half zeven en zeven
uur 's avonds is hij in zijn element; dan kruipt hij achter
de microfoon voor een programma met een onversneden
rechts geluid. Zijn stellingen als: 'Timmermans moet in
grijpen bij de diplomatenbende' of 'Zet veroordeelde pe-
do's in een pedoflat' staan garant voor een half uurtje ste
vig verbaal gooi- en smijtwerk. Mensen haten hem of hou
den van hem.
„Nuances gaan overboord, dat moet ook. Ik zeg altijd:
'Welkom bij Onderbuik FM'. Of: 'Hier is Radio Roeptoe-
ter, rechts heeft voorrang, kom er maar in'. Ook de minder
genuanceerde gevoelens mogen en móeten gehoord wor
den." Met z'ijn bijnaam Joost OngenuancEerdmans heeft
hij geen enkele moeite, zegt hij opgewekt. „Die klopt
toch?" Want als hij ergens een hekel aan heeft, is het dat
dingen onbenoemd blijven. Dat sausje politiek correctheid
dat over een onderwerp heen wordt gegoten, bah. Be
smuikt de andere kant op kijken als gevoelige kwesties
aan de orde komen. Over, om maar iets uit het vaste reper
toire van Eerdmans te noemen, criminaliteit onder allocht
onen, of tbs'ers en criminelen op proefverlof, de toe
stroom van Oost-Europeanen.
„Eén ding vind ik het allerbelangrijkste, dat je duidelijk
moet maken wat je wilt", zegt hij. In een grijs verleden
zag hij hoe bijkans de hele Tweede Kamer zich omdraaide
als de leider van de extreem-rechtse Centrumpartij Hans
Janmaat het woord nam. „Men wilde het gewoon niet ho
ren, topambtenaren incluis. Men was ziende blind, horen
de doof. Je moet altijd luisteren naar argumenten, of je ze
nu abject vindt of niet." Hij zegt het met een glimlach, ont
spannen achteroverleunend in zijn bureaustoel op de tien
de verdieping van het gemeentehuis in Capelle aan den IJs
sel. Op inhoud mag hij hard zijn, als gastheer staat hij ons
blijmoedig te woord, zonder de sikkeneurigheid en het
