Een echte kloek
Als vrouw van een ster, moe
der van vier kinderen en
bazin van vier honden, had
Natasja Froger geen tijd voor
een carrière. Ze maakte van
haar zorgzaamheid een baan.
door Marjolijn de Cocq
Ze zegt het als ze praat over haar kinderen,
over haar kleindochter van 7, over haar vier
'hondenkinderen'. Als ze praat over haar man
de zanger. Over de dingen die ze voor haar
werk mag doen. Morgenochtend om vijf uur
op, om dan om acht uur in Den Haag te zijn om een kin
derwens uit te laten komen. „Hoe leuk is dat?"
Het enthousiasme van Natasja Froger (48) klinkt volko
men naturel. Hier, aan de rand van de Gooise hei, zit een
vrolijke, onopgesmukte vrouw met een hang naar het le
ven. Begint de peuter aan een tafeltje met zijn hardplastic
speelgoed tegen de ramen te rammen, gaat zij mee in zijn
spel. „Ja hè mannetje, daar kan-ie dwars doorheen!" Gooit
een baby een Nijntjeboekje op de grond, leest zij het wel
effe voor. „Kijk eens, hier is je mooie boekje."
Mensen blij willen maken, willen zorgen'voor, willen
helpen; haar televisieprogramma's draaien erom, maar het
is ook haar tweede natuur. Als meisje liep ze uren rondjes
in de bak met haar schilleboerenpaardje, om kinderen met
spasmes en taaislijmziekte een fijne middag te bezorgen.
Als 'vrouw van', echtgenote van een zanger met een vlie
gende carrière, was zij thuis de vliegende keep. Als 'stief
van zijn twee kinderen uit een eerder huwelijk en moeder
van twee eigen zoons was ze op school alles: van luizen
tot leesmoeder.
Ze is niet voor niets jaren stewardess geweest, lacht ze.
En het beperkt zich ook niet tot mensen. Ze scrolt door de
foto's op haar telefoon om haar honden te laten zien. De
lack Russell-terriër Higgins, genoemd naar de oude knor
repot uit de televisieserie Magnum. Evert, 90 kilo New
Foundlander, echt 'huge', maar zó leuk. Saartje, de Spaan
se lellebel, door haar man hoogstpersoonlijk in zo'n tutti
ge ruitjestas opgehaald op het vliegveld van Malaga. Bobby
de Berner Sennenhond, die dol is op de stofzuiger. Vier
honden betekent elke dag zuigen, elke dag dweilen. „Ik
ben een echte Piet Poets, altijd aan het lappen. Maar ik heb
zo veel plezier van ze."
Ze is een kloek, die het liefst 'al haar schatten' om zich
heen heeft, zoals dat vroeger thuis niet was. De vier kinde
ren en hun aanhang, haar kleindochter. „Zondagochtend,
als iedereen nog slaapt, doe ik het huis. Daarna ga ik de
hei op met de honden. En om een uur of twaalf komt ie
dereen uit alle hoeken en gaten tevoorschijn en gaan we
lekker samen ontbijten. Dat zijn echt geluksexplosies."
Haar vader was zeeman, die zat altijd op de boot. „Mijn
moeder heeft er wel altijd voor gezorgd dat we hem zo
veel mogelijk zagen. Als hij 's avonds in de haven lag, haal
de ze ons uit bed, Ik houd zielsveel van mijn moeder,
maar ik was echt een vaderskindje." Later gingen haar
ouders uit elkaar, nu wonen ze allebei in een ander buiten
land, net als haar zus. Alleen een tante heeft ze nog in Ne
derland. En die woont dan net weer op Terschelling.
Froger volgde een opleiding tot medisch secretaresse en
werkte in de praktijk aan huis van een gynaecoloog. Maar
hoe warm ook het gezin, ze miste de gezelligheid van ech
te collega's. Daarom besloot ze te reageren op een adverten
tie van luchtvaartmaatschappij Martinair, die zomerkrach-
ten zocht. Zes jaar lang liep ze met een rood uniformpje
en een rood dopje op haar hoofd. En toen ontmoette ze
René Froger, in Athene. Martinair vloog Ajax naar een Eu
ropacupwedstrijd en hij was daar als trouwe supporter.
Hij trok bij haar in, zijn dochter Natascha en zoon Dan
ny kwamen om de week naar haar Amstelveense apparte-
men. Ze stopte met werken. „Het werd te druk. Een half
jaar nadat we bij elkaar waren gekomen, ging zijn carrière
echt sky high. Geld voor een chauffeur hadden we nog
niet, dus ik reed hem zo veel mogelijk door het land. Koos
Alberts had toen net dat ongeluk gehad, dus ik wilde lie
ver niet dat hij zelf reed. En ik deed het natuurlijk ook om
dat ik vers verliefd was."
Haar leven stond ineens in het teken van twee kinderen
en een ster, een hele omschakeling. „Ik had altijd gewerkt,
al vanaf mijn 14e had ik bijbaantjes. Al zouden we het geld
van de bomen hebben kunnen plukken, werken moest ik
van mijn ouders. Daarna voelde ik me ineens heel werk
loos, daar heb ik wel veel last van gehad. Ik vind het ge
woon lekker mijn eigen geld te verdienen. Ik was bezig
met het schema van René, met de kinderen. René zei: 'Na
tas, dat is al een baan. Hoe wil je hiernaast nog werken?
Tüssen twee en vier 's nachts?"'
Het bleef kriebelen, ze wilde iets voor zichzelf. Al had
ze meegewerkt aan de realitysoap Puur Froger, ze had
nooit aan een televisiecarrière gedacht. Eén ster in de fami
lie was meer dan genoeg. Toen Reinout Oerlemans haar
vroeg als presentatrice, dacht ze dan ook dat ze in de ma
ling werd genomen.
„Ik dacht: niet over je neus wrijven, niet aan je kont
krabben, want ergens hier staat een camera. Ik had Banana
Split een keer geholpen met René en hij had gedreigd:
'Ooit pak ik je terug'. Als ze me hadden gevraagd als
keeper voor het Nederlands elftal, was ik net zo verbaasd
geweest."
Maar René zei: 'Dit kan jij. Als je maar jezelf blijft'. Haar
zoons Maxim en Didier (nu bijna 18 en 16) gingen al naar
school, ze kreeg steeds vaker te horen: 'Hé, ben je er nu al?'
Oké, zei ze, we maken een pilot. En daar moet iedereen
dan heel kritisch op schieten. Is het het niet of is het het
wel? „Ik vond het gelijk énig. Ik had geen vragenlijstje, ik
mocht uitgaan van mijn natuurlijke nieuwsgierigheid. En
ik merkte dat je echt het verschil kunt maken in de levens
van die mensen."
Vaak vergeet ze gewoon de camera. Laatst was er een
jongen die op een driewieler moest leren rijden. Ineens
lukte het, ze zag het vanuit haar ooghoeken en rende jui
chend naar hem toe.
„Terwijl ik net een tekst stond op te nemen. Heel onhan
dig. Heel onprofessioneel ook eigenlijk." Maar tegelijk ook
haar kracht, zoals één van haar redacteuren ooit zei: 'Natas
gaat de mensen helpen en daar moeten wij dan een pro
gramma van maken.'
Ook al neemt ze nu twee programma's tegelijk op, de
deur staat bij haar altijd open. Iedereen kan mee-eten of
blijven slapen, allemaal leuk. Alles kan, maar dan ook al
leen omdat ze strak aan haar eigen ijzeren ritme vast
houdt. Honden uitlaten, huis zuigen, wc's schoonmaken.
Ze verkneukelt zich: „Straks komt Danny, de oudste, ook
hier in Blaricum wonen met z'n meisje. Hij belde net nog.
'Stief, kan ik een ladder lenen?'. Zo noemen ze me, stief,
want Natas heet natuurlijk ook Natas. Maar ik ben een goe
de tweede moeder."
Een tandje minder, erkent ze volmondig, even alles los
laten, gaat haar een stuk minder makkelijk af. In het begin
hield ze ook nog contact met iedereen die in haar program
ma's was geweest. „Ik heb echt moeten leren om de men
sen die een eigen netwerk hebben weer te laten gaan.
Laatst was iemand overleden. Een redacteur belde na de
begrafenis. 'Natas, niet boos worden, maar we hebben het
je niet gezegd en bloemen namens jou en het team ge
stuurd. Anders had je je in 46 bochten lopen wringen om
te gaan'. Hij had gelijk.
„Gelukkig word ik goed beschermd."
foto Freek van Asperen ANP
NATASJA FROGER GEBOREN 14 JUNI 196S IN BRIEUE, ZUID-HOLLAND GETROUWD MET ZANGER RENÉ FROGER KINDEREN: NATASCHA EN DANNY
(UIT RENÉ S EERDERE HUWELIJK MAXIM EN DIDIER) OPGELEID ALS MEDISCH SECRETARESSE. WERKTE ALS STEWARDESS IN 2B06 PRESENTATRICE VAN
TROS PROGRAMMA SCHOONDOCHTER GEZOCHT VOLGDE WENDY VAN DIJK OP BIJ HART IN ACTIE PRESENTEERDE WBLCOMi HOME, ECHT SCHEIDEN EN
BONJE BIJ DE BUREN WERKT VOOR HET ASTMAFONDS, HELEMAAL HEPPIE EN ORANGE BABIES VERVULT KINDERWENSEN IN DE WENSBOOM
