Oude knarren zoeken jong bloed voor de Zeeuwse gf
Met het oog op de ver
huizing van de kazerne
naar Vlissingen, is de
vereniging van oud-mar-
niers COM-Zeeland op
zoek naar jong bloed.
2 SPECTRUM
reportage
Trots en standvastig
kijkt de bronzen mari
nier van beeldhouwer
Titus Leeser uit over
het ceremonieel op
het Oostplein in Rot
terdam. De lauwe de-
cemberzon gaat verscholen achter dat
'K..-gebouw', sist de Zeeuwse afde
lingsvoorzitter Rinus van der Slot van
het Contact Oud- en nog actief die
nende Mariniers (COM) in de rich
ting van de hoge flat. Daardoor is het
kleumen in het dunne colbert, maar
verder geniet hij zichtbaar volop van
de plechtigheid. Goesenaar Hans
Blommaart wijst bewonderend op
een oude man, die staat naast de wit-
gepette en in strak uniform gehulde
groep genodigden. De man draagt een
enigszins vale vilten gleufhoed, mét
goudleerkleurige band omrand. „Dat
is Ben Schierboom. Hij heeft in de ja
ren zestig model gestaan voor het
beeld."
Het Oostplein hoort bij de mariniers,
zoals grondlegger van het korps
Michiel de Ruyter bij Vlissingen. TUs-
sen 1823 en 1940 stond op die plek de
kazerne van Rotterdam, onderge
bracht in het voormalig arsenaal van
de Admiraliteit. In de meidagen van
1940 verdedigden de mariniers met
succes de Maasbruggen. Deze vorm
den een belangrijke verbinding tus
sen het zuidelijk stadsdeel - waar het
Duitse offensief begon - en het cen
trum. De kazerne werd platgebombar
deerd. Ter nagedachtenis aan dit ver
zet werd vijftig jaar geleden (1963) het
herinneringsmonument voor de geval
len mariniers door Prins Bernhard
onthuld.
Elke 10e december komen nog actief
dienende mariniers en oude wapen
broeders in Rotterdam samen om de
verjaardag van het in 1665 opgerichte
korps te vieren. Dat doen ze - om te
beginnen - met een kop koffie en een
plak cake in de Van Ghentkazerne,
even verderop aan het Toepad; het op
leidingscentrum van het Korps. Ruim
voor de aangegeven vertrektijd zitten
de pakweg 150 genodigden en oud-ge-
dienden in een van de bussen naar
het plein aan de Maasoever. De gewa
pende wacht en marinierskapel staan
dan al eventjes in het gelid, klaar voor
de officiële verrichtingen. Terneuze-
naar Dick Dooms, voor een marinier
André Zandee valt ogen
blikkelijk op. Als één van
de weinige jonkies tus
sen de ouwe knarren op
de jaarlijkse feestavond
in de Vlissingse marinekazerne
draagt hij het officiële COM-tenue:
diep donkerblauw colbert met bijpas
sende versierselen. Rechts op de borst
prijkt het vaardigheidsembleem para
chutist. Naast de linker rever een
kleurrijk balkje waarin het vierdaagse-
kruis, de Nederlandse vlag en een
scherpschuttersvaardigheidskruis zijn
verwerkt. En daaronder, pal op het
hart, het teken van het Korps Mari
niers. De baret heeft Zandee thuisgela-
ten. „Dit tenue is bedoeld voor offi
ciële gelegenheden, dus vind ik dat je
het dan ook moet dragen."
Jonkie ben je binnen de gelederen
van het Contact Oud- en actief die
nende Mariniers (COM) al snel als
veertiger. De meeste leden van de
Zeeuwse afdeling zijn de pensioenleef
tijd al ver gepasseerd. Het ledental
daalt door de vergrijzing met het jaar
rap en is ver onder de tweehonderd
gedoken. Maar met de voorgenomen
vérhuizing van de marinierskazerne
uit Doorn naar Vlissingen in 2017,
hoopt het afdelingsbestuur stiekem
op flink wat vers bloed. De evenemen
tencommissie van Dick Dooms (68)
en de zijnen bereidt alvast een warm
welkom voor. „Ze balen natuurlijk
ontzettend dat ze naar een 'uithoek'
worden verbannen. Maar rationeel ge
zien kunnen ze beter in Zeeland zit
ten dan in Doorn. Hier is alles aanwe
zig wat ze nodig hebben. Dus moeten
we hen zien te prikkelen met aanspre
kende activiteiten, die hier gewoon al
volop worden aangeboden: paintbal-
len, kajakken, zeilsurfen en uitstapjes
voor het hele gezin. Dan denk ik ook
aan allerlei bestaande evenementen,
van Concert at Sea tot aan de solex
race in Serooskerke. De jonge garde
huldigt het standpunt dat wij een
oubollige club zijn. En als je hier zo
om je heen kijkt, moet je concluderen
dat het nu gewoon ook zo is!"
Op de feestavond voorafgaand aan de
korpsverjaardagwordt volstaan met
een bescheiden dansje op live mu
ziek, bier voor de mannen, een wijn
tje voor de vrouwen die meegekomen
zijn, en een prijzenloterij. Voor de
43-jarige Marcel Slootmaker en zijn
maatje van het eerste uur Michel de
Bree was de hang naar de onderlinge
verbondenheid van mariniers de voor
naamste reden om zich aan te sluiten
bij de COM. Slootmaker: „Wat dat is?
Dat ontstaat in de opleiding. Je wordt
gevormd tot marinier. Er wordt be
paald hoe je moet staan, hoe je kijkt;
alles! Dat zit op een gegeven moment
in je en raak je nooit meer kwijt."
Zij kwamen in 1990 als dienstplichti
ge bij het korps en werden gestatio
neerd op Curacao. Dooms, die zelf des
tijds als kort verband vrijwilliger voor
zes jaar tekende, benadrukt dat bin
nen de COM geen onderscheid wordt
gemaakt tussen mannen die voor hun
nummer onder de wapenen werden
geroepen of de beroepssoldaten. „Ster
ker nog, de COM is juist opgericht
door dienstplichtigen. Kijk, als 22-jari-
ge ben je met heel andere dingen be
zig. Maar voor elke marinier komt er
een moment in zijn leven dat hij weer
behoefte heeft .aan die kameraad
schap. Je wil dat speciale gevoel weer
oppakken. Of je nu met oude knarren
uit mijn lichting praat of met de jon
gere garde, door hun levens loopt de
zelfde rode draad. Wij hebben onder
ling aan een paar woorden genoeg om
elkaar te begrijpen."
Daarbij draait alles om de teamgeest,
probeert De Bree uit te leggen. Het
trotse Vlissingse waakvlammetje
(met Michiel de Ruyter historisch ge-
ER
348 jaar verbonden in
door Marcel Modde
De feestavond van COM-Zeeland in de marinekazerne. Vlnr Marcel Slootmaker, Sjaak
Severs, Michel de Bree en Gert-Jan Coumou. foto Ruben Oreel
De harde kern van de COM-Zeeland bij de jaarlijkse herdenking in Rotterdam, met uiterst links Wim van
der Meer, naast hem afdelingsvoorzitter Rinus van der Slot, vooraan in het midden Dick Dooms en rechts
naast hem Hans Blommaart, foto Dirk-Jan Gjeltema
