Vlissingse maakt Schilderij van het jaar 2013 Boekpresentatie
Druppel, een verhaaltje voe kerst
CULTUUR 29
Erica Boersma
wint Zeeuwse
scriptieprijs
De WCH wil met deze tweejaar
lijkse prijs meer bekendheid ge
ven aan het feit dat er regelmatig
boeiende masterscripties over Zee
land worden geschreven. Deze
worden doorgaans echter niet ge
publiceerd, waardoor waardevolle
informatie voor het grote publiek
onbekend blijft.
Voor de eerste Roggeveen-scrip
tieprijs waren vijf kandidaten. De
jury, onder leiding van historicus
Hannie Kool-Blokland (directeur
van het Zeeuws Archief), koos Eri
ca Boersma als winnaar, met de
scriptie De Republiek als barmharti
ge Samaritaan. Collecties voor bui
tenlandse geloofsgenoten in de zeven
tiende eeuw (Universiteit Leiden).
De jury noemt Boersma's scriptie
een 'grensverleggend onderzoek'.
„Haar scriptie getuigt van een
diepgaande, solide en nieuwsgieri
ge onderzoekshouding die verder
reikt dan de lokale en nationale si
tuatie." Aan de prijs is een bedrag
van 500 euro verbonden. Ook
gaat de WCH zich inspannen om
de scriptie gepubliceerd te krij
gen.
Een eervolle vermelding was er
voor Michal Bauwens (Universi
teit Gent) voor haar scriptie Tus
sen theocratie en tolerantie, over de
status en macht van de Zeeuwse
Gereformeerde elite in de zeven
tiende eeuw.
De jury was te spreken over het
niveau van alle inzendingen. De
drie overige kandidaten waren Fi-
nus Kuijs, Robin Schillewaert en
Nettie Schwartz.
MIDDELBURG - 'Het zijn de lichte
dagen voor Kerst' is misschien
een merkwaardige titel voor zijn
eindejaarsshow maar gelegen-
p_ heidscabaretier Maikel Harte
heeft er goed over nagedacht.
'Licht' klinkt immers beter dan
'donker' en je voorkomt er discus
sies over 'zwart/wit' mee. Boven
dien heeft Harte het - als er reke
ning gehouden moet worden met
gevoelens - liever over 'rose'.
Harte hakt er af en toe stevig in,
maar kiest in deze zevende editie
van zijn decembershow tóch veel
meer dan voorheen ook voor de
nuancering. Zo grijpt hij de Zwar
te Pieten-discussie aan voor een
trits hilarische grappen, maar -
brengt hij tevens een tegenklank.
„Als mijn geluidsinstallatie te
hard staat en de buren hebben
daar last van, draai ik toch ge
woon de knop een stukje terug."
Harte is afgevallen, ruim tien ki
lo. Daar is hij best trots op. Beide
is hem aan te zien. Hij beweegt
zich relaxed over het podium en
koestert zich in de sympathie van
een breed publiek dat hij met zijn
jaarlijkse shows heeft opge
bouwd. De voorbereiding ervan
zal hem naast zijn werk al advo
caat en columnist van de PZC,
aanzienlijk wat tijd kosten. Deze
zevende editie kenmerkt zich
door een doordachte opbouw.
De afgeslankte Harte legt er aan
zienlijk meer gewicht mee in de
schaal dan in sommige voorgaan
de shows. Zo komen bijvoorbeeld
woordgrappen die eerder zijn in
gezet diverse keren terug. Ook
laat hij achter een lekkere vette
knipoog een stevig portie kritiek
schuilgaan op de wijze waarop be
zoekers in Zeeland worden ont
haald. Juist met die streekgebon
den grappen weet Harte zich te
onderscheiden. Veel cabaretiers
immers voelen zich geroepen tot
een eindejaarsshow met vaak de
zelfde items. Het is echter alleen
aan Harte voorbehouden uit te
leggen hoe een telefoongesprek in
plat Zeeuws-Vlaams dialect de be
langstelling van de Amerikaanse
geheime dienst kan wekken. Dit
verhaal geldt als een topper van
zijn show. Evenals de hilarische
conference over zijn angstdromen
tijdens zijn dieet toen hij geen
brood, pasta, rijst en aardappelen
meer at. Ook zijn persoonlijke er
varingen na zijn sterilisatie laten
de lach door de zaal golven en
zijn verontwaardiging over de ver
gaande betutteling van de jeugd
lijkt oprecht. Harte weet zelf hoe
je als jongere maar het beste 'door
schade en schande' wijs kunt wor
den onder het motto You Only Li
ve Once, ofwel YOLO en dat levert
dan weer een pittige song op.
Muzikale ode's brengt hij verder
aan SGP-voorvrouw Lilian Janse,
koningin Maxima en aan ieders ei
gen vrouw, die het verdient met
Kerstmis een beetje gekoesterd te
worden. Harte is geen begenadigd
zanger en de composities worden
ten behoeve van de tekst vaak
even opgerekt, maar de perfor
mance is overtuigend en wat nog
veel belangrijker is: hij laat zich
begeleiden door vier prima muzi
kanten: Laurens Joensen (gitaar),
Frank van den Berge (toetsen, ac
cordeon), Ivo de Zeeuw (drums)
en Peter van Merode (contrabas).
VLISSINGEN - Onderweg 1 van Na
thalie van Terheijden uit Vlissin-
gen is gekozen tot Schilderij van
het jaar 2013. Dat heeft de jury gis
teren bekendgemaakt.
Deze jaarlijkse wedstrijd is uitge
schreven door kunstmagazine Ate
lier. Ruim 800 schilderijen waren
dit jaar ingezonden. Een vakjury
had eerst vijftig genomineerden
geselecteerd, waarop het publiek
kon stemmen. Samen met de keu
ze van de jury leverde dat dertien
finalisten op. De jury kende uit
eindelijk de titel toe aan het werk
van Van Terheijden, een olieverf
schilderij met abstracte en realis
tische figuren die onderweg zijn.
Het oordeel van de jury was una
niem.
Nathalie van Terheijden (1970)
volgt de Koninklijke Academie
voor Schone Kunsten in Antwer
pen en zit in het vijfde jaar.
MIDDELBURG - De Vleeshal in Mid
delburg presenteert vandaag om
16.00 uur haar publicatie From Ar
chitecture to Books, from Books to
Architecture and Onwards. Lorenzo
Benedetti praat met Jean-Baptiste
Decavèle en Luc Derycke.
Het liekt wè een perfec
te ansichtkaarte. Een
wiede, witte polder,
een paer
troenkbömen een
dam'ekken en een eindje vadderop
een oud oefje onder een
besneêuwd, riete dek. Een figuur
maèkt z'n eigen los van de horizon
en kom dichterbie, traeg en moei-
zaem deur de sneeuw die a een
voet dikke op het toch a zö hobbeli
ge pad ligt. Eên die a een last dra-
egt. Op z'n rik eit 'n een groat pak.
A t'n bienae bie 't oefje is, is te zien
dat het Ko Kiste is, d'n ahosiant.
Mae op dezen dag? Mie dit weer?
Op die leeftied? Wat bezielt die
man toch? Hebzucht, ermoe? Het
wor aollebei beweerd, mae op d'n
dag voe kerst, tegen den aevond
nog an de deure komme om te leu
ren, varre van de beweunde wae-
reld, dat gaèt toch wè eêl varre. An'
ekomme bie het gedoetje lopt 'n
rond het uus, klopt op
een raem, roept wat en
gaè dan deur het klien-
ket naè binnen. „Jie
ier?", zei Diengenis, „je
bin d'n lesten die a 'k
ier verwachte. En vee
'k nie noadig Ko noe a 'k
mae mï alleêne bin. Mae
komt 'r in. Wat je in de je kiste
Ko? Kerstballen, beuterstaeve, kerst
klokken Ko schodt z.n oad.
Die mö bienae brulle. „Ik bin d'r
uut 'egoaid. De maat is vol meneer
Ko, de maat is vol. Ik wil u hier
nooit meer zien. Dat, datdie..."
„Dat mö toch z'n reden ehad
zei Diengenis voorzichtig.
Dan zet Ko z'n kiste neer en
maèkt'n open en zei: „Dit is d'n
druppel die a d'n eêmer over dee
löpe", twint wurmt'n d'r een klein
ondje uut en zet het op taefel, Het
beêstje strekt z'n eigen uut en lekt
aEEK> an Ko z'n and.
„M'n god", zei Dienge
nis, „een ond, nog een
terriër ok, net zö eên as
a oans vroeger ehad
Kom Druppel, kom."
„Druppel?", zei Ko ver-
l baesd. „Ja, dat zei je
toch. Dit is d'n druppel
die a d'n eêmer dee overlopen."
„Dat is dan makkelijk. Me noeme
'n Druppel", zei Ko.
De mannen lache en bin net as klei
ne guus bezig mie de kleine terriër
op taefel.
„Ik aele een mandje", zei Diengenis
en even laeter lig Druppel in een
echte mande nest de kachel. Uut
een pannetje soep vist 'n de balle
tjes, lei ze in een borretje, doet 'r
kostjes broad bie en twint a t'n het
voe Druppel z'n neuze zet, zeit 'n:
„ierzö Druppel, ier ei jie je kerst-
mael."
„Verrekt", zei Ko, noe a je 't zeit,
het is kerstaevond. Kan jie noe beg-
riepe dat zö 'n loeder je d'r uutmie-
tert? Waè mö 'k noe naè toe?"
„Naè toe? Nergens Ko", zei Dienge
nis, „je ben ier en je bluuf ier. M'è
aoltied ezeid da je welkom bin en
dat is dus zö. D'r is een béde op zol
der, maè eên dieng: gin klachten
over het diner. Het is soep en bróad
en merge broad en soep. Voe liflaf-
jes, champagne en verhalen mö je
in de stad of op 't durp weze."
Ko is stille. In een flits herinnert
z'n eigen de verhalen van vroeger.
De meêster die a zö vertelle kon,
van een kind daè a gin plekke voe
was en gebore wier in een stal. Dan
begunt 'n te lachen.
„In de stad is gin plekke voe eên -
zöas ik", zeit 'n. „Diengenis, jie bin
eigenlijk een kerstengel of een her
der die a z'n stal open zet voor een
erme sloeber as ik, of geloof je nie
in kerst?"
„Flauwekul", mopper Diengenis,
„commercie en schoane schien. Pas
mae op, straks gae j'r nog van zien-
ge-"
„Zienge? Ik? Toe mae", antwoordt
Ko. „Nou Stille Nacht of Vrede op
aerde en zö", zei Diengenis.
,,'t Zou moai weze, mae m'n stem
me is t'r nie naè. M'n stemming
wè", zeit 'n en kiekt vol dankbaer'
eid om z'n eigen ene. Een dek bo
ven j'n oad, soepe, broad en wie
weet nog een borrel en dan dat lie
ve beêstje die a 'k 'ered van d'n
doad en noe vredig in een mande
ligt." Vrede. Een 'druppel' op een
gloeiende plaete. Ko glimlacht en
zachtjes zakke z'n öögen toe. Dien
genis volg z'n voorbeeld. Kerstae
vond 1962.
ZATERDAG 14 DECEMBER 2013
MIDDELBURG - Erica Boersma is de
eerste winnaar geworden van de
Roggeveen-scriptieprijs. Deze prijs
is ingesteld door de Werkgroep
Cultuur-Historie (WCH) van het Ko
ninklijk Zeeuwsch Genootschap
der Wetenschappen.
Slanker en meer gewicht
RECENSIE
door Ali Pankow
Maikel Harte in zijn decembershow: 'Het zijn de lichte dagen voor Kerst', foto Ruben Oreel
'Het zijn de lichte dagen voor Kerst'
staat di. en wo. in het Ledeltheater,
Oostburg (beide avonden zijn uitver
kocht) en van do. t/m zat. Schelde-
theater, Terneuzen.
door Engel Reinhoudt
