28 ZEELAND
DAGBOEK
Het wrak van een tijdens de Tweede
Wereldoorlog in het Veerse Meer
gezonken Duitse mijnenlegger houdt de
gemoederen al meer dan zeven jaar bezig.
De berging is in volle gang. Projectleider
Gerius van Woudenberg van
Rijkswaterstaat hield een dagboek bij.
i4 Door de spreekverbinding
hoor ik dat de duikers het
naar hun zin hebben. Pas
na twee uur komen ze
weer boven water
Vrijdag 22 november
Om half zeven loopt de wekker af. Vandaag
staat de hele dag gepland om aanwezig te zijn
op de bergingslocatie op het Veerse Meer. De
rubberboot van Defensie die heen en weer
pendelt tussen de bergingslocatie en de Veer
se Dam komt al aangesneld om me op te pik
ken. Met mij zijn een verslaggever van de PZC
en een fotograaf meegekomen. De media vol
gen de berging namelijk op de voet zodat ik
menig uurtje kwijt ben aan het te woord
staan van verslaggevers en het aanleveren van
informatie voor diverse (duik)tijdschriften.
Op verzoek van de fotograaf varen we eerst
een rondje om het werkplatform. Met zijn ca
mera in de aanslag speuren zijn ogen het nade
rende platform af om vervolgens op de ont
spanner te drukken. Nauwelijks hebben we
voet aan dek gezet of ook daar begint hij met
het nemen van foto's. Niet zo verwonderlijk
overigens, als je ziet wat Defensie hier op het
water in elkaar heeft gezet. Het drijvende
werkplatform is een heus minidorp dat voor
zien is van alle gemakken om het verblijf en
de werkzaamheden zo gemakkelijk en zo voor
spoedig mogelijk te kunnen laten verlopen.
Aan boord worden we opgevangen door ser
geant-majoor Groen. Hij is de projectleider
vanwege Defensie en gezamenlijk proberen
we deze uitdagende klus tot een goed einde te
brengen. Iedere nieuwkomer die aan boord
komt, krijgt eerst uitleg over de veiligheids
voorzieningen en de procedures aan boord.
Dat is geen overbodige luxe, aangezien het
werken op een dergelijke locatie altijd gepaard
gaat met risico's. Zonder reddingsvest kom je
hier niet aan boord! Tegen het einde van de
ochtend verlaten de verslaggever en de foto
graaf het werkplatform, waarna de ser
geant-majoor en ik de stand van zaken en de
planning tegen het licht houden. Met militai
re precisie worden op een whiteboard de ont
wikkelingen bijgehouden. Hier een stukje
vooruitgang, daar een stukje tegenslag. Alles
bij elkaar zitten we nog steeds goed op sche
ma, ook al hadden we de eerste dagen wel wat
opstartproblemen, mede te wijten aan de ste
vige wind. Tegen zeven uur 's avonds is het
tijd geworden om de duikwerkzaamheden te
staken en het werkplatform te verlaten. Zes
militairen blijven 's nachts achter 'om het fort
te bewaken' terwijl een aantal van hun colle
ga's met verlof gaat en de anderen gaan over-
nachten in het gebouw van de scouting Veere,
dat tijdelijk als kazerne dienst doet.
Zaterdag
Vanochtend geen wekker die me wakker
maakt. Het is mooi zonnig weer, dus tijd voor
een fikse strandwandeling. Dit keer even met
de auto naar Westkapelle en dan lopend bij de
tank de dijk over en langs de waterlijn rich
ting Zoutelande. Het is laagwater en op het
badstrand van Westkapelle is een deel van
een Duitse bunker uit de Tweede Wereldoor
log nog zichtbaar. Deze bunker stond ooit op
de dijk, maar is door het geallieerde bombarde
ment van 1944 met dijk en al in zee verdwe
nen. Aardig om te weten is dat naast die bun
ker nog een supergroot scheepsanker ligt dat
ooit verspeeld is. Dit anker zou niet misstaan
bij het Polderhuis, het Dijk- en Oorlogsmu
seum in Westkapelle, temeer omdat aan dit
anker 'een mooi verhaal vastzit'. Er is overi
gens een kansje dat dit anker volgend jaar ge
borgen gaat worden, eveneens door duikers
van Defensie.
Zondag
De werkzaamheden op het Veerse Meer gaan
in de weekeinden gewoon door. Dus ook ik
ontkom er niet aan om me vandaag op de ber
gingslocatie te melden. Dit weekend voert lui
tenant De Jong het bevel op het werkplatform
en met hem neem ik de stand van zaken door.
We zitten gelukkig nog steeds op schema!
Helaas steekt in de loop van de middag de
wind op zodat de grote kraan die aan dek staat
noodgedwongen zijn werkzaamheden moet
staken. In de takels van die kraan hangt een
grote stalen buis die met een slang verbonden
is aan een compressor. Het geheel functio
neert als een grote stofzuiger waarmee zand
en slib uit en rond het wrak worden weggezo
gen. De twee duikers die met de stofzuiger
aan het werk waren, komen het water uit. De
volgorde van de werkzaamheden wordt direct
aangepast; twee frisse duikers gaan te water
om gaten in de bodem van het wrak te bran
den. Door die gaten worden zware balken in
gebracht, waaraan later de takels van de drij
vende kraan zullen worden bevestigd om het
wrakdeel uit het water te hijsen. Ik staar in
het diepe zwarte water en kan duidelijk de
lichtflitsen van de brander waarnemen. Door
de spreekverbinding hoor ik dat de duikers
het naar hun zin hebben daar op vijftien me
ter diepte. Pas na twee uur komen de duikers
weer boven water en brengen ze uitgebreid
verslag uit van hun vorderingen.
Maandag
Mijn werkweek begint vandaag gewoon op
kantoor. Als jurist ligt daar het zwaartepunt
van mijn werkzaamheden. Vanochtend eerst
een overleg met alle projectleiders die een of
meer dossiers hebben die raken aan het nau
tisch beheer op de Westerschelde en het Ka
naal van Gent naar Terneuzen. Op het vlak
van het nautisch beheer gebeurt er werkelijk
van alles en nog wat, van toelating van de al
lergrootste containerschepen tot en met de
vervanging van de verouderde navigatielich-
ten door duurzame LED-varianten. Als jurist
Wachten op het
eerste wrakdeel
„oonplaats-.VUssingen
burgesSat: Ongehuwd
staat:
lurist bij Rijkswaterstaat
ber06P t mct water en scheep-
hobbysA«l«^en heeft