V/
Een geslacht van verhuizers
32 MENINGEN
Nieuwe 76ZIMC SM06G
Cor de Jonge
brieven
Wegenuignet
Tolheffing
Gekleurd paspoort
Greenpeace
Marjan
Berk
Uw stelling 'Nederland moet we
genvignet invoeren voor buiten
landers', blijkt op dit moment 68
procent voorstanders te hebben.
Een trieste score, waarbij je je af
vraagt, wat de motivatie hier van
is. Juist in de tijd dat Zeeland in
de problemen zit vanwege ver
dwijnende grote bedrijven en dus
de werkloosheid toeneemt, zijn
we nog meer op een andere pijler
van de economie, het toerisme,
aangewezen. Het is dan ook een
slechte zaak om buitenlanders,
dus ook toeristen, behalve toeris
tenbelasting voor het verblijven
ook nog eens op te zadelen met
kosten voor het komen en gaan.
Als je daar dan ook de parkeergel-
den nog bij optelt. Laten we klant
vriendelijk zijn en deze onzalige
plannen onverwijld in de prullen
bak dumpen zodat toeristen voe
len dat ze welkom zijn. Beter voor
de winkels en de horeca, dus ook
voor de werkgelegenheid en voor
het goede humeur van onze bui
tenlandse vrienden.
Wat een gedoe over de tolheffing
in het buitenland. Vooral de va
kantiegangers klagen steen en
been over de plannen om in het
buitenland tol te moeten gaan be
talen. Minister Schultz van Hae-
gen (Infrastructuur) stapt zelfs
naar de Europese rechter als
Duitsland dit plan doorvoert. Mis
schien kan ze dan gelijk vragen
wat deze rechter er van vindt dat
een deel van Nederland
(Zeeuws-Vlaanderen) dagelijks
tol moet betalen als er naar de
rest van Nederland gereisd
moet worden. Niet alleen voor va
kantie maar ook voor werk, zie
kenhuisbezoek enzovoort, enzo
voort. We hebben daar een goed
Nederlands spreekwoord voor: Ze
ziet de splinter in een anders oog
en de balk in eigen oog niet.
Als het aan André Bosman ligt,
krijgen onze Caraibische medelan
ders een gekleurd paspoort. Na de
'zwarte-pieten-discussie weer
een waar hoogtepunt in onze va
derlandse politiek.
Wat zijn onze volksvertegenwoor
digers, vooral die van WD-huize,
toch zinvol bezig! Teeven en Op
stelten zijn druk met het in de
doofpot stoppen van de zaak 'van
Rey', Rutte met het aanjagen van
onze economie door onze koop
lust op te wekken en nu weer dit
speeltje uit de koker van dhr Bos
man.
Je vraagt je af wat ze zoal te doen
hebben in Den Haag, zijn er geen
belangrijker zaken om je mee be
zig te houden. Geruststellend
idee, dat het nog even zal duren,
voordat er nieuwe verkiezingen
komen, want ik vrees dat deze po
litici dan rap ander werk zullen
moeten zoeken of gebruik gaan
maken van de riante wachtgeldre
geling.
De actie op de Pechora Zee heeft
uiteindelijk de Greenpeace-actie-
voerders alleen maar een paar we
ken Russische cel opgeleverd. Er
was in de media (terecht) weinig
aandacht voor de bedoeling van
Greenpeace voor de vermeende
vervuiling van de Noordpool
door olieboringen in combinatie
met een op handen zijnde ver
meende klimaatopwarming. Mis
schien dat Greenpeace beter de ac
ties kan verleggen naar China,
want daar worden grote delen
van het land sterk vervuild en val
len vele doden door grondstoffen-
winning welke nodig is voor de
enorme aantallen windmolens.
De heer Leegte, Tweede Ka
mer-lid VVD, heeft hier vragen
over gesteld aan minister Kamp.
Waar blijft nu Greenpeace? Heeft
Greenpeace een selectief geheu
gen? Waarom wel in Rusland en
niet in China protesteren? Of
moet de zogenaamde (schone?)
windmolen beschermd worden?
Bang voor een Chinese cel? In de
Tweede Kamer zit toch ook de
tien keer veroordeelde ex-actie
voerder Samsom en mevrouw
Van Tongeren, de ex-voorzitter
van Greenpeace Nederland. Wat
zijn zij stil! Zij weten toch ook
dat China fouten maakt bij deze
sterk vervuilde windmo-
len-grondstoffenwinning? Er zijn
meer doden gevallen bij/door de
grondstoffenwinning voor wind
molens dan ooit door schone
kernenergie.
De aanstaande plaatsing van gro
te windmolenparken op de
Noordzee zal veel gevaren (en do
den?) opleveren voor de scheep
vaart. Maar.., het is en blijft ijzig
stil bij de groene-windmolen-ge-
lovigen en Greenpeace.
In i960 kwam de verhuizers-familie Koenders
voor het eerst om mijn toen nog buitengewoon
eenvoudige huishouding van de lekkende zol
der op het Rapenburg in Amsterdam Centrum
te verplaatsen naar De Valeriusstraat, in Amsterdam
Oud-Zuid. Een van de meest aansprekende momen
ten in die verhuizing was de verplaatsing van het
pannetje melk, dat op mijn gasfornuis stond af te
koelen. Bij aankomst op de tweede etage in het nieu
we huis stond dat half aangekoekte pannetje ge
woon wéér op het gasfornuis!
Dit pannetje zorgde er voor, dat ik het allereerste
wat ik deed bij iedere verhuizing de familie K. bel
len. In 1973 kwam de tweede verplaatsing in zicht;
van het grote bovenhuis, waar mijn gezin was ge
groeid tot zeven personen vertrokken wij naar een
nog groter huis parterre, in de Gerrit van der Veen-
straat, nog steeds in Oud-Zuid. Dit huis had een klei
ne achtertuin met een schuurtje, een enorme kelder
met een aparte wijnkelderwaar de papiertjes met
jaartallen op de planken vertelden van het verleden
van een groot wijnkenner- en drinker. De grote kel
der werd ogenblikkelijk geannexeerd door mijn
twee muziekstuderende zoons: slagwerk en gitaar.
Ons huis stond in bijna in de achtertuin van het Am
sterdams Conservatorium, wanneer mijn zoon daar
pauk studeerde, konden wij hem horen! Ook was er
een groot balkon met plantenbak, waarin ik ogen
blikkelijk roze petunia's plantte, die al snel weelde
rig groeiden en bloeiden. Ik ontving zelfs een be
dankbriefje van de kantoorlieden van de Verzeke
ringsbank aan de overkant: „dank u voor de bloe
menpracht waar wij op uitkijken!"
In 1990 verliet Pa de clan, en ik verhuisde naar een
huurhuis in de Rubensstraat. Dat was pure horror.
Er waren muizen én kakkerlakken. Weliswaar deed
de gemeente pogingen de kakkerlakken te verdel
gen, hetgeen er toe leidde dat de half verdoofde grie
zels dag en nacht naar beneden stortten... Soms zag
ik, in bed liggend, een muis de hoek nemen, het
geen mij het gevoel gaf in delirium te verkeren...
Aan deze periode kwam na drie jaar een eind. Ik ver
huisde naar de leukste huurflat in de Wielingen
straat, vier hoog, mét lift en balkon op het zuiden!
Daar ben ik, als zelfstandig oudje en zzp'er weer ge
lukkig geworden. Vrouwenvleugel leverde mij de Te-
levizierring op, de Lotto een prijs, die mij in staat
stelde mijn verzakkende huis in de Weerribben
weer omhoog te hijsen met betonnen ondersteu
ning.
En ziedaar: zojuist hebben mijn eigen verhuizers,
die door al die jaren mijn inboedel hebben zien
groeien en krimpen, mij per ponton met mijn ka
merplanten, boeken, stoelen en huisraad over de Ka-
lenberger Gracht gevaren....historisch ogenblik! Al
leen de kleine piano is te voet op een karretje over
de bruggetjes veilig binnen gebracht.... door mijn ei
gen Amsterdamse verhuizers, voor wie geen brug te
ver en geen weg te lang is om onze spullen veilig op
de volgende plek te brengen.
Opa Koenders, de 'founder" van deze unieke dynas
tie, leeft niet meer. Maar wij hebben het, onder het
koffiedrinken, nog steeds over zijn kolossaal grote
handen. Zijn zoon kan prachtig vertellen over de
klappen, die zijn vader héél af en toe uitdeelde met
die enorme kolenschoppen!
attVfg» I -y
Brieven (max. 150 woorden)
richten aan:
Lezersredacteur PZC
Postbus 91
4330 AB Middelburg
0118-434005
lezersredacteur@pzc.nl
Wim van Gilst
Boogerdlaan 23, Kortgene
A.J. Broodman
Rozenlaan 29, Hoek
Ben van de Ven
Park de Griffioen 9, Middelburg
J.J. Duin
Leliëndaleweg 15, Burgh-Haamstede
