Leen van Duivendijk
voltooit landschapserie
26 CULTUUR
Lezing Nico Out
over exposities
Dordts trio wint
namens Zeeland
finale PopSport
66 Ik grijp niet elke gebeur
tenis aan om in een
jubelzang uit te barsten
Twee maanden later
dan de bedoeling
was presenteert
Menno Wigman
vandaag het gedicht
dat hij op verzoek
over Sluis schreef.
ammm
AGENDA
Meer agendanieuws vindt u op
onze website.
SINT LAURENS - Nico Out, recen
sent beeldende kunst voor deze
krant, geeft donderdag de laatste
lezing in een cyclus over huidige
toptentoonstellingen. De bijeen
komst wordt gehouden in Boerde
rijgalerie de Osseberg aan de Sin-
gelweg bij Sint Laurens en begint
om 20.00 uur.
De exposities die Nico Out deze
keer bespreekt zijn Ik hou van Hol
land in het Stedelijk Museum
Schiedam (overzicht van de Ne
derlandse kunst van na 1945; te
zien tot en met 6 september 2015)
en Stop Making Sense in het Dor-
drechts Museum (overzicht van
de Nederlandse schilderkunst uit
de jaren tachtig; te zien tot en
met 20 januari 2014).
NIJMEGEN - Namens Zeeland heeft
het Dordtse trio Funky Organi
zers zondag in Nijmegen de lande
lijke Finale van PopSport gewon
nen. Het jonge drietal - Bram 't
Hart (bas, synthesizers), Zeppie
Barnasconi (drums) en Willem 't
Hart (toetsen) - wist de jury het
meest te overtuigen met zijn funk
in combinatie met jazz, dance en
rock.
De Funky Organizers deden in
maart voor het eerst in Zeeland
van zich spreken, door hun deel
name aan een voorronde van Re-
gioRuis, de bandcompetitie op
Schouwen-Duiveland. Het trio
uit Dordrecht won prompt en
schreef tijdens festival Anywave
ook de finale op zijn naam. In mei
namen de drie deel aan PopSport
Zeeland, waar ze eveneens won
nen. Daardoor stonden ze zondag
in de landelijke finale.
MIDDELBURG - De Zeeuwse schil
der Leen van Duivendijk plaatst
donderdag om 19.00 uur in De
Drvkkery te Middelburg zijn laat
ste werk in de serie History of my
horizon. Het is de afronding van
een project waarmee hij op 1 ja
nuari van dit jaar begon. Belang
stellenden zijn welkom om de se
rie te bekijken en om in gesprek
te gaan met Van Duivendijk.
In History of my horizon schilder
de de kunstenaar elke maand de
zelfde locatie: het Kanaal door
Walcheren gezien richting Veere,
bij de afslag naar De Arne. Daar
bij liet hij zich beïnvloeden door
steeds andere kunstenaars: oude
meesters zoals Avercamp, Toorop
en Hobbema, maar ook heden
daagse kunstenaars zoals Tuy-
mans, Daniels, Fabre, Zandvliet
en Armando. Het decemberwerk
is in de stijl van Jus Juchtmans.
De serie omvat daarmee de ge
schiedenis van zowel het Kanaal
door Walcheren als van de land
schapskunst en de beïnvloeding
door andere kunstenaars.
Vrijdag 3 januari om 19.30 uur
houdt Van Duivendijk in De
Vleeshal in Middelburg een afslui
tende lezing over het project. De
ze gaat over landschapskunst van
toen en nu, de kunstenaars en de
technieken die hij gebruikt heeft.
SLUIS - Zes nachten achtereen lo
geerde Menno Wigman in zijn
viersterrenonderwerp. Comforta
bel, maar niet geheel onbekom
merd. „Ik raakte op een gegeven
moment in paniek, omdat ik bang
was dat ik het gedicht niet op tijd
zou afkrijgen. Maar de laatste re
gel staat er nu. En ik denk dat het
resultaat geslaagd is."
In de lobby van Hotel De Dikke
Van Dale in Sluis ligt het bewijs
voor hem op tafel. Een gedicht
van zestien regels, in tweetallen
gegroepeerd. Waarvan elk woord
is gewogen, tot op het laatste mo
ment. In hotel De Dikke van Dale
heet het. Burgemeester Anne-
miek letten van de gemeente
Sluis krijgt het vanmiddag offici
eel overhandigd.
Dat had eigenlijk eind september
moeten gebeuren, bij de opening
van het gerestaureerde Belfort.
Wigman was met het oog daarop
gevraagd de dagen voorafgaand in
Sluis te bivakkeren en ter plekke
een gedicht te schrijven. „Toen ik
hier aankwam, kreeg ik dezelfde
dag het bericht dat het heel slecht
ging met mijn moeder. De volgen
de ochtend ben ik halsoverkop te
ruggegaan. Drie dagen later is ze
overleden."
Nu, twee maanden later, voldoet
hij alsnog aan het verzoek. Vorige
week woensdag arriveerde hij op
nieuw in Sluis, waar hij de afgelo
pen dagen intensief aan zijn ge
dicht werkte. „Sinds anderhalf
jaar ben ik ook stadsdichter van
Amsterdam. Daardoor heb ik heel
veel in opdracht gedaan. Ik pro
beer daarbij zo te schrijven dat
het gedicht voldoet aan de gele
genheid, maar dat ik het later ook
kan opnemen in een bundel zon
der dat de aanleiding er nog toe
LITERAIRE RESIDENTIE SLUIS
doet. Dat is knap lastig. Of dat nu
ook gelukt is, weet ik nog niet.
Het is nog zo vers."
In Sluis gaf Wigman zijn ogen
goed de kost. „Naast het hoge culi
naire gehalte viel me op dat er on
evenredig veel drogisterijen zijn.
Dat komt blijkbaar doordat de
hoofdpijnpillen hier goedkoper
zijn dan in Vlaanderen."
Maar vooral richtte hij zijn aan
dacht op Johan Hendrik van Dale
(1828-1872), de Sluisse naamgever
van het bekende woordenboek.
„Een verhaal dat een leraar Neder
lands over Martinus Nijhoff ver
telde, is me altijd bijgebleven. Ge
vraagd naar zijn lievelingsboek
schijnt hij gezegd te hebben: de
Van Dale. Dat vind ik een mooi
antwoord voor een dichter. Het
woordenboek kan altijd helpen
als je even vastzit Het is een boek
'dat nog nooit een dichter heeft be
droefd', zoals ik het in mijn ge
dicht heb verwoord."
Wigman had graag de persoon
Van Dale in poëzie gevat. „Ik
hoopte daarvoor aanknopingspun
ten te vinden, maar zijn leven
bleek zo vlak als een bureautafel
te zijn geweest. Hij heef vooral on
gelooflijk hard gewerkt."
De dichter liet zich vervolgens
vooral leiden door een beeld dat
hem trof bij zijn eerste verblijf in
Sluis. Onder het raam van het ho
tel zag hij enkele jonge obers ro
ken en liet zijn verbeelding de
vrije loop, richting poëzie over
het al dan niet weggaan uit Zee
land. Zelfs de zee nam hier de
vlucht, schrijft hij onder meer, ver
wijzend naar 't Zwin.
Het is dan ook geen lofdicht op
Sluis of Zeeuws-Vlaanderen ge
worden. „Het begin is enigszins
in mineur en neerbuigend. Dat
maakt het wel spannend om het
ten overstaan van de burgemees
ter voor te dragen. Misschien ben
ik niet helemaal uit het goede
hout gesneden om in opdracht te
schrijven. Ik ben geen dichter die
elke gebeurtenis aangrijpt om in
een jubelzang uit te barsten. In
Amsterdam wordt dat misschien
makkelijker geaccepteerd. Daar
kan men wel tegen een stootje.
Wellicht dat het hier wel ver
keerd valt. Het zij zo. Ik ben in elk
geval dicht bij mezelf gebleven."
Middelburg
Toneelvoorstelling 'De donkere kamer
van Damokles', naar het boek van W.F.
Hermans,
Schouwburg, 20.00 uur (inleiding om
19.00 uur)
De twaalf schilderijen in de serie History of my horizon van Leen van Duivendijk.
3r
Zelfs de zee nam de vlucht
door Rolf Bosboom
Menno Wigman bij Hotel De Dikke Van Dale: „Ik ben in elk geval dicht bij mezelf gebleven." foto Peter Nicolai
Het verblijf van Menno Wigman,
stadsdichter van Amsterdam, is
een uitvloeisel van een steden
band tussen Sluis en Amsterdam.
Amsterdam wisselt op initiatief
van burgemeester Eberhard van
der Laan kennis en ervaring uit
met drie krimpgemeenten. Naast
Sluis zijn dat Heerlen en Delfzijl.
De inzet van Wigman is bedoeld
als proefproject voor Literaire Resi-
Dichter Menno Wigman
dentie Sluis, dat in 2014 begint
Het is de bedoeling voortaan regel
matig auteurs naar Sluis te halen,
die verbindingen maken met the
ma's en collega's in deze regio.
Daarvoor wordt samengewerkt
met diverse organisaties. Burge
meester Van der Laan is bescherm
heer van Literaire Residentie Sluis.
Er wordt gestreefd naar een eigen
onderkomen voor de gastauteurs.
