I
1
2
'Gouden vent' krijgt gouden Jirizaag
Ten Cate
Bon Giorno
Mest
14 ZEELAND
VERMISTE ZWEMMER
Verdwaalde Bas Kouwenberg (22)
zat zaterdag uren op een zandplaat
in de mistige Westerschelde.
3 slips 1 gratis
De Zeeuwse Zetel
maandag
Ergens in onze tuin
staat een compostbak.
Daar gaat van alles en
nog wat in: afgemaaid
gras, herfstbladeren, groente-
afval, houtsnippertjes, eierscha
len. Het fijne weet ik er niet
van, maar op den duur krijg je
donker en rul spul dat goed is
voor planten.
Bij de volkstuin is het andere
koek. Daar stort het bestuur
van de volkstuinvereniging kar
renvrachten paarden- en koe
mest neer, dat je zelf naar je
tuintje mag vervoeren. Er staan
altijd wel kruiwagens klaar. Ze
zijn geel geschilderd en er
staan de letters VTV op. Ze heb
ben luchtbanden. De mest
moet je per kruiwagen betalen.
We wachtten tot we een druile
rige novembermorgen hadden,
dat verhoogt de sfeer. Je zet je
kruiwagen klaar en spit in de
mesthoop. Je begint kordaat, de
eerste maten van het eerste
strijkkwartet van Smetana in je
hoofd. Allegro. De mest riekt
en dampt en heeft verschillen
de kleurstellingen. De felle mu
ziek verdwijnt uit je hoofd en
je gaat nadenken over de won
derlijke geschiedenis van de
EP
mensheid. De uitvinder van de
mest is niet bekend en bij mijn
weten is er ook nergens een ge
denkteken dat herinnert aan de
eerste bemesters, maar men
moet ooit begonnen zijn om
een en ander op de akker te
gooien om dan wat later vast te
stellen dat planten het beter
doen als er mest en afval in de
grond is verwerkt. Toen men
dat zag heeft men natuurlijk
van alles en nog wat in de
grond gespit, etensresten, aller
lei soorten uitwerpselen en
wegwerpselen, houtas, as van
oude lappen, de oude lappen
zelf, bloed, lijken, haren, vis-
en slachtafval, zaagsel. Men stel
de proefondervindelijk vast dat
koemest toch wel heel goed
was.
Wonderlijk bleef het wel: je
doet wat koemest bij een roos
en je krijgt heerlijk geurende
bloemen. Pas later is men een
en ander wetenschappelijk
gaan onderzoeken. En nu weet
men hoe de vork in de steel zit.
Maar naast allerlei kunstmes-
ten en preparaten is natuurlijke
koemest best. Na dat allemaal
overdacht te hebben is de krui
wagen wel vol.
Dit is een wekelijkse rubriek over
wat voor en achter de schermen
speelt in politiek Den Haag.
Water
Voor de spiegel oefenen Lutz Jaco-
bi (PvdA) en André Bosman
(VVD) natuurlijk niet. Al hebben
ze vandaag een minuut of 19
spreektijd, dan nog kunnen ze tij
dens het debat water niet bij alles
stilstaan. Er zit dus niets anders
op dan goed te timen en uit de
honderden pagina's informatie
van de minister die paar punten
te pikken waar ze speciale aan
dacht voor willen vragen. Zeeland
staat bij beiden op het netvlies.
Het debat vandaag duurt de hele
dag. Dat is niet alleen een lange
zit. Hoe bereid je zoiets nou voor?
Want het is nota bene de drukste
tijd van het jaar. André Bosman
uit Middelburg heeft zijn bijdrage
vrijdag geschreven. Hij heeft vijf
a4-tjes vol met tekst; een kleine
1900 woorden. Hij gaat uit van de
standaardregel dat je in een mi
nuut pakweg 100 woorden kunt
uitspreken. Zijn ervaring leert dat
hij dat haalt, zonder als een snel
trein door zijn tekst heen te hoe
ven gaan. Toch moet hij zich be
perken tot de hoofdlijnen. Het is
de kunst om die onderwerpen te
benoemen waar je als Kamerlid
het beleid wilt sturen. Tijdens het
debat laat André zijn telefoon
meelopen om te kunnen zien hoe
veel spreektijd hij nog heeft. Jaco-
bi heeft haar bijdrage gisteren pas
kunnen schrijven. Net als Bos
man pakt ze die dingen op die ze
(regionaal) belangrijk vindt.
WALSOORDEN - Noem Bas Kou
wenberg (22) uit Walsoorden
maar een bikkel. Maar dan wel
een die zaterdagavond door het
oog van de naald kroop.
Bas trok rond half vijf zijn zwem
broek aan om bij Perkpolder een
stukje in de Westerschelde te
gaan zwemmen. Dat is voor Bas
helemaal niet vreemd; zwemmen
in de buitenlucht in november.
Hij doet het dagelijks, zomer en
winter. Doordeweeks in een meer
in Den Bosch, waar hij Food De
sign studeert. In het weekend, als
hij thuis bij zijn ouders in Wals
oorden is, plonst hij de zee in. Dat
doet hij al twee jaar. „Ik vind het
gewoon fijn, meer niet. Bij eb
zwem ik altijd naar de Plaat van
Ossenisse en bij vloed naar een
boei. Die ligt ongeveer tweehon
derd meter van het strandje bij
Perkpolder. Al met al ben ik daar
twintig minuten mee bezig. Het
was vloed, dus zwom ik naar de
boei. Maar toen ik daar omdraaide
zag ik door de mist de zeedijk
niet meer", vertelt Bas.
Hij raakte gedesoriënteerd. Bas
zwom nog een stuk, totdat hij
zand onder zijn voeten voelde. „Ik
stond toen op een zandplaat,
maar ik had geen flauw idee waar
precies. Ik heb vanaf dat punt nog
wel geprobeerd om terug te
zwemmen, maar dat ging echt
niet. Dus ben ik maar op die plaat
gaan zitten en heb de hele tijd
om hulp geroepen."
De ouders van Bas en zijn zus
voelden ondertussen nattigheid.
De duisternis trad in en de mist
werd steeds dikker. Bas had zijn
hoop ook op hen gevestigd. „Ik
wist dat zij zouden gaan zoeken
en roepen. Aan die gedachte hield
ik mij vast. Ik raakte daarom niet
echt in paniek."
Bas zat toen al ruim twee uur op
de zandplaat. In een zwembroek.
Hij had het inmiddels ijskoud.
Om de kou op zijn borst ietwat te
gen te gaan, probeerde hij van
zijn zwembroek een soort T-shirt
te maken. Een poging om de bin
nenbreek eruit te scheuren en zo
extra kleding te fabriceren, mislu-
lukte. Ondertussen waren ook de
politie en KNRM-reddingsboot
uit Hansweert opgetrommeld om
Bas te zoeken. „Dat was vanwege
de mist ook voor ons niet eenvou
dig", vertelt KNRM-schipper Ron
nie den Boer. We hebben een
zandplaat afgezocht, terwijl we re
gelmatig contact hadden met zijn
vader."
De reddingsboot kon rond acht
uur weer terug naar zijn post.
„Opeens hoorde ik mijn vader en
zusje roepen", vertelt Bas. „En zij
hoorden mij gelukkig ook. Er wa-
Opeens hoorde ik
mijn vader en
zusje roepen. En zij
mij gelukkig ook.
ren ook politie-agenten. Zij gaven
met lantaarns signalen. Ik ben ver
volgens richting hun lichten ge
zwommen. Man, wat was ik blij
dat ik weer op het strand stond.
Ik was behoorlijk onderkoeld, dus
ben met de ambulance naar het
ziekenhuis gebracht. Toen ik weer
op temperatuur was, mocht ik al
weer naar huis. Verder heb ik er
niets aan overgehouden."
Bas past voortaan beter op, als het
mistig is. „Dan blijf ik wat meer
aan de kant. Maar ik zal het zwem
men er niet voor laten. Misschien
dat ik vandaag even oversla, maar
morgen ga ik zeker weer het wa
ter in." Hij heeft het amper ge
zegd of hij bedenkt zich al. Het
zwemvirus zit zó diep dat hij tij
dens een bezoekje met de foto
graaf van deze krant aan de plek
des onheils de verleiding alweer
niet meer kan weerstaan. Plons!
Daar gaat Bas, gewoon weer de
Westerschelde in. Bikkel die hij
is. Een bikkel met een geduldig
engeltje op zijn schouder.
Met de gouden zaag zet SLZ een
vrijwilliger die zich vele jaren
verdienstelijk heeft gemaakt voor
het landschapsbeheer in het zon
netje. Jo Timmers, juryvoorzitter
en bestuurslid bij SLZ, overhan
digde Dingemanse de Jirizaag tij
dens een lunch in de schuur van
veeteeltbedrijf Kodde in Arnemui-
den. Buiten, op de Blikkendijk,
waren tientallen vrijwilligers van
de werkgroep Landschapsverzor
ging Walcheren bezig met het
knotten van wilgen. De zaag
SPECIAALZAAK
Wim Hofman
Voor meer columns: www.pzc.nl/columns
door Jeffrey Kutterink
'Ik was de weg
helemaal kwijt'
door Raymond de Frel
Meer op: pzc.nl/zeeuwsezetel
Twitter: @jkutterink
Zwemmer Bas Kouwenberg
KRUININGEN
Plaat van
Ossenisse
Strandje waar Bas
te water gaat.
O Reedijk
PERKPOLDER
infographic Rolant Quist
door Frank Balkenende
1 Jan Dingemanse uit Vlissingen is de winnaar van de Gouden Jirizaag 2013.
„Ik doe het graag. Het is ook lekker om buiten te zijn." foto Dirk-Jan Gjeltema
ARNEMUIDEN - De 76-jarige Jan Din
gemanse kreeg zaterdag de gou
den Jirjzaag van de Stichting Land
schapsverzorging Zeeland (SLZ).
ondermode lingerie nachtmode badmode
Klokstraat 21 Goes
www.speciaalzaaksimon.nl
