SPECTRUM 13*
66
Als we alle
barbaarse
uitingen
van mensen
kunnen
stoppen,
hebben we
het redelijk
ver
geschopt
al ou
de
te'.
?ie -
-fi"
'De cruciale vraag omtrent onze
ouders is niet of ze volmaakt wa
ren of niet, maar of ze op de voor
hen mogelijke wijze goed genoeg
zijn geweest'.
'Als je jezelf voornamelijk verbetert
in waar je toch al goed in bent en
weinig of niets doet aan datgene
waarin je zwak bent of duidelijk te
kortschiet, dan breng je steeds meer
'onevenwichtigheid' in je persoon
lijkheid aan'.
'Kritiek moet geen eis, maar een
verzoek tot verandering zijn en een
aanbod om daaraan een bijdrage
te leveren'.
van verantwoording
ZATERDAG 16 NOVEMBER 2013
foto Hielco Kuipers
>en en
de
inde-
p onze
verder
nige
lier
inder-
essen-
irdt
leer
I
Uit de column Familieverantwoording - Kin
deren zijn gesodemieter
Diekstra: „Imperfecte mensen kunnen toch
perfect met elkaar omgaan. Kinderen con
fronteren ouders met hun tekortkomin
gen. Ouders willen dat hun kinderen zich
ontwikkelen tot mensen die beter zijn dan
zijzelf, maar omdat zijzelf niet perfect zijn,
kunnen zij maar gedeeltelijk het goede
voorbeeld geven. Dat wil niet zeggen dat
het contact niet perfect kan zijn, want het
gaat er niet om hoe we zijn, maar hoe we
met elkaar omgaan. Imperfecfe mensen
kunnen toch perfect met elkaar omgaan,
gewoon, als iemand die het goed met de
ander wil hebben."
Uit de column Zelfverantwoording - Is geluk
een kwestie van persoonlijkheid?
Diekstra: „Als kinderen trauma's meema
ken, reiken de tentakels daarvan tot in de
volwassenheid door. Ze veranderen de ana
tomische kenmerken van het brein en zijn
medebepalend voor de vorming van per
soonlijkheid, gedrag en levensgeluk. Als je
geen inzicht hebt in hoe je ouders en je
jeugd je persoonlijkheid hebben gevormd,
geef je onbewust bepaalde gedragspatro
nen door. De keuze van een partner, de
waarschijnlijkheid van scheiding, kindermis
handeling, gereserveerd zijn, het niet zeg
gen dat je houdt van je kind; dat alles doe
je zoals je ouders of grootouders het heb
ben gedaan. Leer daarom de geschiedenis
kennen van de generatie voor je - inter
view je ouders over wat toegestaan werd
of niet en vergelijk dat met nu. Ik heb een
interviewschema klaar liggen. Is het an
ders? Hetzelfde? Maak je je ervan los of
juist niet? Hoeveel speelruimte heb je om
zulke patronen op te rekken of bij te stu
ren?"
Uit de column Verantwoording jegens de an
der - Van kritiek kun je nooit genoeg krijgen
Diekstra: „Kritiek moet een uitnodiging
zijn, een uitnodiging om te veranderen.
Vaak is kritiek negatief en destructief. Wie
zegt: 'Jij bent precies je vader, net zo wei
nig invoelend', psychiatriseert, breekt de
ander af en geeft geen richting. Als je kri
tiek levert, zeg dan niet alleen wat je
dwars zit, maar ook welke kant je op wilt
en waarom. Schelden of je mond houden,
is gemakkelijker, maar schiet niet op. Als
je iemand die overlast bezorgt daar niet op
aanspreekt, verandert er niets. Effectief ie
mand aanspreken, moet je leren. Dat is
moeilijk, maar des te meer reden om men
sen beter uit te rusten op dit punt. We
moeten mensen trainen om elkaar van
jongs af aan respectvol aan te spreken in
het publieke domein."
René Diekstra -
Wegwijzers naar een
hemel op aarde. Uit
geverij Karakter,
19,95 euro.
