TERUGGESPOELD: WORLD WAR Z
Je hoeft niet per se diep in
het filmverleden te wroeten
om een opvallende titel naar
boven te halen. Zoals World
war Z, deze zomer in de bios
coop, sinds kort op dvd. Het the
ma - de wereld wordt door bloed
dorstige zombies overlopen - is
verre van hoogdravend en boven
dien niet bijster origineel: zie
ook 28 Days later, Zombieland, Ca
bin in the woods en Warm bodies.
Maar wat WWZ van de meeste ti
tels uit dit rijtje zombiefilms on
derscheidt, is het nagenoeg tota
le gebrek aan rauw vlees. Geen af
gerukte arm met close-ups van
een bungelend restje pees, geen
bloedfontein na een hap uit de
hals, geen uit hun kassen pop-
pende oogballen. Horrorfans zul
len het gemis van dat soort expli
ciete beelden betreuren, maar
zwakker wordt de film er abso
luut niét door. Integendeel: de
op het gelijknamige boek van
Max Brooks geïnspireerde film
heeft die extreem bloederige
shots niet nodig om indruk te
maken. Door te focussen op de
niet-aflatende paniek van hordes
vluchtende en zich schuil hou
dende mensen, blijft de sfeer be
klemmend en de film boeien.
Dat WWZ je van begin tot eind
bij de keel grijpt, komt mede
door het straffe tempo dat regis
seur Mare Forster Quantum of
solace, The kite runner, Monster's
ballaanhoudt. Alsof hij zeifin
twee uur de wereld van de drei
gende ondergang moet redden,
en niet hoofdrolspeler Brad Pitt.
Ia, Brad Pitt. De steracteur die
heel wat centjes verlangt als hij
'ja' zegt tegen een film, maar ook
gegarandeerd een flinke berg dui
ten in het laatje brengt. In dit ge
val kostte de productie 190 mil
joen dollar. Een enorm bedrag.
Zo hoog begroot was WWZ niet,
maar onder meer door achteraf
filmen van extra shots - het oor
spronkelijke einde werd te zwart
gallig bevonden - is het de duur
ste zombiefilm ooit geworden.
Pitt speelt in WWZ Gerry Lane,
een voormalig onderzoeker van
de VN, die in alle rust van zijn
pensioen en huisvaderschap ge
niet. Als een mysterieus, onbe
kend virus plots miljarden men
sen overal ter wereld in zombies
transformeert, wordt hij terugge
roepen door zijn baas om het
zaadje van het kwaad te vinden.
Die zoektocht brengt hem onder
meer op een schip van de Ameri
kaanse marine, waar belangrijke
niet-zombies verblijven, op een
Koreaanse legerbasis waar 'alles
begon', achter de veilig gewaan
de muren van Israël en tenslotte
- na een vliegtuigcrash - in een
Schots onderzoekscentrum.
Daar vinden Lane en een paar in
gesloten artsen een mogelijk me
dicijn tegen het virus, nadat ze
enkele curieuze gedragingen van
de zombies - via flashbacks aan
de kijker verteld - hebben over
dacht. Maar om dat medicijn te
testen, moet Lane eerst in de an
dere kant van het complex ko
men, zonder daar verveeld rond
lopende zombies te alarmeren.
Wat heeft de seksuele revolutie vrouwen eigenlijk opgeleverd?
Op die vraag zoekt Sunny Bergman (41) een antwoord in haar
nieuwe documentaire Sletvrees?. De maakster van Beperkt houd
baar (2007) en Sunny side of sex (2011) rondt met Sletvrees? een
drieluik over uiterlijk, seks en cultuur af.
Er is te weinig eerlijkheid over
seks, valt Sunny Bergman met
de deur in huis. Vraag maar
eens aan een man met hoe veel
vrouwen hij de lakens heeft ge
deeld. Als je de opscheppers
mag geloven, zijn het er al
gauw zestig of zeventig. De meeste vrou
wen echter antwoorden bescheiden dat ze
met maar twee of drie mannen naar bed
zijn geweest. Dat zet Sunny aan het déh-
ken, want: „Statistisch gezien kan dat na
tuurlijk nooit kloppen."
„Vijftig jaar na de seksuele revolutie be
staat er nog altijd een dubbele moraal. Het
woord 'slet' is de kern van het probleem. Ik
heb heel veel porno geanalyseerd en daarin
zie je dat 'geile slet' een aanprijzing is. Aan
de andere kant is iedere vrouw juist bang
slet genoemd te worden als ze al te veel sek
suele activiteiten tentoonspreidt. Dat is
een interessant dilemma."
Zoals kijkers van Bergman gewend zijn,
maakte ze ook van Sletvrees? een persoonlij
ke film. Ze geeft eerlijk antwoord aan pu
berjongens die haar tijdens een interview
de wedervraag stellen met hoe veel man
nen zij naar bed is geweest en of ze ruig of
soft prefereert. „We hebben voor de film
een vorm gevonden waarin duo's heel in
tiem over seks konden praten. Ze liggen in
een tentje en bovenin de nok hangt de ca
mera en horen ze mijn 'psychiatrische di-
vanstem'. Dat werkte goed. Mensen voel
den zich heel vertrouwd."
Bergman interviewde ook haar eigen zusje
over seks en de grenzen ervan. Die persoon
lijke twist in haar films is haar handels
merk geworden. „Ik heb gemerkt dat als ik
me persoonlijker en kwetsbaarder opstel,
ik de kijker meeneem in mijn perspectief
en daardoor ook herkenbaarder word. Ik
denk dat mensen dat fijn vinden. Ik ben al
lang geleden van het idee afgestapt dat je
als documentairemaker een objectieve ob
servator moet zijn. Ik vind het juist leuk
uit mijn eigen leven inspiratie te putten.
Ook in Sletvrees? probeer ik het weer met
zelfspot. Dan moet ik getransformeerd wor
den tot slet. Lukt het niet en voel ik me on
gemakkelijk, dan is dat natuurlijk leuk."
Bergman schreef tussen de opnames door
een boek met de gelijknamige titel Slet
vrees?. „Omdat ik zo veel research heb ge
daan en zo veel gedachten, interessante ont
moetingen en grappige anekdotes had; die
kon ik niet allemaal kwijt in de films. In
het boek verwerk ik de academische onder
zoeken op een toegankelijke manier."
Voor Sletvrees? bezocht Bergman een porno-
beurs. „Een heel speciale ervaring. Ie krijgt
er wel een soort donker mensbeeld van. In
de film zit een man die me op de beurs
vraagt of ik niet een keer in een pornofilm
wil acteren. Ik reageer bakvisserig: Ik weet
niet of ik daar goed genoeg voor ben. Of
dat mijn borsten groot genoeg zijn. En ik
vind het niet leuk dat jullie mannen altijd
in het gezicht van vrouwen klaarkomen.
Hij ging me overhalen en dat is natuurlijk
belachelijk, alsof ik ambities heb in die rich
ting. Maar tóch zag ik het als een compli
ment. Ik was er best wel van in de war. Die
gedachtes schreef ik van me af in het
boek."
Taboedoorbrekend wil ze zichzelf niet noe
men. „Taboedoorbrekend is om echt eerlijk
te zijn over seks. Voordat ik een monoga
me relatie aanging, was ik vrijgevochten en
had ik veel verschillende mannen. En tege
lijkertijd was ik niet vrij, want ik durfde
niet zo goed op te komen voor mezelf. Ik
denk dat dat een taboe is voor vrouwen,
die kwetsbaarheid. Want het liefst presen
teer je jezelf als iemand met een fantas
tisch seksleven. In de interviews merkte ik
dat ik hierin niet de enige was. Veel vrou
wen vertrouwden me toe: 'Ja, ik heb vaak
seks gehad, terwijl ik er geen klap aan
vond. Maar ik durfde er ook weer niets van
te zeggen'."
Bergman weet nog niet waar haar volgen
de film over gaat. „Ik praat pas met de
VPRO als alles klaar is. Dat schept ruimte
in mijn hoofd, want met dit drieluik ben ik
al zes jaar bezig. Ik heb nog heel veel inte
ressante onderwerpen over man-vrouw-is
sues. Maar vreemdelingenbeleid vind ik bij
voorbeeld ook heel boeiend."
t t t f t t f
Brad Pitt gaat in World war Z het
gevecht aan met zombies.
Jan van Mullem
Eerlijk
over
door Nico Postma
Sletvrees?. Donderdag 14 november op Neder
land 3, 21.00 uur.
ÏV reageren?
W media@depersdienst.nl
Sunny Bergman heeft met Sletvrees? haar drieluik over uiterlijk, seks en cultuur afgerond. „We
vonden een vorm waarin duo's heel intiem over seks kunnen praten." foto Merlijn Doomernik
seks
