Even naar het
liefdesmotel
SPECTRUM 17"
standplaats Brazilië
Jan Willem Zeldenrust
Hm M'm
.1
n
ds
fe
il."
e
>e-
;i-
n
m,
ie
>n-
:et.
et
i-
r-
ijn
en
Us
i-
egt
n-
:n
en
commandocentra. Tegen de eerste hel
lingen van de Kaukasus in het noor
den hebben de Russen een weg aange
legd door de bossen. Volgens Tsjkoea-
seli om sneller militairen te kunnen
verplaatsen. Op één plek hebben de
Russen mededogen getoond met de
Georgiërs: het hek is precies om een
kerkhof van slechts enkele graven
heen gelegd. Op die manier kan fami
lie de laatste rustplaats van overlede
nen tenminste nog bezoeken.
Zo'n bezoek is voor Gotsja Makesjvili
(28) uit Choervaled al vijfjaar lang
verleden tijd. Hij woont in tegenstel
ling tot Vanisjvili aan de Georgische
kant van het prikkeldraad en kan dus
Zuid-Ossetië niet meer in. En dat ter
wijl daar zijn ouders zijn begraven.
„De mensen kunnen hun doden niet
meer in Choervaled begraven. Door
het prikkeldraad moeten ze uitwijken
naar dorpen in de regio", zegt hij.
Makesjvili zag hoe aan de andere kant
Russische militairen zijn ex-buurman
Vanisjvili mishandelden, nadat hij
Georgische tv-journalisten te woord
had gestaan. „Ik zei: laat hem toch
met rust, hij heeft niets misdaan."
Het weerhoudt Vanisjvili er niet van
nog steeds met journalisten te praten.
En hoewel achter hem in de boom
drie observatiecamera's hangen, is hij
niet bang en blijft hij antwoord geven
op vragen. Tot ongenoegen van zijn
neef Zviad, die zojuist is gearriveerd
vanuit het nabijgelegen Gori. „Wat
doen jullie journalisten hier toch? Val
mijn oom niet lastig, hij krijgt proble
men als hij met de media praat."
De tegenwerping dat de wereld toch
moet weten wat hier gebeurt, over
tuigt hem niet. „En dan? Wordt het
dan beter? Er verandert niks door wat
journalisten schrijven", foetert Zviad.
Het hoofd van de regio Ditsi ziet het
allemaal niet zo somber. Ja, de dag dat
hij hoorde dat de Russen ineens een
hek aan het plaatsen waren dwars
over het grondgebied van zijn dorp,
herinnert hij zich nog goed. „In de ja
ren hiervoor waren over een weer wel
eens akkefietjes geweest", vertelt Zak
aria Batiasjvili (57). „Vee gestolen, een
meisje ontvoerd, het is gevaarlijk ge
bied hier. Daarom zeiden de inwo
ners van Ditsi eerst niets over dat hek.
Maar toen het water voor de irrigatie
systemen vanuit Zuid-Ossetië werd
afgesloten, kwamen ze in opstand. Ge
lukkig hebben de Russen ons wel het
drinkwater laten houden en hebben
ze het hek ook om andere begraaf
plaatsen heen gezet. Maar als ze ons
nou eens met rust lieten, dan zouden
de problemen tussen Georgiërs en
Ossetiërs binnen een week zijn opge
lost. Dan verdelen we dat hek gewoon
onder de dorpelingen. Ik kan ook nog
wel een stukje gebruiken voor mijn
tuin", lacht Batiasjvili.
Iets meer naar het westen ligt Dvani,
waar de problemen zich het meest
doen voelen. Er ligt nog een rol prik
keldraad en er staat een groen bord
met in het Russisch en het Osseets
'Republiek van Zuid-Ossetië'. Aan de
andere kant van de barrière zijn op
zo'n 500 meter afstand vaag een paar
huisjes te zien. Af en toe duikt er een
schim op, die al even snel verdwijnt.
„Vrienden van me", zegt Dzjoni Meka-
risjvili (45). „Maar ik heb ze al tijden
niet meer gezien." Kunnen ze niet ge
woon hierheen komen om door het
hek met hem te praten? „Vergeet het
maar", gromt Mekarisjvili. „Dan krij
gen ze straf van de Russen. Die zijn
bang gemaakt voor ons."
Mekarisjvili wijst naar boven, in
noordoostelijke richting. Daar staan
op een heuvel Russische militairen
met een verrekijker op een driepoot
naar beneden te loeren. Spottend
zwaait Mekarisjvili hen toe. Als er ook
nog twee patrouillerende Russische
soldaten voorbijlopen, houdt hij zich
niet meer in. Hij rent op het prikkel
draad af en roept hun vol bijtend sar
casme toe: „Hé jongens, hoe gaat-ie?
Veel geluk jullie, hè!"
Voor Mamuka Machatsjvili (37) is de
situatie schrijnend. Doordat een
nieuw hek nog dieper op Georgisch
grondgebied komt te liggen, raakt hij
zijn huis kwijt. Hij is nu bezig het af
te breken om verderop weer op te bou
wen. Toch is hij niet kwaad op de
Ossetiërs. „Ach, zij kunnen er ook
niets aan doen. Het zijn de Russen
die achter dit plan zitten. Bovendien,
hoe kun je kwaad zijn op iemand met
wie je geen contact meer hebt."
Het Russische ministerie van Buiten
landse Zaken heeft niet gereageerd op
onze vragen over de kwestie.
Na bijna twee jaar in Brazilië werd de
nieuwsgierigheid ons te machtig:
tijd voor een bezoek aan een van de
befaamde Love Motels. De avond
was lang, de alcohol had rijkelijk ge
vloeid, dus ach, waarom niet Ergens aan de rand
van de wijk was een motel dat goed bekend stond,
dus daar reden we heen.
Op het terrein aangekomen parkeer je de auto niet
buiten, nee, privacy is wat maakt dat deze motels
recht van bestaan hebben.
Je rijdt de auto dus in een garage die direct toegang
verschaft tot je kamer. Het voelt even onwennig in
zo'n klinische kamer, met veel spiegels en een bub
belbad. Enigszins geforceerd duiken we daar maar
in, water(pret) breekt het ijs tenslotte. De inmid
dels gearriveerde champagne helpt ook. Ondertus
sen bestuderen we een menukaart waar je allerhan
de seksspeeltjes kunt bestellen. Van vibrators, een
intimiteit-kit tot sexy conciërge die alles doet wat
je maar wilt. Tegen een forse prijs natuurlijk.
Wat feiten op een rijtje. In Brazilië heb je ruim vijf
duizend officiële Love Motels die elk
jaar zo'n honderd miljoen bezoekers
trekken. Tezamen zijn deze liefdes
nestjes goed voor bijna 2 miljard dol--
lar aan omzet.
De 'liefdesmotels' zijn een instituut
dat is komen overwaaien uit Japan
en uit nood geboren. Waar in Neder
land meeste jongeren gemiddeld in
het begin van de twintig het ouder
lijk huis verlaten, en dus het rijk
voor zich alleen hebben, gebeurt dat
in Brazilië pas rond het dertigste le-
vensjaar. Thuis hebben ze dus geen privacy en je
moet toch ergens heen met je vriendin of scharrel.
Het Love Motel biedt dan uitkomst.
Het zijn echter niet alleen de verliefde stelletjes die
gebruik maken van het motel. Een van de piekmo
menten, buiten de nachtelijke uren en in het week
einde, ligt gedurende de lunchpauze. Een uitlaat
klep, ver weg van de huiselijke beslommeringen. El
ke Braziliaan weet waar je heen moet om zonder
problemen in het geheim met een ander het bed in
te duiken.
De motels van de liefde zijn tegenwoordig echter
niet alleen meer voor mensen. In de groeiende Bra
ziliaanse economie zijn ze nu zelfs beschikbaar voor
huisdieren. Dat klinkt raar, maar Brazilië is de vijf
de grootste markt ter wereld voor - accessoires voor
- huisdieren. Er gaat een kleine 7 miljard euro in
om.
Terug naar ons Love Motel. Als de hormonen de ka
mer hebben verlaten en de kleren weer zijn aange-
trokken, is het moment van betalen daar. Een klep
je in de deur gaat open, het enige wat je ziet is een
hand die het pinapparaat naar binnen schuift. Alle
maal uiterst discreet. Er wordt geen woord gewis
seld.
Even later rijden we de auto uit de garage. Een paar
uur in een motel bezorgen je letterlijk en figuurlijk
een inkijkje in de Braziliaanse cultuur.
ZATERDAG 9 NOVEMBER 2013
Grote foto: Davit Vanisjvili: „Ik weiger mijn
huis te verlaten."
Kleine foto: Een Georgische militair bij de
afscheiding in aanbouw, foto's Joost Bosman
m wm
?n-
u
3—
se-
vi-
u
5-
^Jjj^ reageren?
spectrum@depersdienst.nl
1
i<ê
