SPECTRUM 5
BIOGRAFIE NOUT WELLINK
zich voorstellen dat in de toekomst andere kanalen
wprden aangeboord, bijvoorbeeld crowdfunding en
speciale fondsen, zoals het Zeeuws Investerings
fonds of de afgelopen week gepresenteerde Zeeuw
se Kredietunie, waarin overheid en particulieren sa
menwerken. „We hebben ons erg afhankelijk ge
maakt van de financiering door banken, terwijl er
een wijde zee met geld is waarin je als bedrijf kunt
vissen. De afhankelijkheid van banken is een van
de oorzaken dat de Europese economie zich minder
snel herstelt dan de Amerikaanse. De financiering
komt hier minder snel van de grond."
Wellink is geboren in het Gelderse Bredevoort,
dicht bij de Duitse grens. Voor veel van zijn klasge
noten was het normaal om na de middelbare
school in Duitsland te gaan studeren en zijn geboor
teplaats heeft zich altijd als een internationale
boekenstad geafficheerd. Zo moet Zeeland ook over
de grens durven kijken, vindt Wellink. „De econo
mie houdt niet op bij landsgrenzen. Ik denk liever
in natuurlijke clusters dan in termen van: dit is
mijn land en dat moet concurreren met België. Dat
is oude koek. Rotterdam, Zeeland en Antwerpen
vormen samen een toegangspoort tot West-Europa
en moeten dus niet met elkaar blijven concurreren.
Het is een grote, boze wereld waarin je moet zien te
overleven. Kijk naar groeiende economieën als Chi
na en Brazilië. Daar zitten onze concurrenten. In
vergrijzende landen als het onze komt economi
sche groei niet meer uit een uitbreiding van de be
roepsbevolking, maar uit een stijging van de pro
ductiviteit door slimmer en efficiënter te werken.
Dan kom je al gauw op samenwerken. Als je het to
taal wilt optimaliseren, moet je bereid zijn op on
derdelen iets in te leveren. Dan moet je afstand van
dingen durven doen. Dat is heel moeilijk, maar het
is ook noodzakelijk, met zoveel concurrentie van
buiten."
Met enige verbazing heeft Wellink dan ook de
strubbelingen rond de Hedwigepolder gevolgd. „Ik
ben op dit gebied een leek, maar voor buitenstaan
ders is dat een heel vreemde discussie, eerlijk ge
zegd. Ik snap wel dat het teruggeven van land aan
water instinctief heel moeilijk is, zeker in Zeeland.
Maar als er geen alternatiefis, moet je dat niet blij
ven dramatiseren, want er kunnen schone nieuwe
dingen gebeuren. Als theraurier-generaal van Finan
ciën was ik ambtelijk verantwoordelijk voor de do
meinen. Ik herinner me uit discussies rond het mid
den van de jaren zeventig dat ik een directeur had
die altijd maar zat te zeuren over die Oostvaarders-
plassen, daar komen steeds meer vogeltjes en als
dat zo doorgaat dan kunnen we daar nooit produc
ten op verbouwen. En wat is er gebeurd? Daar is
een wonderlijk mooi natuurgebied ontstaan.
Ie moet dus niet altijd dogmatisch zijn dat
het slechter wordt als je dingen terug
aan de natuur geeft."
„Bij de Hedwigepolder zie je dat je
meer aan samenwerking moet den
ken omdat je anders niet optima
le besluitvorming krijgt. Natuur
lijk had de regio zich in totali
teit een oordeel moeten vor
men over wat de beste oplos
sing voor alles was. Maar hier
krijg je dus gesplitste besluit
vorming. Bestuurlijk zijn dat
natuurlijk best moeilijke proble
men. Er zijn twee landen bij be
trokken, er zijn grote commer
ciële belangen bij. Eigenlijk
moet je al veel vertrouwen in elkaar hebben en een
heel hechte vorm van samenwerking, voordat je
over dit soort grote beslissingen wat onthechter en
in het gemeenschappelijk belang kunt denken. Dat
is lastig. Zeeland en de omliggende regio's hebben
de afgelopen jaren tijd verspeeld. Ze zijn in een con
flict blijven hangen, maar op een gegeven moment
moet er een knoop worden doorgehakt, ook als dat
niet de meest optimale beslissing is. Het moet een
keer afgelopen zijn. Dat heb je ook met het beleid
van de regering op dit moment. Je kunt eindeloos
blijven praten hoe je precies de sociale zekerheid
moet inrichten, of het ontslagrecht of wat je met de
woningbouw moet doen. Soms is het beter een niet
volmaakte beslissing te nemen dan almaar te blij
ven praten. Een samenleving moet verder, een eco
nomie moet verder, je moet je altijd realiseren: je
denkt dat je de wijsheid in pacht hebt
maar er gebeuren altijd dingen
daarna die je niet had kunnen
voorzien.
Zoals met de Oostvaar-
dersplassen."
ZATERDAG 9 NOVEMBER 2013
grens durven kijken
In 1943 geboren in Bredevoort
Studeerde Nederlands recht in Leiden en
promoveerde in de economie in Rotterdam
Was van 1997 tot 2011 president van De
Nederlandsche Bank
Is nu toezichthouder in het bestuur van de
Bank of China
Nout Wellink
foto's ANP
fotomontage Kees Lammers
