Meer dan dertig jaar scheef gedrukte stukjes
28 MENINGEN
brieven
Tolgelddiscussie
cor de jonge
v
Jeugdzorg
Hartinfarct
Vluchtelingen
Marjan
Berk
De discussie in Provinciale Staten
gaat over marginale details als we
de impact van tolheffing in onze
provincie goed bekijken. Het kost
de Zeeuwse bevolking en het be
drijfsleven al vele tientallen jaren
heel veel geld. Het tolgeld voor
tunnel en veerboot werkt belem
merend op het dagelijks leven, zie
woon-werk, economie, volgen
van studies, sport, cultuur enz.
In ons land bestaat geen vergelijk
bare situatie waar binnen één re
gio op de enige verbindingsweg
tolgeld betaald moet worden.
Daar moet de discussie in Provin
ciale Staten over gaan. Er moet di
rect een eind komen aan deze 'Sta
tus Aparte' van onze provincie.
De rijksoverheid dient de reste
rende aflossingen en onderhoud
te financieren, net zoals dat ook
gebeurt bij andere dure verkeers
verbindingen in ons land.
Met een breed front van bevol
king, bedrijfsleven en politiek
moet deze eis op tafel gelegd wor
den.
Van alle stimulerende maatrege
len die bedacht worden voor onze
krimpregio, is afschaffing tolgeld
de beste en eerlijkste maatregel.
Bij de overdracht van de jeugd-
zorg aan de gemeenten wordt te
sterk gefocust op het overdrachts
tijdstip, aldus Gedeputeerde Van
Heukelom. Het moet niet in een
jaar 'geperst' worden, maar zich
geleidelijker voltrekken (4/11).
Het is dan merkwaardig dat zijn
collega De Reu bij een andere be
stuurlijke transformatie, de fusie
van de Zeeuwse Bibliotheek met
Scoop, wel rücksichtslos vast
houdt aan de fusiedatum van 1 ja
nuari a.s. Insiders menen zeker te
weten dat de instellingen daar
voor nog niet klaar zijn en dat
vasthouden aan die datum op ter
mijn 'brokken' kan betekenen.
Men wenst te voorkomen dat de
drie keer zo grote ZB opgeslokt
wordt door Scoop, namelijk wan
neer de statuten van Scoop het
uitgangspunt van de fusieorgani
satie zouden worden. De ZB met
zijn bijzondere functie ten dien
ste van tienduizenden burgers
moet niet de dupe kunnen wor
den wanneer er financieel iets
zou misgaan bij Scoop en het kost
tijd om dat te regelen.
Mensen die een hartinfarct heb
ben gehad, zijn dikwijls onzeker.
Na de mentale opdoffer die ze
hebben gehad, weten ze ook dik
wijls hun fysieke grenzen niet
meer en gaan te weinig bewegen,
wat juist fout is. Een hartrevalida
tie helpt daar bij, dat weet ik uit
ervaring.
Op advies van Erasmus M.C. ben
ik na genezing in therapie gegaan
in de Revant Lindenhof in Goes
met als resultaat dat ik er beter
vandaan kwam dan dat ik er naar
toe ging.
Onder begeleiding kun je te we
ten komen waar je grenzen zijn
en die kunnen hoger liggen dan
je aanvankelijk dacht.
Je komt daar ook te weten welke
manier van bewegen het meest ge
schikt voor jezelf is: de een vind
zich beter bij fietsen dan b.v.
zwemmen, bij een ander kan het
net omgekeerd zijn.
Als je de kans krijgt om te revali
deren: Doen!
Het is beter dan thuis afwachten.
Het is een goed voorbeeld voor an
dere Afrikaanse landen hoe Ma
rokko met de stroom van vluchte
lingen omgaat; niet doorsturen
naar Europa, maar zelf oplossen.
Het is toch schrijnend dat een we
relddeel zoals Afrika met een
enorme rijkdom aan mineralen
en dat aan het begin staat van een
economische revolutie/ vooruit
gang niet beter weet om te gaan
met zijn bevolking.
Laat de VN eens daadkrachtiger
optreden tegen degenen die de be
volking terroriseren, en ophou
den met over onder meer lullighe
den als Zwarte Piet te debatteren.
Ook de Europese commissarissen
moeten ophouden om de schuld
van het niet oplossen van het
vluchtelingenstroom in de schoe
nen van de Europese burgers te
schuiven.
Ieder jaar gaan er vele miljarden
aan Europees belastinggeld en gif
ten uit goede doelen naar Afrika,
we doen als Europa het zo slecht
nog niet. Verplaats het vluchtelin
genprobleem niet maar los het in
de kern (ter plaatse) op en niet
aan de buitenrand (andere lan
den).
Bij het opruimen vond ik één van mijn aller
eerste columns uit 1983. Hierin leg ik mijn
hart bloot, vertel hoe ik heb tegengesput-
terd toen ik door het Utrechts Nieuwsblad
werd gevraagd een wekelijks stukje te schrijven...
„Ik haat cursief schrift!", riep ik. Ik herinner me nog
scherp, dat ik Carmiggelt pas kon lezen, wanneer
zijn stukjes gebundeld waren. Die scheve letters in
de krant, ik kreeg ze niet door de strot! Ik schreef
ook, hoe je moet oppassen om luid en duidelijk je af
keer van allerlei zaken te ventileren. Zo had ik ooit,
zwanger van mijn eerste kind, met mijn eerste echt
genoot een barre tocht door Amsterdam gemaakt,
op zoek naar een woning. We liepen door de Vale-
riusstraat, belden overal aan en riepen langs de stei
le trap omhoog: „Heeft u misschien woonruimte te
huur?"
Die ellendige steile kale trappen deden mij verzuch
ten: „Je zal hier toch moeten wonen!"
Nou, dat heb ik ge weten.... Veertien jaar heb ik drie
verdiepingen in die straat bewoond! Veertien jaar
de steile trappen opgeklommen, mijn gezin van drie
kinderen met nog twee jongentjes uitgebreid. Veer
tien jaar!
Zo heeft mijn afkeer van cursief schrift er niet toe
geleid, dat ik inmiddels ruim dertig jaar columns
produceer. Het cursieve schrift verdween na een
aantal jaren ook, maar toen had ik mijn afkeer van
die schuine letters al lang overwonnen...
Zeven bundels columns werden gedrukt, die gretig
werden afgenomen. Tot ook die periode weer voor
bijgleed, want het werd mode om alles wat iemand
schreef, te bundelen in een paperbackpocket. Er
kwam éen dodelijke overvloed aan ge.bundelde kor
te stukjes in de boekwinkel, hele tafels werden er
mee bedekt en alleen Youp van 't Hek deed er nog
goede zaken mee! Zo bleven mijn commentaren op
het dagelijks- en ander leven alleen nog in de krant
verschijnen.
Sinds mijn columns in het AD worden ondertiteld
met mijn emailadres, is er een levendige correspon
dentie ontstaan met de belangstellende lezer. Heel
gezellig. Soms voel ik mij 'Lieve Lita', dan weer leg
ik verkeerd begrepen verhalen uit.
Éénmaal schreef ik over de fantastische bh's die ik
in Amerika in een groot bekend warenhuis kocht.
Een vriendin en ik, allebei moeder van vijf kinderen
en door al die borstvoeding die wij hadden geprodu
ceerd, gezegend met een fors 'balkon', werden gek
van al die heerlijk afgeprijsde jurkjes, die ons ontzet
tend leuk stonden. Behalve dat ze niet dicht ge
knoopt of geritst konden worden rond onze rijke
boezems. Eén verkoopster wist raad: „Hierboven op
de corsetterieafdeling, hebben ze bh's die op de boe-
zemplek een verschil van wel twee maten maken!"
En ja, ze had gelijk. Het waren bh's die de borstpar-
tij een beetje platdrukte waardoor alle ritsen en kno
pen moeiteloos dicht gingen. Halleluja!
Terug in het vaderland schreef ik enthousiast over
deze innovatie op modegebied.
Ogenblikkelijk kreeg ik een brief van een corsetten-
winkel, die meldde dat zij ook deze platdruk-bh's
verkochten.
Sterker nog, ze boden mij er een ter beoordeling
aan! Hetgeen, nette vrouw die ik ben, beleefd heb ge
weigerd!
Brieven (max. 150 woorden)
richten aan:
Lezersredacteur PZC
Postbus 91
4330 AB Middelburg
0118-434005
lezersredacteur@pzc.nl
Ardengo Persijn
Kanaalkade 33, Axel
Jan Zwemer
Bisschopstraat 4 4353 BP Serooskerke
Wim van Cilst
Boogerdlaan 23, 4484ST Kortgene
Thon Bastiaansen
Drostlaan 1, Sluiskil
