Opmars van de
makelaars
4 BUITEN
HET ZEEUWSE LANDSCHAP
Begin augustus vonden we een jong
zeehondje in de Biezelingse Ham, die
hulpeloos op de stenen van de zee
dijk lag. Dankzij snelle actie van de
zoogdieropvang Zeeland werd het
beestje opgehaald en ondergebracht
in de zeehondencrèche in Pieterbu-
ren. Twee weken geleden kwam er
een telefoontje. 'Thijsje', genoemd
naar mijn kleinzoon die bij de vonde
ling was komen kijken, was groot en
sterk genoeg om op eigen benen te
staan. 'Ons' zeehondje zou, samen
met een aantal lotgenoten, vrijgela
ten worden op het Noordzeestrand
bij Renesse. Natuurlijk gingen we
erheen...
doorChiel Jacobusse
•v
Zeehonden spreken tot
de verbeelding. Hun
koddige snoet, de soe
pele bewegingen in
het water en - niet in
de laatste plaats - hun
speelse gedrag maken
zeehonden tot ware publiekslievelin
gen. Hun aanwezigheid in de Delta
wateren legt ons bepaald geen
windeieren. De grijze zeehonden op
de Brouwersdam trekken complete
busladingen bezoekers aan en in de
monding van de Westerschelde zijn
meerdere bedrijven die speciale zee-
hondentochten aanbieden. Ook vaar
tochten op de Oosterschelde hebberr
vaak zeehonden en bruinvissen als
(neven)doel. Daar is ook helemaal
niets op tegen zolang kijkers de nodi
ge afstand bewaren en ook voor het
overige zorgen dat de dieren niet ver
stoord worden. En het moet gezegd:
dat gaat steeds beter. Wat dat betreft
zou je willen dat het respect voor de
watervogelpopulaties net zo groot
was!
Die zaterdag bleek opnieuw hoe
groot de publieke belangstelling voor
zeehonden is. Hoewel de loslaatactie
pas heel laat, en dan met name via
Twitter, publiek gemaakt was ston
den er op het strand enkele honder
den mensen te wachten. Een flinke
cirkel was afgezet met roodwit schrik-
lint om te zorgen dat de toeschou
wers de dieren niet zouden versto
ren. Zo bleef een heel stuk strand, on
danks het prachtige najaarsweer,
leeg, en na vijf minuutjes wachten ar
riveerde daar de kleine vrachtauto
uit Pieterburen. Zes grote kisten wer
den uitgeladen en in een rij op het
hoge strand neergezet. Op elke kist
was de naam van de zeehond (veelal
dezelfde als die van de vinder) ver
meld. En toen kwam de grote verras
sing. De vinders mochten bovenop
de kist van hun vondeling gaan zit
ten om de dieren zelf vrij te laten.
Ook Thijs mocht, samen met zijn zus
je Anna plaats nemen bovenop eén
kist.
De voorkant van de kisten wordt ge
vormd door een soort schuifklep, die
van bovenaf kan worden geopend, zo
dat de zeehonden naar buiten kun
nen zonder direct geconfronteerd te
worden met degene die ze loslaat.
Het concept werkt perfect: de zeehon
den kwamen zonder stress of angst
uit de kist en het eerste wat ze te
zien kregen waren soortgenoten die
zich in dezelfde situatie bevonden. Ei
genlijk een heel uitgekiende aanpak,
die de losgelaten dieren een optimale
kans biedt om, in gezelschap van 'lot
genoten', weer aan de vrijheid te
wennen. Want dat gaat zomaar niet
vanzelf.
Een deel van de losgelaten dieren
schuifelde onmiddellijk naar het wa
ter. Maar twee dieren bleven wat aar
zelen rond de kisten, waarschijnlijk
omdat ze die als veilige haven in een
onbekende omgeving beschouwden.
Na war zachte drang van de begelei
ders verdwenen ook deze dieren naar
de waterlijn, om zich in het onbeken
de avontuur van de grote zee te stor
ten. Maar één dier leek daar helemaal
niets in te zien. Die ging - ondanks
verwoede pogingen om hem/haar de
andere kant op te dirigeren - in de
richting van de duinovergang. Maar
het dier werd terug gemanoeuvreerd
in de kist en vervolgens vlakbij de
vloedlijn losgelaten. Na nog wat ge-
aarzel ging het dier zijn soortgenoten
achteraan, de wijde zee op.
In de verte zagen we een zandbank
en met het blote oog kon ik ruim 70
zeehonden ontwaren. Een ervaren
teller met verrekijker ontdekte er 124,
dus hadden de zeehonden volop ge
zelschap binnen handbereik. Vanuit
de omstanders kwam luid applaus
toen de dieren het ruime sop kozen.
Het roept de vraag op of er rond de
zeehonden niet teveel poppenkast ge
creëerd wordt. Mijn antwoord luidt
een volmondig nee. Het feit dat we
weer een zeehondenpopulatie heb
ben en het feit dat daar zoveel draag
vlak voor is, is in niet geringe mate
aan Pieterburen te danken. Als het
werk alleen maar in stilte zou gebeu
ren zouden veel minder dieren opge
vangen worden en bovendien zou er
veel minder draagvlak zijn bij het pu
bliek. Laat de zeehonden maar lekker
showen. Onder deskundige begelei
ding; dat wel!
WOEN
Een makelaar met extra veel
harten verwijst naar een be
roep (cardioloog) of naar
een naam, Hartog, Van
't Hart. Een makelaar met
een mus erin verwerkt ver
wijst ook naar een naam:
van de Musse. De zwarte
makelaar in de vorm van
een vogel (pauw met han
gende staart), behoort exclu
sief bij het eiland Tholen.
foto Gerard Smallegange
Zeehondje Thijsje gaat los
I
TICHTINC
Gewone zeehond
