Elis Ligtlee bestormt
top baanwielrennen
èlJk-M
l
Plagerijtje om eretitel 'Mister Amsterdam'
SPORT 11
PU| 5
L_
niet meer verder." Zijn verwachte
vierde Kustmarathonzege was
daardoor in één klap weg. En ook
zijn hoofddoel, een snelle tijd in
de Marathon van Amsterdam,
leek onhaalbaar. „Ik kon een week
niet trainen en daardoor had ik
meteen een flink verval in condi
tie." In de laatste dagen voor de
Marathon van Amsterdam ging
Schletterer elke dag naar buiten
om z'n been te testen. „De eerste
dag was ik zo terug. Kon ik echt
nog niet lopen. Maar in de dagen
daarna ging het steeds een stukje
beter en kon de deur weer op een
kier."
Uiteindelijk reisde Schletterer za
terdag toch af naar de hoofdstad.
Een dag later staat hij aan de start
Je zou het, als je haar imposante
gestalte ziet, haast vergeten, maar
Elis Ligtlee is pas negentien jaar.
Een groentje op de baan nog. In
2011, bij het WK in Apeldoorn, zat
Ligtlee op de tribune. „Dat wil ik
ook", was haar conclusie. Ze had
inmiddels wel haar eerste stapjes
op de piste gezet, maar was in
doen en laten nog vooral
BMX-rijdster. Achtvoudig wereld
kampioene in die sport, maar be
vreesd voor de overgang naar de
Supercross, met een acht meter
hoge startheuvel. „Het werd me
te extreem." En dus rijdt ze deze
zondag, o ironie, de keirinfinale.
Alsof dat zespersoons duw- en
trekwerk haar geen angst bezorgt.
Ze kan, is duidelijk zichtbaar, ook
wel tegen een stootje, steekt let
terlijk met kop en schouders bo
ven het grootste deel van het Eu
ropese sprintpeloton uit. Zaterdag
al had ze zilver gewonnen, op de
en loopt hij ondanks de tegenslag
een sterke race. „Ik was na afloop
eigenlijk helemaal niet moe, maar
kon helaas vandaag niet diepgaan.
Ik was aan het eind zelfs nog zo
scherp dat ik Edwin van der Sar
langs de kant zag staan en hem
zelfs nog even begroette. Als je he
lemaal stuk zit, lukt dat echt niet
meer."
Nijboer is de eerste om toe te ge
ven dat Europa de slag met het
Afrikaanse continent heeft verlo
ren. De tijd dat westerlingen zoals
hij op de klassieke afstand over
42,195 kilometer konden domine
ren, is vervlogen.
De loopwonders uit Oost-Afrika
hebben de macht overgenomen
en Europa geeft steeds meer ter
rein prijs, zo bleek ook in de door
de Keniaanse Valentine Kipketer
gewonnen vrouwenrace (2.23.02
uur). Het maakt dat de nieuwe
heersers op een voetstuk worden
geplaatst.
Hoewel het niet meer dan een pla
gerijtje betrof, gaf Nijboer nader
hand in een amicaal onderonsje
een verholen boodschap af. Hij
stak één vinger in de lucht, om
duidelijk te maken dat de Keni-
aan nog altijd één zege van zijn
voorganger is verwijderd. Met bo
vendien de kanttekening dat zelfs
sprint. Alleen de Duitse Kristina
Vogel, olympisch kampioene op
de teamsprint, troefde haar af.
Gisteren op de keirin werd het op
nieuw een tweegevecht. „Ik heb
alleen maar zitten rammen." Met
een nog mooier resultaat: goud.
En dat terwijl er tactisch gezien,
logisch met zo betrekkelijk wei
nig ervaring, nog een hoop te win
nen valt voor Ligtlee. Eigenlijk
weet ze niet waar haar kracht
echt ligt. „Ik dacht eigenlijk voor
al dat de teamsprint en 500 meter
mijn onderdelen waren."
Met twee gouden, drie zilveren
en een bronzen medaille als oogst
was het EK baanwielrennen een
ongekend succes voor de Neder
landse afvaardiging. Bondscoach
René Wolff kan de successen
goed gebruiken, er is na de Spelen
van Londen flink gekort op zijn
budget. „Ik verwacht dat deze uit
slagen ook opvallen bij
NOCNSF."
De Tour heeft mij geen voldoening gegeven
over mijn persoonlijke prestatie. Van mijzelf
had ik op sommige momenten ook meer ver
wacht."
Wielrenner Robert Gesink in De Telegraaf.
„Elke wedstrijd bij je club is een stapje op weg
naar het wereldkampioenschap in Brazilië. Daar wil ik absoluut
bijzijn."
Oranje-international Ron Vlaar in het Alge
meen Dagblad.
„Ik dacht het Davis Cupteam juist sterker te ma
ken door me niet beschikbaar te stellen. Ik koos
bij een vierde succes de status
van Chebet immer verbleekt bij
die van de gewezen Europees
kampioen van 1982 én nummer
twee van de Olympische Spelen
in 1980.
Het humeur van Nijboer leed ove
rigens geenszins onder het actue
le gebrek aan erkenning. Hij telde
na afloop juist zijn zegeningen,
ook al vond de bondscoördinator
wegatletiek de Nederlandse pres
taties 'magertjes'. De reden: Ro
nald Schroër en Miranda Boons
tra nomineerden zich voor de Eu
ropese titelstrijd.
Voor Schroër en Boonstra gold de
prekwalificatie als een schrale
troost. Hij zei een 'tweeslachtig
gevoel' aan zijn optreden te heb
ben overgehouden, zij sprak van
een 'helse overlevingstocht'.
voor mezelf én het team."
Tennisser Igor Sijsling in de Volkskrant.
„Als ik tot de winterstop zonder kleerscheuren
doorkom, ben ik een jaar blessurevrij. Dat zou de
eerste keer zijn."
Oranje-international Arjen Robben in Voet
bal International.
„Misschien ben ik na dit jaar minder voorzichtig
met een transfer."
Ajax-aanvoerder Siem de Jong in Voetbal In
ternational.
„Ik zie op alle niveaus zo veel elementaire dingen fou^aat^Dan
denk ik: hoe kan het? Mijn handen jeuken. Ik mis
de adrenaline, het praten, denken over voetbal."
Ex-international Aron Winter in De Tele
graaf.
„Hij beseft zelf nog steeds niet hoe belangrijk hij
eigenlijk is."
Johan Cruijff in Het Parool over Dennis Bergkamp.
„Atleet zijn is supergaaf. Ik moet er niet aan den
ken om als grijze muis van negen tot vijf achter
een bureau te zitten."
Marathonloopster Miranda Boonstra in De
Telegraaf.
MAANDAG 21 OKTOBER 2013
t dubbel gevoel
door Edward Swier
i weken geleden, was op tijd hersteld van zijn blessure. Die liep hij op tijdens de afdaling naar het strand bij Vrouwenpolder (foto).
;rlander. foto les Bijleveld
APELDOORN - Als je toch een nieu
we weg moet inslaan, is het maar
beter om dat meteen met fikse
stappen te doen. De verjonging
van de Nederlandse sprintselectie
kreeg dit weekeinde tijdens het EK
baanwielrennen in Apeldoorn di
rect gestalte. Elis Ligtlee spurtte
met zevenmijlslaarzen de Europese
top binnen. Na zaterdags zilver op
de sprint, volgde gisteren goud in
de keirin.
door Marco Knippen
AMSTERDAM - In haar jubelstem
ming had Simone Richardson giste
ren even geen oog voor het verle
den. De organisatiedirecteur van
de Marathon van Amsterdam be
stempelde Wilson Chebet zonder
voorbehoud tot 'Mister Amster
dam', als uitvloeisel van zijn derde
triomftocht en aanscherping van
zijn eigen parkoersrecord tot
2.05.36 uur. Toehoorder Gerard Nij-
boer kon om de 'verspreking' gnif
felen. De viervoudig winnaar zag
niet zozeer het vermeende on
recht, maar herkende vooral de
symboliek.
13
I Elis Ligtlee
