PZC
Ivo Niehe begint aan zijn 33e seizoen
23
ben ik een énorme kunstliefhebber, altijd
al geweest, ik lees er veel over, ga naar mu
sea. Dus soms flap ik er zowaar een zinnige
opmerking over kunst uit. Die halen we er
bij de montage meteen uit, dat past niet. Ik
vergeet bij wijze van spreken geen minuut
dat we als publieke omroep voor een zo
breed mogelijk publiek werken. In de loop
der jaren is een groep mensen gaan kijken
die nooit in een museum komt. Zij schake
len in voor de gezelligheid, maar worden
wel geconfronteerd met mooie dingen. Ik
wil niet als een belerende vakidioot klin
ken, maar zou soms wel willen schreeu
wen: Mensen, ga naar een museum! Kunst
is immers niet alleen voor een kleine
kring, maar voor iedereen."
De gedrevenheid is er, na twaalf jaar, zeker
niet minder op geworden. Al eisen de lan
ge opnamedagen af en toe wel hun tol. „Ik
ben nu 65 en dat begin ik te merken. Na
zo'n ontvangstdag is een boek lezen me
nog teveel. Tja, ik zit toch tegen het einde
van mijn tv-carrière aan. Maar je wilt niet
weten hoe vaak ik denk dat ik toch ontzet
tend veel geluk heb gehad in dit vak."
Het belangrijkste fundament
waarop Tussen kunst en
kitsch is gebouwd, is hoop.
Al dertig jaar trekken de be
zoekers in drommen langs,
zeulend met glaswerk, schil
derijen of antiek ogende ge
bruiksvoorwerpen, waarvan niemand weet
wat het is of waartoe het ooit diende. Elke
bezoeker koestert de stille hoop dat de ex
pert vertelt dat het stuk een kapitaal waard
is. Zoals dit seizoen die geluksvogel die
met een échte Karei Appel aankwam.
„Soms reizen mensen vanuit Maastricht he
lemaal naar Leeuwarden of waar we ook
zitten, met hun vaasjes en hun lijstjes en
hun lepeltjes. Ontroerend is dat, dan zou ik
al 100 euro bovenop de waarde van zo'n
voorwerp willen gooien. Voor de moeite.
Maar ja, ik ben gelukkig geen expert", gnif
felt Nelleke van der Krogt, alweer twaalf
jaar het gezicht van het programma.
Volgens haar is de mogelijkheid van die ge
droomde financiële klapper zeker niet de
primaire reden om naar een kijkdag te ko
men. „Tuurlijk, het telt mee. Als je een
staatslot koopt, weet je ook eigenlijk voor
99,9 procent: ik win toch niks. Maar je hebt
toch die spanning, want iemand moet toch
winnen. Wat als jij dat nou bent.."
Behalve hun nieuwsgierigheid naar de
waarde, gaat het de eigenaren om het ver
haal achter hun bijzondere vaasje, minus
cuul glazen ei of enorme tekening. „Men
sen komen bij ons met spullen die vroeger
bij hun ouders stonden en daarvoor bij de
grootouders. Spullen met gevoelswaarde,
ze groeiden ermee op. Ze raken aangedaan
als ze het verhaal erachter horen. We trek
ken gordijntjes op tussen vroeger en nu."
Het programma wordt dit jaar dertig, maar
de verjaardag wordt niet gevierd. „Door de
omroepbezuinigingen worden zoveel colle
ga's ontslagen, dat een feestje niet op zijn
plaats is", zegt Van der Krogt. „Het maakt
ons niet minder trots, hoor. Het is allemaal
wat sneller geworden, maar het originele
format staat nog steeds. De ingrediënten
zijn goed. Punt."
Dat de uiterst populaire presentatrice zelf
ook een belangrijke succesfactor is, daar
wil ze niet aan. „Wat ik doe, kun je amper
presenteren noemen. Ik zeg altijd maar: ik
houd mijn jour, mijn ontvangstdag. Vroe
ger, in de negentiende eeuw, hielden da
mes van stand hun jour om vriendinnen te
ontmoeten: korte bezoekjes, met de jas
aan, een snel kopje thee en wat roddels. Ik
zit vanaf 's ochtends achter een tafel. Dan
komen de mensen en moet ik snel inschat
ten hoe iemand ongeveer is. Samen maken
we er dan wat leuks van. Dat is mijn jour."
Toen ze destijds aantrad, piekerde ze zich
suf over haar rol in het programma. „Die ex
perts spuien hun kennis ook zonder mij
wel en de bezoekers komen voor hén. Dus
eigenlijk had niemand mij nodig. Nou ben
ik niet de persoon die daar een complex
van krijgt, ik ging aan de slag en toen ont
stond dit."
In feite bemiddelt ze tussen expert en
doodgewone bezoeker. „Ik zit daar een
beetje van: 'Mensen, ik weet óók niks!'
Overdreven natuurlijk, maar de bedoeling
is dat ik samen met bezoekers beluister
wat de expert te vertellen heeft." Grinni
kend: „De experts, dat zijn de heiligen. En
wij het gewone volk. Zo wordt het pro
gramma laagdrempeliger. Eerlijk gezegd
Wat ik doe, kun je
amper presenteren
noemen. Ik zeg
altijd maan ik
houd mijn jour
KIJKTIP
ZONDAG, 21.20 UUR
Tussen kunst en kitsch is na dertig jaar nog
steeds een succes. Presentatrice Nelleke van
der Krogt: „Ik zou soms wel willen schreeuwen:
Mensen, ga naar een museum!"
ZATERDAG 12 OKTOBER 2013
foto Freek van Asperen
Tussen kunst en kitsch. Vanaf woensdag 16 okto
ber op Nederland 1, 20.30 uur.
reageren?
media@depersdienst.nl
door Monique Brandt
Nelleke van der Krogt
o
Media
teilen meer
dan waarde
