6
Het Israëlisch-Palestijnse conflict roept al decennia over de hele
wereld heftige emoties op. Ook sommige Nederlanders zijn zo
betrokken, dat ze hierover op internet dagelijks in de pen klimmen.
Wie zijn deze digitale strijders en wat beweegt hen?
12 SPECTRUM
buitenland
Ik heb 1.000 kuub gas
klaarstaan voor alle Li-
koedniks en wat mij be
treft, worden alle zionis-
tenzwijnen opgesloten
in sterfkampen.' Dat
was de niet mis te ver
stane boodschap die de Nederlander
Awi Cohen onlangs in zijn mailbox
kreeg naar aanleiding van zijn com
mentaren over Israël op internet.
Samen met zes andere Joodse en
niet-Joodse Nederlanders, die uit
angst voor bedreigingen anoniem wil
len blijven, neemt Cohen onder de
naam Likoed Nederland deel aan dis
cussies over Israël op veelgelezen Ne
derlandse nieuwssites, zoals van deze
krant, de Volkskrant, de NOS en RTL
Nieuws. Daar dragen zij pro-Israëli
sche standpunten uit. „Wij worden
gemotiveerd door onevenwichtige be
richtgeving over Israël. Het bouwen
van een huis in Jeruzalem wordt door
Nederlandse kranten vier keer ge
meld, terwijl het niet strijdig is met
de gesloten vredesakkoorden. Het
veelvuldige oproepen tot haat en ge
weld tegen Israël door Palestijnse lei
ders melden deze kranten vrijwel
nooit, hoewel dit wel strijdig is met
diezelfde akkoorden", zegt Cohen.
Het digitale tegenoffensief van Likoed
Nederland wordt niet door iedereen
op prijs gesteld. Het regent bedreigin
gen en op sommige sites worden reac
ties onder de naam Likoed Nederland
verwijderd. Cohen: „Op de site
Nujij.nl, waar lezers op artikelen van
nieuwssite Nu.nl kunnen reageren,
worden al onze reacties zonder op
gaaf van reden preventief geweerd."
Nujij.nl wil geen specifieke informa
tie verstrekken over het weren van Li
koed Nederland op de site. „Maar de
gebruikersnaam in kwestie overtrad
in elk geval onze huisregels", meldt
een woordvoerder.
Onderzoek door deze krant naar dis
cussies over Israël op diverse Neder
landse nieuwssites wijst uit dat de
duidelijke associatie van Likoed Ne
derland met de rechtse Likoed-partij
van de Israëlische premier Benjamin
Netanyahu mogelijk een rol speelt.
Nieuwssites willen ruimte bieden aan
de onafhankelijke meningen van indi
viduele lezers. Het geluid van profes
sionele organisaties met betaalde
krachten valt onder de noemer recla
me en past daar niet bij. Voor Likoed
Nederland gaat die vlieger helemaal
niet op, vindt Cohen, die gemiddeld
een uur per week besteedt aan zijn in-
ternetactivisme. „Likoed Nederland is
een vereniging van Israël-sympathi-
santen. De enige bron van inkomsten
zijn contributies van de Nederlandse
leden en niemand krijgt betaald."
Toch hebben nieuwssites redenen om
aan te nemen dat er in Nederland be
taalde pro-Israëlische propagandisten
actief zijn. Onlangs werd bekend dat
de Israëlische regering meer dan een
half miljoen euro, in de vorm van stu
diebeurzen, beschikbaar stelt aan uni
versiteitsstudenten in Israël én daar
buiten, die pro-Israëlische berichten
op sociale media als Facebook en Twit
ter plaatsen. Het is onderdeel van een
breder plan. In 2011 richtte de Israëli
sche regering hiervoor speciaal het mi
nisterie van Hashbara (Hebreeuws
voor uitleg) op. Dit ministerie be
schikt over een situation room van
waaruit op kritieke momenten in vijf
talen het Israëlische perspectief op de
gebeurtenissen wordt gecommuni
ceerd. Volgens de website kan het mi
nisterie op ieder moment 100.000 ac
tieve vrijwilligers op sociale media be
reiken.
En het gaat verder. Negatieve bericht
geving over Israël in internationale
media zit de regering zo hoog, dat alle
Israëliërs worden opgeroepen bij te
dragen aan een positief beeld van hun
land. Op het vliegveld Ben-Gurion na
bij Jeruzalem worden zelfs brochures
uitgedeeld met wenselijke gesprekson
derwerpen over Israël in het buiten
land. Daaruit blijkt dat de regering
graag ziet dat er gesproken wordt over
Israëls technologische en culturele
verworvenheden in plaats van over
het Israëlisch-Palestijnse conflict. In
oorlogssituaties worden buitenlandse
journalisten in het land actief bena
derd door woordvoerders van het le
ger met gelikte persberichten en vi
deo's vanuit het Israëlische perspec
tief. Het is een geoliede machine, die
zijn weerga niet kent. Maar is het ook
nodig?
Volgens Eliezer Yair, een Nederlander
die al jaren op internet positief over Is
raël bericht, wel. „Bedenkt u zich
eens hoe het komt dat er, anders dan
in het buitenland, in Nederland des
tijds amper gecoördineerde actie is ge
voerd voor de vrijlating van de door
de terreurbeweging Harnas ontvoerde
Israëlische militair Gilad Shalit."
Yair twittert op vrijwillige basis ge
middeld 15 tot 20 uur per week voor
en over Israël. Zijn profielfoto is de Is
raëlische vlag, maar hij wordt naar ei
gen zeggen niet betaald voor zijn acti
viteiten en is ook niet verbonden aan
een organisatie. Overige persoonlijke
gegevens wil hij niet kwijt, uit angst
voor zijn veiligheid. „Ik word regelma
tig bedreigd op Twitter. Bij ernstige
bedreigingen en antisemitische op
merkingen blokkeer ik de bedreiger.
Ik heb nog nooit aangifte gedaan, om
dat de bedreigingen mij niet raken.
Het is klaarblijkelijk onlosmakelijk
verbonden met mijn werk voor Is
raël."
Yair en Cohen zijn digitale strijders in
een verbeten publiciteitsoorlog. Voor
name tegenstanders in die oorlog zijn
mensen die veel anti-Israëlische tek
sten op nieuwssites plaatsen. „Dat
zijn vooral linkse Nederlanders die
onder hun eigen naam schrijven. Een
paar herkennen wij als leden van Sa-
beel, een christelijke anti-Israël
groep", meent Cohen.
Willemien Keuning, secretaris van Sa-
beel, houdt zich op de vlakte over de
inhoud van teksten die leden van
haar organisaties op internet zetten.
„Wij coördineren onze reacties niet
centraal, maar houden elkaar wel op
de hoogte en er is geregeld contact
met andere organisaties die zich bezig
houden met Israël, zoals het Palestina
Komitee en BDS." Die laatste is een or
ganisatie die streeft naar een economi
sche boycot van Israël.
De leden van Sabeel besteden, net als
bij Likoed Nederland, op vrijwillige
basis een aantal uur per week aan het
becommentariëren van nieuws over
ZMddsii -J
Israël. Ook zij krijgen te maken met
verwensingen. Keuning: „Ik ben nooit
echt bedreigd, maar krijg wel eens te
horen dat ik de hel verdien. Ik noem
dat geen bedreiging, omdat de auteur
van deze zin daar niet over gaat."
Ironisch genoeg zijn volgens haar de
voornaamste tegenstanders van Sa
beel op internet andere christelijke or
ganisaties, die juist een pro-Israëlisch
standpunt uitdragen. Zoals Christe
nen voor Israël en Appèl Christenen
voor Israël. „Het is niet onderzocht,
maar ik heb de indruk dat deze men
sen voornamelijk stemmen op de
Christenunie en de SGP."
Zoals Eliezer Yair in het pro-Israëli
sche kamp, zijn er ook Nederlanders
die op persoonlijke titel nieuws over
Israël .op internet veelvuldig van een
kritische toon voorzien. De naam
Stan van Houcke duikt daarbij vaak
op. Maar Van Houcke wil uitdrukke-
lij
be
lis
la
bi
de
tii
de
Ee
he
vc
de
tr'
tie
zii
Ik
in
ve
tie
ec
ve
be
Ni
Z
Israels digitale
propagandaoorlog
door Jan Franke
1* »1 63
i»M<i
«TtfOUOM
ft
n<~.r~ «ft
