Ik kijk er niet van op als
m
28 ZEELAND
NATIONALE COMING OUT-DAG
Vandaag wordt wereldwijd aandacht
gevraagd voor de acceptatie van
lesbiennes, homo-, biseksuelen en
transgenders (LHBT). In de PZC, in de
aanloop naar deze Coming Out-dag,
Zeeuwen die besloten hebben uit te
komen voor hun andere seksuele
geaardheid.
Ik hield mezelf
graag voor dat het
puur om fysieke en
seksuele
aantrekkingskracht
ging, maar daarmee
ontkende ik de
diepte van mijn
gevoelens
Op Walcheren, met zijn
streng gelovige dorpen, is
Domburg in veel opzich
ten een vrijplaats. „Er
wordt vaak met een
schuin oog gekeken naar
wat er in Domburg alle
maal gebeurt. Ook met betrekking tot homo
seksualiteit", zegt de 43-jarige Hans Raaijma
kers van ijssalon De Ijsvogel. „Ik zeg wel eens
voor de grap dat je in Domburg met gemak
een bus zou kunnen vullen met alleen maar
homoseksuelen."
De geboren Domburger kwam zelf op zijn
35e uit de kast, na een lange zoektocht en een
huwelijk van vijftien jaar. Op twintigjarige
leeftijd ontmoette hij zijn vrouw. Lange tijd
bleef de relatie goed, ondanks persoonlijke
en zakelijke sores. „Ik had het heel druk met
mijn zaak en ik verloor in die periode ook en
kele familieleden. Door mijn volle agenda
had ik geen rust en geen tijd om mijn blik
naar binnen te keren en na te denken over
wat ik voelde", blikt hij terug op zijn periode
in de kast. „Want ergens wist ik al langer dat
ik homo was."
Rond zijn dertigste kwam er wat rust in zijn
leven. „Ik kon toen eindelijk eens goed naden
ken over wat ik wilde", vertelt hij. Wat moest
hij bijvoorbeeld aan met zijn gevoelens voor
mannen? „Ik hield mezelf graag voor dat het
puur om fysieke en seksuele aantrekkings
kracht ging, maar daarmee ontkende ik de
diepte van mijn gevoelens. Want het ging
ook om geestelijk contact, om kameraad
schap, alles wat je met een partner deelt."
Maar Hans was wel getrouwd. Toen hij een
maal zijn ware gevoelens onder ogen durfde
te zien, weigerde hij om - zoals veel anderen
in zijn situatie - een dubbelleven te gaan lei
den. „Het was heel erg lastig, maar ik móést
het mijn vrouw vertellen. Ik zat slecht in
mijn vel en was veel aan het piekeren. Dat
was voor niemand goed", vertelt hij.
Zijn vrouw was de eerste in zijn directe om
geving die op de hoogte werd gesteld van
zijn homoseksualiteit. „Ik was bang dat ze
boos zou worden, of diep in mij teleurgesteld
zou zijn, maar ze reageerde heel goed. Ik ben
blij dat ik het verteld heb en dat we tot op de
dag van vandaag nog een heel fijne band heb
ben." Nog steeds is er opluchting als hij te
rugdenkt aan de periode waarin hij zijn ge
heim onthulde. Wat volgde was een periode
van ontdekken en verkennen: „De wereld lag
opeens voor me open. Ik ging op onderzoek
uit en genoot van mijn nieuwe leven", zegt
hij. „Ik pakte vaak de auto om naar Antwer
pen te gaan en nam me dan voor om met een
paar jongens in gesprek te komen. Daar
moest ik echt moed voor verzamelen. Door
de open sfeer in de meeste homo-kroegen
lukte dat aardig. Die periode gaf me heel veel
zelfvertrouwen."
Zes maanden later trof hij de man die later
zijn partner zou worden. Enig speurwerk
leerde de Domburger dat zijn gesprekspart
ner óók uit Domburg kwam. „We zien elkaar
wel in de supermarkt", schreef hij de man.
Na een paar afspraakjes sloeg de vonk over.
Nog steeds zijn ze gelukkig samen. „In Dom
burg is het totaal geen issue dat wij een ho
moseksueel stelletje zijn. De meeste mensen
hier zien het als iets volstrekt normaals", ver
telt hij. „Ook in mijn zaak is het totaal geen
probleem. Er wordt op natuurlijke en speelse
wijze omgegaan met mijn homoseksualiteit.
En natuurlijk worden er ook grapjes ge
maakt."
Tijdens het gaaischieten, een jaarlijkse Dom-
burgse traditie, nagelden zijn dorpsgenoten
een portret van de ondernemer aan 'de paal'
daarop de tekst: De ijsvogel is toch geen trekvo-
gel!
Hans kan er wel om lachen. „Zolang het posi
tiefis en met een knipoog gebracht wordt,
vind ik het fantastisch!"
Zoals het een Domburger betaamt is hij van
af zijn vijftiende strandwacht geweest. Op
zijn negentiende opende hij De Ijsvogel. Nu,
bijna een kwart eeuw later is de ijssalon niet
meer weg te denken uit de Ooststraat. Hans
bouwde de zaak op van een hoekje in een res
taurant tot een volledig pand met eigen per
soneel. „Ik ben helemaal verknocht aan Dom
burg. Mijn hele leven lang heb ik hier ge
werkt en ga er ook nooit meer weg." Hans
wil graag het beeld nuanceren van de homo
die in een strak zwembroekje op een boot
staat te zwaaien. „Het stereotype beeld van
homoseksuelen is te beperkt. Er zijn onge
looflijk veel homo's die gewoon hun ding
doen en niet constant een podium zoeken
om aandacht te krijgen. luist die vallen niet
op. Mensen moeten zich dat wel realiseren",
vertelt hij. „Niet dat ik extravagante types
soms niet leuk vind, en vaak ook heel verma
kelijk. Maar het beeld is te eenzijdig."
Tfissen de drukke werkzaamheden door ploft
hij het liefst 's middags ergens neer bij een
strandpaviljoen. Hij ziet zichzelf niet als een -
rolmodel. „Die functie laat ik graag aan ande
ren over. Er was hier een kroegeigenaar die
dat veel meer had. Hij kan heel goed luiste
ren en wijst graag de weg. Ik vind het wel
leuk om te helpen, maar het gebeurt gewoon
weinig." Voor zijn collega-ondernemers doet
de homoseksualiteit van Hans totaal niet ter
zake: een hardwerkende ondernemer, dat is
wat zij zien. „Ik vind het ook niet belangrijk
om mijn geaardheid uit te vergroten. In mijn
zaak komen allerlei mensen. Van extravagant
tot strenggelovig. Die mix wil ik ook vooral
behouden", stelt hij.
Mensen met een geloof waarin homoseksuali
teit omstreden is, zijn wat hem betreft van
harte welkom. „Zolang zij niet oordelen over
mij, zal ik niet over hen oordelen. Wat mij be
treft laten we elkaar gewoon in onze waar
de."
Hans merkt wel op dat de sfeer rond homo
seksualiteit grimmiger wordt. „Vooral in Ant
werpen. Om de zoveel tijd zie je weer een
krantenbericht dat er iemand in elkaar gesla
gen is", zegt hij bezorgd. „In Domburg heb ik
er persoonlijk gelukkig nog niet mee te ma
ken gehad. Dit is een heel beschermende en
veilige omgeving. Bovendien zijn er gewoon
veel homoseksuelen", vertelt hij.
Tot slot, een advies: „Leef gewoon je leven en
oordeel niet zo snel. Ook niet over die extra
vagante types. Die geven de wereld tenmin
ste een beetje kleur."
Ergens al
Hans Raaijmakers
Dit is het derde en
laatste verhaal uit
een serie in van
drie. In de krant
van eergisteren
stond het verhaal
over Jos Flik-
weert, in de krant
van gisteren het
relaas van Desi
Stoutjesdijk.
Lees deze en ande
re verhalen van
homo's die uit de
kast zijn gekomen
op www.pzc.nl
door Mart Roumen
Jan Sanstra van Sportshop en Surfschool Domburg: „In Domburg kan bijna alles."
