ls hier twee meiden staan te kussen
ZEELAND 29
ii Zo zijn er wel meer op Domburg die na
het trouwen en kinders krijgen uit de
kast gekomen zijn
Een vrijgevochten dorpje, op het overwe
gend kerkse Walcheren. Een enclave
van homo-tolerantie in een omgeving
waarin sociale controle en christelijke
moraal de boventoon voeren. Zo ziet
Jan Sanstra zijn woonplaats, Domburg.
De eigenaar van Sportshop en Surfschool Dom
burg heeft wel een verklaring voor het tolerante
klimaat: „Je moet het zo zien: de gemiddelde inwo
ner van Domburg komt nog eens ergens. Dom
burg is horeca, kunst, surfen, vakantievieren. Dan
heb je het niet over mensen die hun hele leven
lang alleen dat dorpje zien. De inwoners van Dom
burg zijn van kinds af aan gewend dat er vreemd
volk rondloopt, dat er steeds nieuwe gezichten
zijn. Terwijl veel dorpen hier omheen wat naar
binnen gekeerd zijn. De sociale controle is er vaak
groot."
Jan Sanstra kijkt er niet van op als aan de bar twee
meiden of jongens staan te zoenen. „Niemand in
Domburg trouwens! Dat was al zo toen ik kind
was. Ik herinner me een oudere man die wij kin
deren 'het Juffertje' noemden. Niemand die ooit
vervelend tegen hem deed. Een vriendje van mij
was ook zó. Als die gepest werd, waren er altijd lui
die voor hem opkwamen. Er wonen hier diverse
homoseksuele stellen. De Boulevard van Schagen,
die van de watertoren loopt tot aan het Badpavil
joen, heet in de volksmond het Pottenpad. Dat is
ook niet voor niks, natuurlijk.Voor zover ik weet,
is homoseksualiteit hier volledig geaccepteerd. Let
wel: doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg. Tas
jesnichten - zoals ik ze maar zal noemen - zullen
hier ook reacties oproepen. Dat kun je verwach
ten, als je provoceert."
Vanuit de omgeving wordt Domburg toch enigs
zins gezien als het Sodom en Gomorra van Zee
land. „Omdat hier alles kan. Wij hebben daar als
ondernemers voor geknokt. Neem nou die zon
dagsopenstelling; dat soort dingen. Er komen hier
veel jongeren uit de omgeving. Dan merk ik vaak
dat de dingen daar toch wat anders liggen. Als ik
bijvoorbeeld een evenement houd op de zondag,
mogen veel jongeren niet komen. Op zaterdag dan
weer wel, maar als de feestavond in een café ge
houden wordt, weer niet."
Hij heeft het vaak genoeg gezien; jongeren die 'er
gens' mee worstelen. „De eenzaamheid die vaak
om zo iemand heen hangt. Als je dan voorzichtig
een gesprek begint, vraagt of ze misschien ergens
mee zitten, klappen ze dicht. Ik heb dat vaak ge
merkt, dat jongeren hier zichzelf kunnen zijn,
zich lekker voelen, maar binnen hun eigen ge
meenschap een faqade moeten ophouden. Ze kun
nen er niet over praten. Dat is best zielig voor zo'n
jongen."
Ook zijn dorpsgenoot Hans Raaijmakers heeft lan
ge tijd een facade moeten ophouden. „Gek genoeg
wisten veel dorpsgenoten het allang, ook toen hij
nog getrouwd was. Zo zijn er wel meer op Dom
burg die na het trouwen en kinders krijgen uit de
kast gekomen zijn. Zo uit mijn hoofd wel een stuk
of vijf. Misschien is het een soort wisselwerking:
niet alleen dat ze hier eerder eerlijk durven zijn,
maar ook dat je eerder geneigd bent in een plaats
als Domburg te gaan wonen als ze die neiging heb
ben. Omdat ze weten dat ze hier niet nagekeken
zullen worden."
Hans en Jan kennen elkaar al van kinds af aan. „Ik
denk dat ik als tiener voor het eerst dacht: die is
van de mannen. Hij had van die vrouwelijke trek
jes... maar ik zei niks. Toen hij ging trouwen dacht
ik: het zal wel. Dit is gewoon toneel. Waarom doe
je dit nou eigenlijk? Toen hij ermee naar buiten
kwam, was ik blij voor hem. Ik denk dat toen zijn
leven pas echt begonnen is. Lijkt me verschrikke
lijk, je hele leven toneelspelen."
VRIJDAG 11 OKTOBER 2013
Hans Raaijmakers: Er zijn ongelooflijk veel homo's die gewoon hun ding doen en niet constant een podium zoeken om aandacht te krijgen. Juist die vallen niet op.
foto's Marcelle Davidse
door Ondine van der Vleuten
Jan Sanstra, eigenaar Sportshop en Surfschool
lang dat ik homo was
