jongens gingen praten, was Desi weg
ZEELAND 29
Desi was anders, in sommige dingen, zegt
haar oma. Jurken bijvoorbeeld: die vond
Desi verschrikkelijk. „Ik heb er wel eens
een meegenomen voor haar. Ze was een jaar of
twee. Zal ze mooi vinden, dacht ik. Mis! Ze vond
het verschrikkelijk. Ik dacht, mijn keus is haar
keus niet, het zal haar smaak niet zijn. Dus verder
dacht ik er niets van."
Desi groeide op tot een 'echte Zeeuwse meid', zo
als haar oma zegt. „Tegelijk was er iets in haar hou
ding dat niet puur meisjesachtig was. Als ik zei:
Goh, dat is een leuke knul, zei ze: Getsie, oma.
Kind, dacht ik dan, ik weet niet wat ik ervan den
ken moet. Ik had zo mijn gedachten. Maar als ze
zelf niets zegt, begin ik er ook niet over. Je kunt
wel verkeerd gokken. Het kon zijn dat ze niet op
jongens viel, maar het had ook gekund dat ze ge
woon een stoere meid was."
De dag dat Desi dan eindelijk 'uit de kast' kwam,
herinnert ze zich nog goed. „Ik heb tegen haar ge
zegd: ik hoop dat je gelukkig mag worden. Dat is
het enige wat telt voor mij. Of het dan met een
man of een vrouw is, maakt mij niet uit. Er is
maar één reden waarom ik het erg zou vinden: dat
de maatschappij er zo raar naar kijkt. Ik ben wel
eens een beetje bang: ze is zo open, als ze daar
maar geen last van gaat krijgen. Hoe dikwijls hoor
je dat niet - voor zover ik weet nog niet hier, maar
in grote steden: dat ze iemand als Desi in elkaar
slaan? Je hebt maar een paar gekken nodig, mis
schien met drank of drugs erbij, en het kan gebeu
ren. Ik hoop het nooit mee te maken."
Dropjes: daardoor leerde ze Desi kennen, vertelt
haar jeugdvriendin Pamela Rietdijk (19). „Ze
kwam altijd dropjes halen bij mijn opa. En daarna
bleven we elkaar tegenkomen. Zierikzee is niet
groot." Desi is geen prater, zegt Pamela. Liever
schreef ze brieven over dingen die haar dwars za
ten. „Op een gegeven moment schreef ze me dat
ze een probleem had, maar daar niet over wilde
praten, want ze wilde eerst zelf uitzoeken wat het
nu precies was. Ik piekerde me suf wat het zou
zijn. Je gaat de gekste dingen denken, allerlei
rampscenario's verzinnen. Dat ze thuis enorme
problemen had, of ruzie met iemand. En toen
kwam dat sms'je en viel alles op zijn plek. Einde
lijk, dacht ik, hef is eruit. Achteraf zeg ik: ik wist
het wel. Desi wist zich nooit een houding te ge-
Er is maar één reden waarom ik het
erg zou vinden: dat de maatschappij er
zo raar naar kijkt
ven als het over relaties ging. Als de meiden over
jongens gingen praten, was Desi weg. Daar moet
ik niks van hebben, zei ze dan." Angst weerhield
Desi om het eerder aan Pamela te vertellen. „Ze
was bang dat ik me voor haar zou schamen als ik
het eenmaal wist. Maar ik ben nooit anders naar
Desi gaan kijken. Ik zie haar als mijn zusje. En dat
blijft zo."
Arlet Olthoff (20) kent Desi al 'vanaf de wieg'.
Ook zij heeft wel eens haar vermoedens gehad
over Desi's seksuele geaardheid. „Maar zeker we
ten doe je het niet, tot iemand er openlijk voor uit
komt. Desi heeft dat stoere loopje, ze draagt geen
make-up, maar wat zegt dat? Ik ben zelf ook geen
meisjesachtig meisje, maar geen pot. En hoewel ik
niet lesbisch ben, heb ik net als Desi voor de
mbo-opleiding beveiliging gekozen, wat toch als
een 'mannelijke' opleiding gezien wordt."
Is er iets veranderd, nu ze weet dat Desi op vrou
wen valt? „Absoluut niet. In mijn hart wist ik het
al lang. Maar ik heb me er nooit druk over ge
maakt. Ik vind het alleen jammer dat ze er zo lang
mee geworsteld heeft. Maar wat moet je dan, als
vriendin? Je kunt moeilijk zeggen: hé Desi, zou je
nu niet eens een keer uit de kast komen? Voor het
zelfde geld heb je het mis. Jammer dat het zo'n
punt moet zijn. Of ze nu van mannen houdt of
van vrouwen, of ze geel, groen, grijs of roze is, ze
blijft gewoon Desi. Er verandert niks.
DONDERDAG 10 OKTOBER 2013
Zeeland meer laten zien
Desi Stoutjesdijk: „Ik vond het heel erg eng om die sms te sturen waarin ik vertelde dat ik lesbisch was. Maar iedereen bleek het al lang te weten!" foto Mechteld Jansen
door Ondine van der Vleuten
Corrie Stoutjesdijk, oma van Desi
