Ar
ric
an Beije tekenend
iting Zoutelande
I
I
1
Bij sommige hardlopers zakt de moed in de s
I
30 SPORT
VROUWENWEDSTRIJD
Anjolie Engels-Wisse schrijft na
een rotzomer voor de eerste keer
de Kustmarathon op haar naam.
Ton wordt derde
Recordaantal
deelnemers aan
minimarathon
EF
Had Arjan Beije een onbedwing
bare creatieve bui tijdens de mara
thon? Bedacht hij onderweg iets
ongekend bijzonders dat hij per
se moest uittekenen? Niets van
dat alles. De Delta Sport-atleet
was op zoek naar afleiding, naar
iets dat zijn gedachten van het
hardlopen konden afleiden.
Afgelopen week tijdens zijn laat
ste duurloop voelde Beije al dat
het niet lekker ging en zaterdag,
al tweehonderd meter na de start,
kreeg hij in de gaten dat het goe
de gevoel nog niet was terugge
keerd. Hij liep niet lekker, de sou
plesse was er niet en kwam ook
niet. „Al na twee kilometer werd
ik ingehaald door mensen die ik
normaal gesproken makkelijk
voor blijf', weet hij nog. „Het was
m'n tiende Kustmarathon en die
wilde ik per se uitlopen. Dus ben
ik gaan denken hoe ik dat zou
kunnen. Ik hou van tekenen, ik
heb een opleiding aan de Kunsta
cademie in Rotterdam afgerond,
en bedacht dat tekenen zou kun
nen afleiden. Papier had ik al, dat
was m'n startnummer. Op de
Stormvloedkering heb ik een poli
tieagent een pen gevraagd en
toen ben ik gaan tekenen. Dat
,was natuurlijk moeilijk, het eer
ste poppetje moest een vrolijk
poppetje worden maar het werd
een boos poppetje. Maar het leid
de wel af. Ik kan me van sommige
stukken van het parkoers niets
meer herinneren."
Pas voorbij Oostkapelle staakte
Beije zijn creatieve bezigheden.
„Dat startnummer werd steeds
natter, de pen hield ermee op.
Maar het heeft me wel heel goed
geholpen."
Uiteindelijk finishte de Schouwe-
naar in 3.30. Voor iemand die de
Kustmarathon eerder in 3.02 en
3.03 liep niet om over naar huis te
schrijven, maar gezien de omstan
digheden was Beije niet eens onte
vreden. Zijn missie was ondanks
z'n problemen geslaagd.
ZOUTELANDE - Dat Anjolie Engels-
Wisse zaterdag de Kustmarathon
liep én won, mag gerust een won
dertje worden genoemd. De 37-ja-
rige Middelburgse was door een
ontsteking van het binnenoor
meer dan twee maanden uit de
roulatie. Ze trainde beduidend
minder dan in andere jaren en
twijfelde lange tijd over haar deel
name aan de zware tocht tussen
Burgh en Zoutelande. „Uiteinde
lijk leek het me toch mooi om
mee te doen. Als test, als uitda
ging", zei ze na de finish. „Maar
op dit resultaat had ik niet gere
kend. O, ik ben zó blij."
Na de huldiging in Zoutelande
strompelde de winnares weg, on
dersteund door haar man Anton
Engels. Heel voorzichtig daalden
ze met z'n tweeën de lastige trap
bij het podium af. In het laatste ge
deelte van de wedstrijd was En
gels-Wisse compleet kapot gegaan
en kon daarom even niet op eigen
benen verder.
Half juni verkeerde ze ongeveer in
dezelfde situatie, maar dan zonder
daarvoor een zware inspanning te
hebben geleverd. Op zondag 16
juni stond ze op en was ze vrese
lijk duizelig. Ze was ineens tot
weinig meer in staat. Slechts on
dersteund of zich vasthoudend
aan de meubels kon ze zich een
weg banen door haar huis. „Het
was in die eerste dagen en zelfs
weken heel raar allemaal", vertel
de ze. „Als ik mijn hoofd voorover
boog, bijvoorbeeld voor het uit
spoelen van mijn haar of bij het
uitruimen van de vaatwasser, leek
het net alsof ik van achteren nog
een duwtje kreeg. Mijn even
wichtsorgaan was compleet van
slag."
In het ziekenhuis in Goes kreeg
Engels-Wisse een paar dagen later
te horen dat ze geen ernstige aan
doening had, maar dat het wel een
vervelend virus was. Ze was blij
dat ze met kno-arts Rombout ook
een actieve sporter trof „Hij keek
natuurlijk naar mij als mens, maar
Achter Vanessa Hartman (3.14.45)
werd Leonie Ton (3.18.12) derde.
De inwoonster van Kamperland,
die in 2009 won, was zeer tevre
den met haar plaats en haar tijd.
Ze dook veertien minuten onder
haar snelste tijd op de Kustmara
thon. „Aan het eind kreeg ik wel
last van mijn lies en van m'n
buik", zei ze. „Het was ontzettend
zwaar. Johnny Ravia, die met mij
samen liep, heeft me er doorheen
geholpen."
ook naar mij als hardloopster. Hij
was heel duidelijk tegen mij over
wat ik per week kon verwachten.
Hij zei dat zo'n ontsteking bij de
meeste mensen na zes weken wel
over zou gaan, maar dat het bij
hardlopers wel langer duurt. Om
dat die de hele tijd op en neer
gaan met hun hoofd."
Engels-Wisse was grotendeels ge
rustgesteld door de diagnose. Het
virus zou vanzelf verdwijnen.
Maar op de achtergrond sluimerde
de twijfel. „Je weet natuurlijk
nooit helemaal hoe het gaat lopen.
Ik heb toen wel bedacht dat hard
lopen een grote luxe is en dat ik
enorm in m'n handen mag knij
pen met het talent dat ik heb."
Dat talent probeerde ze zo snel
mogelijk weer aan te spreken. De
eerste keren ging dat - zoals de
arts had voorspeld - moeizaam.
Maar bij de halve marathon van
Westenschouwen (24 augustus)
en de Kustloop (7 september) be
gon het vertrouwen terug te ko
men.
„Anton en ik hebben toen afge
sproken om nog twee lange duur-
lopen te doen, van 25 en 34 kilo
meter. Als ik die goed door zou ko
men, was de Kustmarathon ook
mogelijk. Achteraf bleek er, nadat
het virus weg was, nog heel wat
van mijn conditie over te zijn."
Tot afgelopen vrijdag had En
gels-Wisse pijn in haar bovenbe
nen. Ze had de laatste duurloop
nog niet helemaal verteerd. Maar
ze moest toch een eind kunnen ko
men op de route naar Zoutelande,
dacht ze.
Lange tijd leek Vanessa Hartman
uit Brielle, die eind september in
Renesse nog de korte versie van
de Trail by the Sea won, op de
ZOUTELANDE - Meer dan 250 kinde
ren kwamen zaterdagmiddag in
Zoutelande in actie voor de mini-
marathon van de Kustmarathon.
Dat was een forse verbetering van
het record, dat vorig jaar werd ge
vestigd. Toen stonden er bijna
tweehonderd kinderen aan de
start.
„De minimarathon leeft steeds
meer", heeft organisator Wibo
Verstraate gemerkt. „Misschien
komt dat ook wel doordat er de af
gelopen weken speciale trainin
gen zijn gegeven. Onder anderen
door Tim Pleijte, de sportambassa-
deur van de gemeente Veere."
Ook de publieke belangstelling
neemt elk jaar toe. Opvallend was
dat de laatste week nog veel na-in-
schrijvingen binnenkwamen. Ver
straate: „Er kwamen op het laat
ste moment nog kinderen uit Al-
mere en Roosendaal meedoen. Ze
komen tegenwoordig uit heel Ne
derland."
Het stuk van 6,8 kilometer lijkt
een waar mijnenveld voor de deel
nemers aan de elfde editie. Ie
dereen zoekt zorgvuldig zijn route
uit en probeert elk stukje strand
dat nog verhard lijkt te benutten.
Het mulle zand moet zo veel mo
gelijk vermeden worden. Maar dat
gaat lastig als het water zijn hoog
ste punt heeft bereikt en al het
harde zand onder het zoute water
was v «as - -•5»
-•* ---
van de Noordzee is verdwenen.
Om iets voor drie uur in de mid
dag staat het water op z'n hoogst.
Een handjevol lopers moet het
strand dan nog betreden, het gros
is echter al aan de slijtageslag be
gonnen. Bij sommigen zakt de
moed ver in de hardloopschoenen
als ze alleen nog maar zandkorrels
zien.„Ze hadden hier een pad aan
moeten leggen", zegt Frans Wil
denbeest uit Spijkenisse als hij
een kleine honderd meter onder
weg is. Hij komt in eerste instan
tie met een aardig tempo aan op
het strand bij Vrouwenpolder,
maar daar gaat hij al gauw over op
een vertraagde looppas. Die loop
pas gaat over in rustig wandelen
en het wandelen verandert even
later in strompelen.
De koplopers hebben nog te ma
ken met een verharde zandlaag.
Zij betreden het strand bij Vrou
wenpolder dan ook al rond kwart
over één. Iedereen die daarachter
zit, is eigenlijk bezig met een race
tegen het opkomende water.
Want wanneer het water opkomt,
is er vrijwel geen mogelijkheid
meer om op de verharde delen
van het strand te lopen zonder nat
te voeten te krijgen. Dan zijn er ei
genlijk maar twee opties: de af
stand door het mulle zand afleg
gen of natte voeten oplopen langs
de vloedlijn. „De kilometers over
het strand zijn nog nooit zo zwaar
geweest", zegt Marco Walhout uit
Vlissingen, die voor de negende
keer deelneemt. Hij komt als laat
ste loper het strand bij Oostkapel
le af gewandeld. Brassband Cres
cendo zet spontaan het nummer
'Opzij, opzij, opzij' van Herman
Arjan Beije met zijn versierde startnummer, foto Koen de Vries
door Koen de Vries
ZOUTELANDE - In 2007 kwam hij al
eens achterstevoren over de finish
in de Langstraat en dit jaar was er
weer iets bijzonders aan de hand
met Arjan Beije uit Burgh-Haamste-
de. De Schouwse postbode maakte
tijdens zijn tiende Zeeuwse Kust-
marathon een serie tekeningen op
zijn startnummer.
Het wondertje
van Zoutelande
door Roeland van Vliet
i
door Mitchell Minnaard
VROUWENPOLDER - De eerste
berichten dat Huub van Noorden
winnaar is geworden van de Kust
marathon druppelen langzaamaan
binnen op de mobieltjes van de
toeschouwers op het strand tussen
Vrouwenpolder en Oostkapelle.
De grootste groep lopers voelt
het mulle zand dan nog onder de
schoenen wegzakken. De één doet
nog een poging om er hard te lo
pen, de ander heeft de man met
de hamer al voor de zoveelste
keer deze zaterdagmiddag gedag
gezegd.
_5—_i-Li
I Inspanning en ontspanning op het strand tussen Vrouwenpolder en Oost
kapelle. foto Johan van der Heijden
